شعار سال: شاید در نگاه اول این طرح، طرحی برای اشتغال‌زایی به نظر بیاید، اما با توجه به کمبود آب و وضعیت بحرانی آلودگی هوا در استان اصفهان، طرح توسعه فولاد مبارکه نه تنها سلامت مردم بلکه محیط زیست را نیز به خطر می‌اندازد. «حمیدرضا عظیمیان» روز ۲۰ آذر سال جاری و پس از بازدید وزیر صنعت، معدن و تجارت از طرح‌های توسعه شرکت فولاد مبارکه در جمع مدیران این مجتمع صنعتی گفته است که «اجرای این این برنامه شامل طرح‌هایی نظیر طرح نورد گرم ۲ فولاد مبارکه، افزایش ۱.۵ میلیون تُنی فولاد هرمزگان، سفید دشت، اردکان و ورق خودرو کاشان خواهد بود.»

حال با اجرایی شدن این طرح توسعه، اما سوالات جدی در همی باره مطرح شده است. پرسش‌هایی مثل این که آیا بهتر نبود این صنعت در دل کویر ایجاد نشود و به کنار دریا منتقل شود؟ آیا دست‌هایی در کار است که ترجیح می‌دهند با صرف هزینه‌های گزاف آب را به کویر منتقل کنند؟ منافع کدام گروه و جریان چنین نسخه اقتصادی را برای ایران رقم می‌زند؟ عطاالله آیت اللهی، دبیر شورای رسته آب جامعه مهندسین مشاور، پیش از این در این باره گفته بود که: «دو گزینه برای استقرار صنایع در کنار معادن مطرح است. درباره معادن ناگزیریم که آب را به آن‌ها برسانیم، اما صنایع وابسته به معادن، می‌توانند با توجه به نتایج ارزیابی‌ها و مطالعات اقتصادی، تعیین تکلیف شوند.»

 

طرح توسعه فولاد مبارکه خیانت است

دکتر «پرویز کردوانی»، کارشناس منابع آب و پدر علم کویر شناسی ایران در همین رابطه می‌گوید: «طرح توسعه فولاد مبارکه خیانت است و کارخانه‌های تولید فولاد باید کنار دریا بروند. در هیچ کجای دنیا کارخانه فولاد را در دشت بنا نمی‌کنند بلکه در کنار دریا بنا می‌کنند چرا که این کار برای صادرات نیز آسان‌تر است.»

پرویز کردوانی، کارشناس منابع آب و پدر علم کویر شناسی ایران در ادامه سخنانش نیر می‌گوید: «به دلیل این که می‌خواهند رده جهانی خود را در تولید فولاد بالا ببرند و آب را تمام کنند. همه این صنایع باید برود کنار دریا همان جا از طریق کشتی‌ها صادرات نیز انجام شود.»

کردوانی در ادامه سخنانش نیز می‌گوید: «رضاشاه اشتباه کرد که در اصفهان و در جوار زاینده رود چنین پروژه‌ای را آغاز کرد چرا که مهم‌ترین مساله زاینده رود کارخانه ذوب آهن است. حالا با اندکی بارندگی فکر می‌کنند مشکل آب برطرف شده، اما هنوز هم ۴۰۰ الی ۵۰۰ متر از چاه‌ها آب ندارند. در یزد نیز که میانگین بارندگی ۶۰ میلیمتر است ۳ کارخانه فولاد وجود دارد.»

این کارشناس حوزه آب و محیط زیست در ادامه با اشاره به خطا بودن این روند می‌گوید: «این اشتباه است. درست است که سنگ خام را نباید بفروشند، ولی باید بدانند که فولاد را باید ببرند کنار دریا. در هیچ کجای دنیا کارخانه فولاد در دشت بنا نمی‌شود بلکه در کنار آب‌های آزاد قرار دارد چرا که کار صادرات را هم آسانتر می‌کند. متاسفانه با اینکار تمام منابع آبی را تمام می‌کنند و بعد می‌گویند آب بدهید و بعد می‌روند ۹۰۰ کیلومتر از دریا لوله کشی می‌کنند که آب برسانند، اما آن هم بی فایده است.»

به نظر می‌رسد خطای آشکار که صنایع آب بر را در کویر و دشت‌های مرکزی ایران بنا کردند حالا وارد روند تازه‌ای شده است و خظای احداث این صنایع در حال ترکیب با توسعه‌ای است که می‌توان آینده زیست محیطی ایران و بیش از همه بحران آبی در مرکز و فلات ایران را تشدید کند.


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از فراز، تاریخ انتشار: ۱۵ دی۱۳۹۹، faraz.ir