شعار سال:برخی خبرها از تخریب کتیبه کوچک جونقان حکایت دارند اما یگان حفاظت میراث فرهنگی چهارمحال بختیاری این تخریب را تکذیب می‌کند و اطمینان می‌دهد که جلوی کار تخریب‌کنندگان گرفته شده است. در این میان عباس محمدی جونَقانی (کارشناس ارشد باستان‌شناسی) با ارائه تصاویری سعی در اثبات ابعاد این تخریب دارد.

او با تاکید برآنکه آثار بجای‌مانده از نیاکان در هر سرزمینی، سند هویت ملی و تاریخی و به مانند شناسنامۀ تک تکِ مردمان آن سرزمین است، تصریح کرد: متأسفانه برخی از مردم هیچ اهمیتی برای این اسنادِ هویت ملی قائل نیستند و باعث خسارت‌ به این اسنادِ هویت ملی می‌شوند. با فروش بخشی از سرابِ بَکان در شهر جونَقان توسط چند تن از مسئولان محلی (شورای باغداران و شورای شهر) به یکی از افراد محلی، همۀ اطراف یکی از صخره‌هایی که بر آن سنگ‌نوشته‌ای از گذشتگان دیده می‌شود؛ کاملاً تسطیح و به ملک شخصی تبدیل شد و با تخریب بخشی از صخرۀ این سنگ‌نوشته با پیکور و همچنین فعالیت‌های تسطیحِ همۀ اطرافِ صخره، باعث خسارت به این سنگ‌نوشته و عمیق‌تر شدن تَرَک‌ها و شکاف‌های صخره و از گذرِ آن کمتر شدن عمر این سنگ‌نوشته تاریخی شد. 

محمدی جونَقانی تاکید دارد: این سنگ‌نوشته دربردارندۀ نامِ سنگ‌نوشته‌تراشی است که سنگ‌نوشتۀ سرابِ بَکان را تراشیده است (سنگ‌نوشتۀ سرابِ بَکان از یادگارهای دوران مشروطیت و دو تن از مشروطه‌چیان؛ علی‌قلی‌خان امیر تومان (سردار اسعد) و خسروخان سالار ارفع (سردار ظفر)؛ دربردارندۀ شرح کوتاهی از رویدادِ فراگیرشدن بیماری وَبا در تابستان ۱۳۲۲ قمری در کشور است). البته در زمستان ۱۳۹۷ نیز شاهد تخریب بخشی از حمام تاریخی کربلایی موسی توسط برخی نهادهای عمومی جونقان بودیم. 

او با طرح چند سوال گفت: چرا برخی از افراد و مسئولان محلی نه تنها نگهدارِ آثار تاریخی نیستند بلکه در برخی از مواقع نیز باعث تخریب آنها می‌شوند؟ مگر این آثار چه زیانی به برخی از افراد رسانده‌اند و می‌رسانند که با آنها اینگونه رفتار می‌شود؟ و دشمنی این افراد با آثار تاریخی -که اسناد هویت ملی‌اند- از چیست؟ پرسش دیگر این است که در نقطه‌ای از یک شهر که یکی از اسناد تاریخی و هویت ملی در آن واقع شده است و متعلق به تمامی مردمان این سرزمین است؛ به‌خاطر سود شخصی یا صنفی چگونه می‌توان آنجا را به فروش رساند؟ پرسش دیگر این که آیا ما تک تک مردمان و نهادهای مربوطه این سرزمین نباید نگهبان اسناد هویت ملی و تاریخی خود باشیم تا درندگان و نابودگرانِ این اسناد هویت ملی گزندی به آنها نرسانند؟ پاسخ این پرسش آشکار است. تک تک مردمان هر منطقه و سرزمینی باید نگهدار و نگهبان اسناد هویت ملی و تاریخی خود باشند. هرچند که متولی این امور سازمان میراث فرهنگی است ولی از گذرِ اینکه این سازمان را یارایِ این نیست که برای هر اثر تاریخی یک نگهبان بگمارد پس در هر شهر و منطقه و دیاری باید تک تک مردمان آن (بویژه مسئولان محلی) نگهدار و نگهبان اسناد هویت ملی و تاریخیِ خود از دست نابودگرانی باشد که تیشه بر ریشۀ این آثار و اسناد هویت ملی می‌زنند.

باشد که زخم تیشه بر پیکرم نبارد /  یا اینکه تیشه‌زن کاش تا هست خواب باشد

متن سنگ‌نوشتۀ سرابِ بَکان (سنگ‌نوشتۀ کوچک): آ اسداله احمدی سنه ۱۳۲۲. این سنگ‌نوشته دربردارندۀ نام سنگ‌نوشته‌تراشی است که سنگ‌نوشتۀ سرابِ بَکان را تراشیده است. 

مسئولان میراث فرهنگی استان چهارمحال بختیاری با تاکید بر عدم تخریب این‌سنگ نوشته به ایلنا گفتند: به این سنگ‌نوشته آسیبی وارد نشده است. همکاران ما هنگام بازدید شاهد بودند که عده‌ای با فرز در حال تراشیدن سنگ بودند که جلوی کار آنها گرفته شده است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری ایلنا، تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۳۹۹، کد خبر:۹۴۱۶۳۹، www.ilna.news