شعار سال : درحالیکه فضای مذاکرات برجامی شاهد نوعی بنبست و انسداد چندعاملی بواسطه اقدامات کنگره آمریکا برای سختترکردن احیای برجام و توافق هستهای بوده و گروهی دوحزبی از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا ، لایحهای برای دائمیشدن تحریمهای این کشور علیه ایران تهیه کرده و قرار است به مجلس نمایندگان ارائه دهند ، بخشی از جریانهای رادیکال در داخل کشور ایران، عملا دولت را در مسیر شکست مذاکرات هستهای و اتکا به شرق با محوریت مسکو و پکن قرار دادهاند. میشل استیل، نماینده ارائهدهنده این لایحه با متهمکردن ایران بهعنوان کشوری بیعلاقه به حفظ صلح منطقهای و جهانی، گفته است: «اکنون بیش از هر زمان اهمیت دارد که از به واقعیت پیوستن تهدید غیرقابل قبول ایران هستهای جلوگیری کنیم». استیل مدعی شده «تحریمهای موجود در جلوگیری از به وقوع پیوستن چنین فاجعهای موفق بودهاند و ما باید اطمینان حاصل کنیم که میتوانیم فشار راهبردی و اقتصادی خود علیه ایران را برای ممانعت از دستیابی این کشور به سلاح هستهای حفظ کنیم».
در این بین قطعیشدن عضویت دائمی ایران در سازمان همکاری شانگهای و بحث نیازمندی اروپا به سوخت زمستانی ، موتور این جریان رادیکال برای افزایش فشار به دولت سیزدهم در جهت کنارگذاشتن مذاکرات هستهای و وابستگی بیش از پیش به روسیه و چین تصور می شود. تا حدی که رئیس جمهور در اجلاس سران شانگهای بیان می دارد که همگرایی در حوزه انرژی در سازمان همکاری شانگهای به توسعه بیشتر اقتصادی و نهایتا کاهش هزینههای امنیتی و اقتصادی و ثبات در منطقه و فرامنطقه کمک چشمگیری خواهد کرد و از آمادگی ایران برای ایفای نقش مؤثر در زمینه تأمین امنیت عرضه انرژی خبر می دهد.
این گفتهها شاید به نحوی دربردارنده دیپلماسی موازی منطقهای دولت سیزدهم در کنار دیپلماسی برجامی باشد، اما نباید این واقعیت را هم از نظر دور داشت که بخشی از جریانهای رادیکال در داخل عملا دولت را در مسیر شکست مذاکرات هستهای و اتکا به شرق با محوریت مسکو و پکن قرار دادهاند.
منتقدین این طرز فکر جایگزینکردن احیای برجام و لغو تحریمها با دلخوششدن به حضور ایران در پیمانهایی نظیر سازمان همکاری شانگهای معتقدند که، این سازمان نمیتواند به بهبود وضعیت اقتصادی و تجاری ایران کمک چندانی بکند. در همین راستا محمد مهاجری با انتشار توئیتی نوشت: «میگویند موز اگر قوت داشت، کمر خودش را صاف نگه میداشت! سازمان شانگهای اگر قرار بود فایدهای داشته باشد دوسوم اعضایش برای اقتصاد روزمرهشان، لنگ نبودند! ذوقزدگی دولت رئیسی برای پیوستن به این سازمان تشریفاتی، یعنی الکیخوشبودن به اینکه دیپلماسیمان سقف آسمان را شکافته!».
گروهی دیگر از منتقدان اثرگذاری عضویت ایران در سازمان و پیمانهایی چون شانگهای، با رویکرد ساختاری-تعهدی به بحث ورود کرده و بیان می دارند که چون اعضای این سازمان، نه مانند اعضای اتحادیه اروپا واحد پولی یا نهادهای اداره کننده مشترک دارند و نه مانند اعضای ناتو حاضرند برای امنیت یکدیگر دست به ماشه شوند؛ بنابراین حضور در آنها چندان مثمر ثمر تصور نمی شود.
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال،برگرفته از منابع گوناگون