شعار سال: نشریه آمریکایی «وال استریت ژورنال» در گزارشی به جنگ دو دهه‌ای آمریکا علیه افغانستان از زاویه دیگری نگریسته و تلاش کرده تا برنده این جنگ را معرفی کند.

نتیجه گیری این بررسی، نشان می‌دهد که «پیمانکاران خصوصی»، برنده جنگ افغانستان بودند.

براساس این گزارش، چهار ماه از زمان خروج آمریکا از افغانستان پس از دو دهه اشغالگری مداوم گذشته است و اکنون آمریکا باید به ارزیابی درس‌هایی که از این جنگ آموخته بپردازد.

ارتش آمریکا در جنگ‌های دو دهه اخیر خود ۱۴ تریلیون دلار هزینه کرد، اما سود این هزینه نصیب تولیدکنندگان و پیمانکاران بزرگ بود؛ زیرا همان طور که مقام‌های آمریکایی و ناظران می‌گویند «واشنگتن» اتکای فراوانی به پیمانکاران نظامی داشت که بر هزینه‌های جنگ می‌افزودند.

براساس اسنادی که در دسترس عموم قرار گرفته، قرارداد‌های فدرال با پیمانکاران جنگ افغانستان حدود ۴ میلیارد دلار بوده است.

از زمان حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، برون سپاری نظامی افزایش ۱۴ تریلیون دلاری هزینه‌های پنتاگون را در پی داشته که فرصت‌های سودآوری را با پیشرفت جنگ در عراق و افغانستان ایجاد کرده است.

یک سوم تا نیمی از این مبلغ به پیمانکاران پنج شرکت دفاعی شامل «لاکهید مارتین»، «بوئینگ»، «نرمال موبیلیتی کورپوریشن»، «ریتون» و «نورثروپ گروپ» رسید.

البته شرکت‌های کوچک‌تر نیز میلیارد‌ها دلار از آموزش افسران پلیس افغانستان، ساختن جاده ها، ... و البته تامین امنیت دیپلمات‌های غربی به جیب زدند.

به گفته مقام‌های فعلی و سابق آمریکایی، دولت‌های جمهوریخواه و دموکرات در دو دهه گذشته استفاده از پیمانکاران را راهی برای کاهش تعداد سربازان و تلفات نیرو‌های نظامی می‌دانستند.

براساس گفته کارشناسان، فرقی نمی‌کند که دموکرات‌ها در کاخ سفید باشند یا جمهوریخواهان؛ قرارداد‌ها در یک مسیر حرکت می‌کنند.

بازرس ویژه آمریکا برای نظارت بر بودجه ۱۵۰ میلیارد دلاری بازسازی افغانستان، صد‌ها گزارش تقلبی را در این باره فهرست کرده است.

براساس نظرسنجی منتشر شده توسط این دفتر در اوایل سال ۲۰۲۱، از حدود ۷.۸ میلیارد دلار پروژه‌های بررسی شده، فقط ۱.۲ میلیارد دلار یا ۱۵ درصد آن‌طور براساس برنامه ریزی در جاده‌ها، بیمارستان‌ها، پل‌ها و کارخانه‌های جدید هزینه شده است.

این گزارش نشان می‌دهد که حداقل ۲.۴ میلیارد دلار نیز برای هواپیما‌های نظامی، دفاتر پلیس، برنامه‌های کشاورزی و سایر پروژه‌های توسعه‌ای که رها، تخریب یا برای مقاصد دیگر استفاده می‌شوند، هزینه شده است.

استفاده آمریکا از پیمانکاران نظامی به جنگ انقلاب آمریکا باز می‌گردد.

براساس گزارش دفتر بودجه کنگره آمریکا، در طول جنگ جهانی دوم، به ازای هر هفت سرباز یک پیمانکار نظامی در جنگ حضور داشت.

این روند در زمان جنگ خلیج فارس در دهه ۱۹۹۰ و به اصطلاح جنگ جهانی علیه تروریسم پس از ۱۱ سپتامبر نیز دنبال شد.

در سال ۲۰۰۸ زمان اوج استقرار نظامیان آمریکایی در عراق و افغانستان که ۱۸۷ هزار و ۹۰۰ سرباز آمریکایی در این دو کشور مستقر بودند، شمار پیمانکاران نظامی به ۲۰۳ هزار و ۶۶۰ نفر رسیده بود.

به مرور زمان شمار پیمانکاران نظامی نسبت به تعداد سربازان آمریکایی افزایش یافت و در دوره «باراک اوباما»، رئیس جمهور سابق آمریکا تعداد پیمانکاران و سربازان به ترتیب ۲۶ هزار نفر و ۹ هزار و ۸۰۰ نفر بود.

در زمان پایان کار دولت «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور پیشین آمریکا نیز ۱۸ هزار پیمانکار و ۲ هزار و ۵۰۰ سرباز در افغانستان حضور داشتند.

براساس آمار وزارت کار آمریکا، در حالی که بیش از ۷ هزار نظامی در طول جنگ‌های دو دهه‌ای آمریکا جان باختند، ۳ هزار و ۵۰۰ پیمانکار آمریکایی در افغانستان و عراق جان خود را از دست دادند.

شرکت‌های «Red Star»، «Mina Corp»، «Mission Essentials Group»، ... از جمله شرکت‌هایی هستند که سود‌های کلانی از قرارداد‌های خود بردند.

نکته مهم این بود که این پیمانکاران به ویژه در رابطه با نیرو‌ها و مترجمان افغانستانی، از روند کاهش دستمزد‌ها استفاده می‌کردند.

به گفته برخی از مترجمان همکار با پیمانکاران نظامی آمریکا، می‌گویند که نحوه برخورد آنان با افغانستانی‌ها غیرانسانی بودند.


شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری میزان، تاریخ انتشار: ۱۲ دی ۱۴۰۰، کد خبر:۷۸۶۲۱۶، www.mizan.news