شعار سال: مطابق این نظریه کودک طرح زندگی خودش را در کودکی (چهار سالگی) میریزد و بعد این طرح به وسیله والدین و پیامهای آنها تقویت میشود در دوران بلوغ آن را ویرایش میکند و امکان دارد در دوران جوانی و بزرگسالی آن را تغییر دهد درست مثل همه داستانها یک آغاز، یک دوره میانی و یک پایان دارد. به این معنی است که فرد در کودکی به طور انتخابگرانهای طرحهایی برای زندگی اش میریزد که بر بقیه زندگی اش تاثیر میگذارد و آن را قابل پیش بینی میکند. پیش نویس مثل بیماری شروع، دوره و سرانجامی دارد.
پیش نویس ما بر مبنای تصمیمهایی خود گیرنده هستند پس میتوان با تصمیمهایی مشابه آن هارا لغو یا از آنها صرفنظر کرد. به عقیده برن پیش نویس نتیجهای از تکراری اجباری است، مردم تمایل دارند رویدادهای ناشاد دوران کودکی خود را تکرار کنند. او عقیده داشت روند زندگی مردم به واسطه پیش نویس که با ایمان و وفاداری کامل آن را دنبال میکنند از همان بدو تولدشان از پیش تعیین شده است. پیش نویسها پدیدهای ناخودآگاهانه، اجباری و تکرار شونده هستند و بیشتر افراد زندگی از پیش تعیین شدهی خودشان را زندگی میکنند.
پیش نویسهای زندگی تراژیک
جالب است بدانیم پیش نویسهای زندگی تراژیک مثل خودکشی، اعتیاد به مواد، یا بیماریهای روانی غیر قابل علاج مثل (اسکیزوفرنیا) یا (روان پریشی شیدایی) نتیجه پیش نویس هستند تا اینکه نتیجه بیماری باشند و از آنجا که این اختلالات بیشتر پیش نویس هستند تا اینکه بیماری لاعلاجی باشند افراد مبتلامی توانند در کنار یک درمانگر با صلاحیت، یاری شوند تا بتوانند پیش نویس خود را تغییر دهند. همانطور که اریک برن بیان کرده بود، نمایش را تمام کنیم و نمایش بهتری روی صحنه زندگی بیاوریم.
همانطور که گفته شد پیش نویس یک طرح زندگی است و مابین خطوط خود چیزهای مهمی دارد که برای شخص رخ خواهد داد سرچشمه و ریشه آن را میتوان در اوایل زندگی فرد پیدا کرد در تصمیمی که کودک خردسال گرفته است و حالتهای من کودک والدین نیز در شکل گیری آن نقش داشته است. بنابر این، پیش نویس تصمیمی است که کودک خردسال با انتخاب بین توقعات و نیازهای خودمختارش و فشار باز دارندههایی که در گروه خانوادگی اولیه با آن مواجه شده، گرفته است.
پیش نویسها سبب میشوند شخص طوری رفتار کند که گویی شخصی جز خودش هست و چیزی بیش از ایفای نقش محض یا نقاب زدن بر ظاهر میباشد. کودکی که خود را ناتوان مییابد در اینکه متوجه شود تحت چه فشاری زندگی میکند نیاز دارد تصمیمش را به صورت مدلی که آگاهانه فهمیده میشود تحلیل کند. کودک خردسال پدر و مادرش را قدرت مطلق میداند و میخواهد برای برآورده کردن نیازهایش بهترین تصمیم را بگیرد. امکان دارد در همان روزهای تصمیم گیری او حوادثی پیش آمده باشد که آن حوادث جهت تصمیم گیری کودک را تعیین کرده است مثلا مرگ یکی از اعضای خانواده، بیماری، عمل جراحی.
از نظر کلود استینر سه روش اساسی وجود دارد که از آن طریق زندگی خود مختار و مستقل فرد بی نتیجه میماند و به شکل پیش نویس تحریف میشود. این سه پیش نویس عبارتند از پیش نویس بدون عشق، پیش نویس بدون فکر، پیش نویس بدون لذت.
ظرفیت نوازشی کودکان
پیش نویس بدون عشق ارتباط مستقیم با بازدارندههای اولیه کودکی در برابر ظرفیت نوازشی کودکان دارد؛ و نتیجه آن درجههایی از افسردگی و احساس دوست نداشتنی بودن است.
پیش نویس بدون فکر بر اساس بازدارندههای اولیه کودکی است که به ظرفیت کودک برای تفکر مربوط میشود مثل فکر نکن یا نادیده انگاری.
پیش نویس بدون لذت به یادگیری سالهای اولیه زندگی مربوط میشود که پیامهای جسمی و احساسها نادیده گرفته شده است. گویی بدن از مرکز توجه خارج میشود و احساسات خود را چه خوب چه بد، درک نمیکنند. این سه پیش نویس ناراحت کننده بر اساس رفتارهایی که کودک از والدین مشاهده کرده، شکل میگیرد. میتوان گفت هر فردی تا حدی متاثر از این سه پیش نویس میباشد حتی اگر یکی از آنها را برجستهتر نشان دهد.
خلاصه: کودک در سالهای اولیه زندگی بر اساس رفتارهای والدین، الگوها، پیامهای کلامی یا غیر کلامی، بازدارندهها و مجوزها طرحی برای زندگی خودش میریزد که سالهای آتی زندگیش را با توجه به طرح نوشته شده زندگی میکند. ولی آنچه که از نظر برن بسیار اهمیت داشت خود پیروی بود که همان رهایی از پیش نویس است یعنی رفتار احساس و افکار ما میتواند بنا بر واقعیات این زمان و این مکان باشد نه بر اساس باورهای پیش نویسی ما.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۳۹۹، naghmehfazel.com