حیدرعلی عابدی نماينده مردم اصفهان در مجلس، پیش از ظهر پنجشنبه و در حاشیه بیست و هشتمین هفته از طرح «هر هفته با چند افتتاح» در جمع خبرنگاران با اشاره به پروژه هاي عظيم انتقال آب از غرب كشور به شهرستان اصفهان، نهايي كردن آنها را وظيفه دولت و بدهي مسئولين اجرايي كشور به مردم اصفهان دانست.

اين نماينده مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه اصفهان همچنين در رابطه با آخرین وضعیت پروژه های عظیم انتقال آب همانند تونل سوم کوهرنگ و تونل بهشت آباد به خبرنگاران گفت: « باید توجه داشته باشیم که هر چه در خصوص برخی از مسائل کمتر حرف زده شود شرایط بهتر خواهد شد.»

حيدرعلي عابدي در اظهارات خود در مورد تونل انتقال آب بهشت آباد و تونل سوم کوهرنگ كه قرار است به وسيله آنها سالانه بيش از يك ميليارد و 300 ميليون مترمكعب آب از حوضه آبريز كارون به اصفهان منتقل شود، اين دو تونل عظيم انتقال آب را بدهي دولت به مردم اصفهان دانست كه باید هر چه زودتر دولت این مطالبه را پرداخت کند.

نماینده دوره دهم مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابيه اصفهان همچنین در رابطه با آخرین وضعیت تونل بهشت آباد و تونل سوم كوهرنگ اضافه كرد: «تونل سوم كوهرنگ نهايي شده است و منتظر اعتبارات براي احداث سد انحرافی است و تونل انتقال آب بهشت آباد نيز در گير و دار دست اندازهاي اداري است.»

عابدی در ادامه و با تأکید بر اینکه پروژه بهشت آباد و تونل سوم کوهرنگ در حال حاضر دو طرح ملی به شمار می‌آیند، تصریح کرد: «عدم اجرای این دو طرح مشکلات فراوانی را در حوزه بحران آبی در استان‌های یزد، چهار محال و بختیاری و اصفهان ایجاد خواهد کرد.»

صحبت هاي صريح، شفاف و عامه پسند نماينده دوره دهم مجلس شوراي اسلامي در رابطه با پروژه هاي انتقال آب در دست اجرا از استان چهار محال و بختياري و حوضه آبريز كارون به سمت فلات مركزي اگرچه در ظاهر شايد به مذاق مركز نشينان كشور خوشايند باشد، اما در رابطه با اين موضع گيري سئوالاتي جدي و آسان وجود دارد كه تفكر به آنها نشان مي دهد فاصله اينگونه موضع گيري ها با نگاه كارشناسي به چه ميزان است.

در رابطه با صحبت های «حيدرعلي عابدي» اولين سئوال و نكته اين است كه چرا دولت باید بدهی خود به مردم شهر و شهرستان اصفهان را از طریق منابع و امكانات خداداي استان چهارمحال و بختیاری و حوضه آبريز كارون كه خود مردم آنجا به آن نياز مبرم دارند، پرداخت كند؟

اصولاً این نگاه که دولت به مردم بخشی از کشور بدهکار است و برای پرداخت بدهی خود باید از منابع و امکانات بخش دیگری از کشور استفاده کند، به چه میزان می تواند صحبت صحیح باشد؟

نکته و سئوال دیگر در این رابطه آن است که، بر اساس داده ها و اظهارات پیشین مسئولین مرتبط با پروژه انتقال آب بهشت آباد، مقصد اصلی و نهایی این پروژه نه شهرستان اصفهان بلكه استان های یزد و کرمان هستند. در اين شرايط با پذيرش اين گفته آقاي نماينده كه دولت به مردم و منطقه اصفهان بدهکار است، چه لزومی دارد که منابع آبی استان چهارمحال و بختیاری به سایر استان هاي غیر از اصفهان همانند کرمان، یزد و حتي خراسان جنوبی منتقل شود؟

يكي ديگر از نكاتي كه اين نماينده دوره دهم مجلس مطرح كرده است، اين موضوع است كه هرچه در رابطه با پروژه هاي انتقال آب كم تر صحبت شود، بهتر خواهد بود. نکته آنكه اگر بنابر اصول علمي و کارشناسی، رعايت عدالت، مسائل زیست محیطی و آینده نگری اين پروژه ها در حال اجرا هستند و اجرای آنها کمک شایانی به توسعه، پیشرفت و آبادانی کشور خواهد کرد، چرا باید اين پروژه ها را در بایکوت خبری و سكوت رسانه اي پيش برد و در مورد آنها صحبتی نکرد؟

آیا مگر جز این است که هر چه قدر در مورد یک پروژه مثبت و مفید بیشتر صحبت شود و بیشتر مورد تجزیه و تحلیل کارشناسان قرار گیرد، اثرات و نتایج بهتری به بار خواهد داشت؟

سوال ديگر قابل طرح اينكه، بر اساس يك حقيقت تاريخي فلات مرکزی کشور و شهر اصفهاني كه در روزگاری نچندان دور با جریان طبیعی آب «زاینده رود» آباد و در خروش هميشگي بود، امروزه علاوه بر اجرایی شدن پروژه های عظیم انتقال سال هاي گذشته همانند تونل هاي كوهرنگ 1 و 2 (از شهرستان كوهرنگ» و تونل چشمه لنگان و خدنگستان (در شهرستان فريدونشهر) که سالانه بيش از ۵۰۰ میلیون متر مکعب آب را به فلات مرکزی ایران و شهر اصفهان انتقال مي دهند، این منطقه همچنان نیازمند منابع آب بیشتر است.

اين حقيقت غير قابل انكار برای هر ذهن جستجوگری این سئوال را مطرح می كند كه چرا منابع آب طبیعی اصفهان و پس از آن تونل های انتقال آب پيشين نتوانسته است نیاز های آبی این منطقه را براي هميشه پاسخ دهد؟

به عبارت بهتر و با فرض نهایی شدن پروژه های انتقال آب تونل سوم کوهرنگ و تونل بهشت آباد این نگرانی همچنان وجود خواهد داشت كه این منطقه در آينده به منابع آب بيشتر نياز پيدا كند. به گونه ای که مسئولین مجبور شوند بار دیگر بدهی خود را به مردم فلات مرکزی ایران از طریق انتقال منابع آب دیگر مناطق كشور به آنجا پرداخت كنند.

نكته دیگر موجود آن است که بر اساس قوانین بین المللی مرتبط با پروژه های انتقال آب، اجراي طرح هاي انتقال آب حوضه به حوضه تنها با هدف تأمین آب شرب قابل انجام است. سئوال قابل طرح ديگر اينكه آیا پروژه های پیشین انتقال آب و پروژه های در دست اجراي كنوي و نيز پروژه های آتی انتقال حوضه به حوضه آب كه در ايران انجام مي شوند نيز با هدف تأمین آب شرب است؟

بنابر آنچه آمد بايد گفت، نگراني جدي آن است که پروژه های انتقال آب در دست اجرا همانند پروژه های پیشین ياراي پاسخگويی به نیازهای رو به افزایش کلان شهرهای مركز كشور را نداشته باشد و در نتیجه نه تنها مشكل حوضه های آبی فلات مرکزی از این حل نشوند، بلكه مشكل كم آبي به سرچشمه هاي رودهاي خروشان كشور نيز منتقل شود و تمام پهنه سرزميني ايران درگير بحران آب غيرقابل حل شود.

با نگاهي به آنچه آمد از مسئولیني كه در مقام قانون گذاري براي كشور ايران قرار دارند، انتظار مي رود در هنگام اظهار نظر در رابطه با مسائل زيست محيطي و اكولوژيكي مسائلي نظير پراكنش بحران آب كشور، تهديدات و وضعيت محیط زیست كشور، جغرافیاي سياسي منابع تنش و تهديد اجتماعي را نيز در نظر بگيرند.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی شوشان، تاریخ انتشار: جمعه 15 مرداد 1395، کدخبر: ۴۴۷۵۶، www.shooshan.ir