کلیپی از سخنرانی یک روحانی ، در شبکههای اجتماعی در دفاع از وضع موجود کشور در حال انتشار است . ایشان به قصد آن که نشان دهد انتظار جامعه از این که در حکومت اسلامی نباید فساد و اختلاس باشد، انتظاری لغو و بیهوده است، به توجیهی عجیب توسل شده و مدعی گردیده که "علویترین حکومت تاریخ پر از اختلاس بود". شاید ظاهر این فرمایشات رگه هایی از حقیقت را به همراه داشته باشد، اما ورود عمومی به این مسائل بدون کار کارشناسی و زمینه شناسی عمیق، می تواند اثرات تخریبی جدی ایجاد کند.
شعار سال:اخیرا کلیپی از سخنرانی یک روحانی (که نامش را نمیدانم)، در فضای مجازی و در شبکههای اجتماعی منتشر شده است. در بخشی از سخنرانی، ایشان به قصد آن که نشان دهد انتظار جامعه از این که در حکومت اسلامی نباید فساد و اختلاس باشد، انتظاری لغو و بیهوده است، به توجیهی عجیب پرداخته و مدعی میشود که "علویترین حکومت تاریخ پر از اختلاس بود" ، " شما که نهجالبلاغه را باز میکنید میبینید که یک سوم نهجالبلاغه در رابطه با اختلاس خواص است."
اینکه در زمانه حکومت امام علی چه اتفاقاتی افتاده ، نیاز به بررسی تاریخی دارد. اما کتاب نهجالبلاغه که حی و حاضر است و میتوان به آن رجوع کرد. با وجود این کتاب، چگونه میتوان چنین ادعای مسئله داری را بر زبان جاری کرد؟
به نظر می رسد که یکی از شیوههای ناصحیحی که برای دفاع از وضع موجود بعضا شاهد استفاده از آن هستیم ، دست بردن در خزائن سرمایههای اجتماعی و دینی جامعه و استفاده زیان بار از آن سرمایهها است. به گونهای که با فرسودگی سرمایههای انسجامبخش اجتماعی و فرهنگی، دستانِ جامعه بیش از پیش تهی خواهد شد.
سرمایههای دینی جامعه نیز بعضا مورد تهاجم قرار میگیرد. تا جایی که در این سخنرانی میبینیم، برای دفاع از وضع موجود، یکی از الگوهای تاریخی و عمیق دینی با نگاهی تخریبی روایت می شود. الگوی حکومت علوی که در نظر عموم، بر عدالت و احقاق حق استوار است و ارزشی بی چون و چرا دارد، این چنین، نباید پائین کشیده شود . وقتی حکومت علوی را پر از اختلاس بدانیم، وقتی خواص حاکم که به فرمان امام علی بر سرکار آمده بودند چنین رسوا شوند، از الگوی دینیِ عدالت چه میماند؟
طبق آن چه این روحانی عزیز بیان کرده است، باید از امید به این که میتوان به حکومتی سالم رسید، دست شست. زیرا بنا به آن چه میگوید، حاکمانی که به فرمان امام علی به قدرت رسیدند، چنان اختلاسگر بودند، و جمهوری که در آن، حاکمان مستقیم و غیر و مستقیم از سوی مردم انتخاب میشوند نیز چنین اختلاسگر و فاسدند، دیگر از امید چه میماند؟ راه رسیدن به عدالت مسدود است، چه با علی، چه با مردم. چنین قرائت ها و تفسیرهائی از حکومت دینی ، تلقین نوعی ورشکستگی الگوی دینی حکمرانی خوب و عادلانه و هم الگوی عرفی رسیدن به حکومت سالم، است. لطفا در دفاع از یک خیر ، مراقب توضیحات و نوع استدلال های خودمان، بیشتر باشیم.
یادداشت علی زمانیان
پایگاه تحلیلی- خبری شعار سال، برگرفته از کانال تلگرامی فرهیختگان