شعار سال: دور ماندن واترپلوی ایران از سهمیه جهانی زنگ خطر را برای این رشته آبی به صدا در آورد.

 

 اوضاع ورزش‌های آبی در ایران سالیان سال است که چنگی به دل نمی‌زند. علاوه بر ناکامی مطلق در رشته شنا که یکی از ورزش‌های پرمدال و پایه محسوب می‌شود در سایر رشته‌ها مانند، شیرجه و واترپلو نیز توفیقی حاصل نشده است. در شنا سالیان سال اخبار مثبت تنها به رکوردشکنی‌های ملی اختصاص داشته و با مدال آوری حتی در سطح آسیا نیز فاصله زیادی وجود دارد.

فدراسیون شنا یکی از فدراسیون‌های کم حاشیه‌ای است که بر خلاف سایر فدراسیون‌های هم رده اش، شرایط باثباتی دارد. این فدراسیون مدت نسبتا زیادی است که تحت مدیریت محسن رضوانی از بازیکنان اسبق تیم ملی واترپلو اداره می‌شود. با این حال با وجود نگرش علمی او به ورزش شنا و واترپلو هنوز نتایج قابل توجهی به دست نیامده است.

 

ایران در سال ۲۰۱۵ میزبانی مسابقات توسعه واترپلو (فینا ترافی) را بر عهده گرفت و به مقام قهرمانی رسید. در آن زمان گفته می‌شد که این مسابقات برای کشور‌های در حال توسعه واترپلو در نظر گرفته می‌شود و قهرمانی در آن می‌تواند یک گام رو به جلو برای پیشرفت باشد، اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و مدال برنز بازی‌های آسیایی جاکارتا، حتی در مسابقات قهرمانی آسیا که سطح پایین تری داشت به رتبه چهارمی تنزل پیدا کرد.

واترپلوی ایران در مسابقات قهرمانی آسیا هر چند شروع امیدوار کننده‌ای داشت، اما در نهایت به مقامی بهتر از چهارمی نرسید. مقامی که برای کسب سهمیه مسابقات جهانی کافی نبود.

از تعریف و تمجید‌های اغراق آمیز سایت فدراسیون که دیگر تبدیل به عادت رسانه‌ای روابط عمومی شده است که بگذریم واترپلوی ایران در مسابقات قهرمانی آسیا نتایج خوبی به دست نیاورد. پیروزی ناپلئونی مقابل قزاقستان در ثانیه‌های پایانی در سایت فدراسیون به اشتباه اولین پیروزی تاریخ ایران بر قزاقستان و از آن در حد یک حماسه ملی بزرگ یاد شد. اما این اولین پیروزی ایران بر قزاقستان نبود.

واترپلوی ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه با قزاقستان دوبار روبرو شد که حاصل آن یک تساوی در مرحله گروهی و یک شکست در مرحله نیمه نهایی بود، اما پس از آن در مسابقات انتخابی موفق به شکست این تیم شد. نکته دیگر درباره برد ایران مقابل قزاقستان در رقابت‌های امسال این بود که این پیروزی در دو ثانیه پایانی و با اختلاف فقط یک گل به دست آمد و تاثیرش در صعود تیم‌ها تنها در زمینه سرگروهی بود. کما این که در دیدار رده بندی که برتری در آن حکم کسب سهمیه مسابقات جهانی را داشت، قزاق‌ها به راحتی و با ۳ گل اختلاف به برتری رسیدند و مدال برنز را از آن خود کردند.

از موارد کمتر دیده شده دیگر باید به این مساله اشاره داشت که بر خلاف ایران که با تیم کامل و با تمام لژیونر‌ها در مسابقات حاضر شد، قزاق‌ها بازیکنان اصلی خود را در اختیار نداشتند. حتی چین و ژاپن نیز با ترکیبی از جوانان و تیم اصلی به مسابقات آمدند چرا که مسابقات قهرمانی آسیا در رشته واترپلو به نسبت بازی‌های آسیایی اهمیت به مراتب پایین تری دارد و تیم‌ها به نوعی به این مسابقات به چشم آماده سازی نگاه می‌کنند. با این حال ایران از پس تیم‌های جوان شده چین و قزاقستان نیز بر نیامد.

 

این در حالیست که در ایران عملا تیم دومی که قابلیت جایگزینی تیم اصلی را داشته باشد، وجود ندارد. تیم اصلی که حاصل یک نسل از بازیکنان خوب و باتجربه است به شکل گلخانه‌ای پرورش داده شده و در تمام مسابقات از آن استفاده می‌شود. در رده‌های پایه سیستم آموزش و تریبت بازیکنان جوان رسما تعطیل است. استان تهران اختلاف قابل توجهی با سایر استان‌ها دارد و عملا سیستم استعدادیابی نقطه‌ای در کشور اجرا نمی‌شود. چندی پیش در مسابقات جوانان تیم تهران با اختلاف حدود ۲۰ گل تیم دوم را شکست داد. این اختلاف زیاد نشان دهنده یکسان نبودن سیستم آموزش واترپلو در رده پایه است.

مشکل دیگر تیم ملی واترپلو بحث هدایت این تیم است. از چیریچ به عنوان یکی از مربیان خوب واترپلوی جهان یاد می‌شود، اما این مربی به صورت تمام وقت در اختیار تیم ملی نیست. اگر زمینه برای استفاده کامل از دانش و تجربه این مربی فراهم می‌شد، شاید کسب سهمیه جهانی دور از دسترس نبود.

رویداد‌هایی در حد و اندازه‌های فیناترافی یا مسابقاتی از این دست که برای توسعه واترپلو در نظر گرفته می‌شود، محلی از اعتبار ندارد و نمی‌توان به آن‌ها دل خوش کرد. در رویداد‌های بزرگتر هم که آسیا و به تبع آن ایران جایگاهی در مسابقات جهانی و المپیک ندارد. اولین و آخرین حضور ایران در جام جهانی واترپلو در سال ۲۰۱۰ رقم خورد که ایران در مرحله گروهی در هر کدام از بازی‌ها ۲۶ گل از حریفان خورد! (دو شکست ۲۶-۱ مقابل رومانی و اسپانیا، شکست ۲۶-۴ مقابل استرالیا). به این ترتیب واضح است که اگر فکری به حال پشتوانه سازی برای این تیم نشود همین جایگاه نیم بند سومی و چهارمی آسیا نیز به زودی از دست خواهد رفت.