شعار سال: در نهایت همین عرف اشتباه به خیلیها اجازه میدهد که با نگاه ترحمآمیز یا تحقیرآمیز به آنها نگاه کنند. واژه معلول را برای قشری از جامعه به کار میبریم که به لحاظ حرکتی، جسمی، ذهنی و... با یک انسان که به تعبیر عُرف سالم است، تفاوت دارد.
چندین بار به آسایشگاههایی که بر تابلو ورودی آن نوشتهاند "آسایشگاه معلولین ذهنی" سر زدهام. آنها هم زندگی میکنند مثل همه ما... . یکبار که گروهی به ملاقات آنها رفته بودیم، چند نفر شروع کرده بودند به گریه کردن، غافل از این که آنها نیازی به ترحم من و شما ندارند. نگاه ما باید به جای ترحم یا تحقیر، یک نگاه منطقی و درست باشد. وقتی بر این باور هستیم که حتی گیاهان احساسات ما را میفهمند باید این را بدانیم که این قشر از جامعه نیز کاملاً رفتارها و احساسات ما را درک میکنند.
پای صحبتهای این قشر از جامعه نشستهام و به حرفهای آنان گوش میدهم. یک نفر از آنها که از هنگام تولد و به صورت مادرزاد با مشکل حرکتی روبهرو بوده، در گفتوگو با ایسنا میگوید: وقتی که در مدرسه تحصیل میکردم به خاطر مشکل حرکتی که داشتم، من را به اردو نمیبردند، با اینکه دردسر زیادی برایشان نداشتم و فقط کافی بود برخی قسمتها را آرامتر بروند تا بتوانم پا به پای آنها حرکت کنم.
وی ادامه داد: اما به خاطر راحتی خودشان من را از لیست اردوها حذف میکردند، این قضیه خیلی من را ناراحت میکرد. حالا از آن زمان مدتها میگذرد و من دانشجو هستم اما خاطرات تلخ آن روزها را از یاد نمیبرم. وقتی که حتی بعضی از معلمها و همکلاسیهایم با نگاه خاصی به شیوه راه رفتن من نگاه میکردند انگار که من از فضا آمدهام.
یکی دیگر از افراد که به خاطر حادثهای در جوانی مشکل جسمی پیدا کرده از مراعات نکردن برخی افراد جامعه که شرایط او را با چشم میبینند، گلایه میکرد.
البته ناگفته نماند که بسیاری از این قشر که مشکلشان قابل درمان یا بهتر شدن است، با محدودیتهای مالی دست و پنجه نرم میکنند؛ چراکه هزینههای درمان بالاست و این افراد یا باید دست از درمان برداشته و بپذیرند و یا در مضیقه مالی باشند.
حالا از سوی دیگر به مشکلات این قشر بپردازیم، مثلا اینکه کاش میشد همه مسئولین مربوطه یکروز سوار ویلچر شوند و شهر را دور بزنند، یا چشمبسته در خیابانهای شهر تردد کنند. تصور کنید، ادارات، نهادها بانکهایی که امکاناتی و تمهیداتی برای این قشر تدارک ندیدهاند، هزینههای روحی زیادی به این قشر وارد میکنند، فکر کنید چهقدر گیر کردن و یا به دردسر افتادن در این شرایط میتواند برای کسی که با این معضلات روبهروست، سخت باشد؟
مادر یکی از این افراد نیز در گفتوگو با ایسنا میگوید: از کودکی فرزندم با نگاههای خاصی از سوی جامعه روبهرو بود. راستش خودم هم جرأت نمیکردم او را به تنهایی به خارج از خانه بفرستم در حالی که فرزندم جوان است، اما چند وقت پیش با خانواده صحبت کردیم و تصمیم گرفتیم با وجود تمام نگرانیها بگذاریم مستقل باشد. حالا خوشبختانه حتی در کارهای خارج از خانه به من هم کمک میکند. نمیگویم هیچ مشکلی نیست ولی او از پس خودش برمیآید.
اما مسألهای در این گفتوگوها وجود دارد و آن این که نباید اعتماد به نفس این افراد را بگیریم و باید همه ما با تغییر نگاه و منطقی کردن زاویه دیدمان و همچنین امکانات و تمهیداتی که لازم است را برای این قشر آماده کنیم .
چندی پیش حمیدرضا پوریوسف معاون توانبخشی سازمان بهزیستی خراسان رضوی گفته بود نیشابور بیشترین آمار معلولیتها را در استان دارد. به گزارش ایسنا، بیشترین معلولیتها، معلولیتهای ذهنی هستند که در این میان نیشابور بیشترین آمار معلولیتها را در سطح شهرستانهای استان دارد.
حمیدرضا علیزاده رئیس اداره بهزیستی نیشابور در اینباره گفت: نیشابور بیشترین آمار معلولین را نسبت به جمعیت دارد و ما حدود 11 هزار معلول داریم.
وی در پاسخ به اینکه آیا پژوهشی در رابطه با این موضوع در شهرستان انجام شده یا خیر، عنوان کرد: طرحی در حال انجام است که معلولین ذهنی را بررسی میکنیم تا ببینیم علت معلولیت چیست و شجرهنامهها را بررسی کرده و برای تمام معلولین شجرهنامه درست میکنیم تا همه علتیابی شود و بتوانیم بفهمیم، معلولیت اتفاق افتاده ریشه در چه چیزی دارد مثلاً مشکل به خاطر ازدواج فامیلی یا مصرفهای دارویی یا فاصله سنی و... بوده است یا علت دیگری داشته و در واقع روی علتها پژوهش خواهد شد.
علیزاده به بحث مشاوره ژنتیک نیز اشاره کرد و افزود: هم اکنون در نیشابور دو مرکز مشاوره ژنتیک وجود دارد، این مشاورهها حتما باید جدی گرفته شوند؛ چراکه میتوان با مصرف یک دارو و... از تولدهای این چنینی پیشگیری شود، در حال حاضر این مسأله یعنی مشاوره ژنتیک با توجه به فعالیتهای زیاد رو به بهبود است.
با اندكي اضافه و تلخيص برگرفته از وب سایت خبرگزاری ایسنا، تاریخ انتشار: 17 آذر 1394، کد مطلب: 94091710499:www. isna.ir