محراب مدهوشی در ارائه مقاله خود با اشاره به بافت تاریخی موجود در گرگان و گمیشان گفت: دو بحث در اینجا مطرح می‌شود یکی مقاومت در برابر زلزله و دیگری توسعه سازه‌های سبز است.

وی افزود: در دنیای امروز شعاری که وجود دارد این است که اگر قرن ۱۹ دوران استفاده از سنگ، قرن ۲۰ دوران استفاده از فلز بود قطعاً قرن ۲۱ دوران استفاده از چوب است.

مدهوشی اظهار کرد: با بررسی بناهای تاریخی و مروری بر زلزله‌های منطقه گرگان و گمیشان مشخص‌شده این بناها توانسته‌اند ماندگاری خوبی در مقابل بارهای زلزله گذشته از خود نشان دهند.

وی تصریح کرد: با بررسی زلزله‌های رخ‌داده در نقاط دنیا به این نتیجه می‌رسیم در زمان زلزله خسارت کمتری به سازه‌های چوبی واردشده و آمار مرگ‌ومیر کمتری هم گزارش‌شده است.

این استاد دانشگاه اظهار کرد: سازه‌های چوبی در هنگام زلزله انرژی سطح زمین را در خود ذخیره می‌کنند و به همین دلیل کمترین خسارت را می‌بینند.

مدهوشی گفت: اتصالات چوبی بحرانی‌ترین قسمت در ساختمان‌های چوبی به شمار می‌رود چراکه عامل انتقال بار از یک عضو به عضو دیگر هستند.

وی بابیان اینکه شکست در سازه‌های چوبی ابتدا در اتصالات رخ می‌دهد، تصریح کرد: طراحی مناسب سازه‌های چوبی باید شامل طراحی مناسب اتصالات باشد.

مدهوشی اظهار کرد: بامطالعه بر روی سازه‌ها و تطبیق با منابع موجود می‌توان دلایل پایداری سازه‌های چوبی موردمطالعه در مقابل بارهای زلزله گذشته را در ساختار ویژه اتصالات استفاده‌شده در قسمت‌های مختلف بناها دانست.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: بناهای تاریخی مطالعه شده با توجه به دوام خوب در مقابل بارهای زلزله گذشته، می‌توانند به‌عنوان یک الگو برای توسعه بافت‌های روستایی مطرح شوند.

مدهوشی در رابطه با ویژگی سبز بودن ساختمان‌های چوبی اظهار کرد: این ساختمان‌ها تعامل بهتری با محیط دارند و انتشار کربن در آن‌ها ناچیز یا صفر است.

وی افزود: در میان مواد ساختمانی، چوب تنها ماده ساختمانی است که ۱۰۰ در صد تجدید پذیر است و به‌عنوان یکی از مصالح قابل‌برگشت به طبیعت کمترین رد پای اکولوژیکی را دارد.

مدهوشی اظهار کرد: چوب با کمترین انرژی تولید و تبدیل، پیوسته در دسترس بوده و همچنین با مدیریت صحیح و عملیات پایدار جنگل‌داری می‌توانند برای همیشه تجدید شوند.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری مهر، تاریخ انتشار: 8 دی 1395، کدخبر: 3862826 ، www.mehrnews.com