شعار سال: وقتی اخبار و رویداد‌های جامعه ایران را می‌شنوم نوعی ایجاد ناامنی سیستماتیک بر روح و روان آدم احساس و لمس میشود. از همین جهت برای راقم سطور با هر ماشین حسابی از تحلیل وقایع سیاسی و اجتماعی؛ عدم درک بعضی از اقدامات اصحاب قدرت به ذهن متبادر می‌شود. گویی در یک رویارویی رسمی و هر آنچه بر خلاف روح و نظر آن‌ها است نبایستی در حد علت یابی و اشاره ساده‌ای به رخ و دیده بگشاید!.

احضار دوست و همدرد جامع معلولان به اتهام تبلیغ علیه نظام در دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان لنگرود را نمی‌توان هیچگونه هضم کرد.

میثم جعفری توانخواه جسمی حرکتی شدید به دلیل اعتراض به اجرایی نشدن #قانون_معلولان احضار شده است. او با متنی ساده از ابتدایی‌ترین خواسته مدنی خود برای شنیدن حق خواهی و اجرای قانونی استفاده کرده تا انتقاد خود به بیش از ۵سال بی عدالتی توسط دولت و مجلس درباره حقوق معلولان را به گوش برساند. این شیوه بازجویی و بازخواست یکی از جلوه‌های ویژه حکمرانی غلط است!

راستش نمیدانم آقای دادستان انقلاب شهرستان لنگرود با چه روحیه و انگیزه‌ای دست به این اقدام مورد سوال  زده است. اما خوب است عنوان احضاریه توجه کنیم و کمی به حال جامعه عصبانی از رویداد‌های کنونی جامعه بیاندیشیم! گویی دست غیبی می‌خواهد دامنه این اعتراضات را به لایه‌های زیرین جامعه بکشاند و حتی یکی از آسیب پذیرترین قشر کشور یعنی معلولان را هم از گزند و رفت و آمد خود در دادسرای و دادگستری در امان نماند؟

خوب بود مقام قضائی به آگاهی لازم جهت شنیدن اعتراض این شهروند دست می یافت. حال آنکه ظاهراً مقامات قضائی علاقه‌مند نیستند ماده ۲۷ قانون جامع حمایت از حقوق معلولان را مختصر مینویسم و آمادگی خود و احضار از سوی دادگستری را دارم.

ماده ۲۷ دولت مکلف است کمک هزینه معیشت افراد دارای معلولیت بسیار شدید و یا شدید فاقد شغل و درآمد را به میزان حداقل دستمزد سالانه تعیین و اعتبارات لازم را در قوانین بودجه سنواتی کشور منظور کند.

پرسش این است برای رساندن و خواسته خود چه باید کنیم وقتی دستگاه قضایی و اطلاعاتی کشور می‌بایست اولین‌ها برای شنیدن باشند؟!

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت حکایت گیلان، تاریخ انتشار:۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، کدخبر: ۱۴۸۷۶، hekayatgilan.ir