پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۸۴۶۶۳
تاریخ انتشار : ۱۵ مهر ۱۳۹۶ - ۲۰:۵۵
یک وقتی شما در تاریکی توفان هستید هم در تاریکی رفته اید و محتاج نور هستید و هم به یک کشتی در این طوفان نیاز دارید و این کاری است که امام حسین (ع) می کند،

شعار سال: "در این تاریکی ها پیامبر می فرماید که حسین، مصباح الهدی است یعنی که چراغ را می تاباند و صحنه را برای انسان روشن می کند. از طرف دیگر بیان پیامبر ناظر بر این است که در دنیا توفان هایی وجود دارد. دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم دنیای آرامی نیست. هر زمانی دنیا توفان های خودش را دارد، بنابراین در این تلاطم ها نیاز به کشتی و مرکبی هم داریم. یعنی یک وقتی شما در تاریکی توفان هستید هم در تاریکی رفته اید و محتاج نور هستید و هم به یک کشتی در این توفان نیاز دارید و این کاری است که امام حسین (ع) می کند، هم نور را برای شما فراهم می کند تا از آن تاریکی بیرون بیایید و هم کشتی را تا در آن توفان ها و گرداب ها غرق نشوید و بتوانید به ساحل سلامت برسید. اگر ما بتوانیم همین دو مثل را به روشنی درک کنیم این که وجود مقدس امام حسین (ع) هم مسیر را روشن می کند و هم ابزار حرکت و پویایی را که در اختیار شما قرار می دهد به روشنی دریابیم در آن صورت آن اتفاقی که به دنبالش هستیم در ما روی خواهد داد."

آنچه در ادامه می آید بخش اول گفتگوی ما باحجت الاسلام و المسلمین دکتر داوری، پژوهشگر حوزه و دانشگاه درباره ابعاد قیام حضرت ابا عبدالله (ع) و حماسه خون است.

توصیف های فراوانی از عاشورا و حماسه حسینی صورت گرفته و هرکسی از ظن خود به این فرا رویداد تاریخی و الهی نزدیک شده است. می خواستم از جنابعالی بپرسم که چه توصیفی از عاشورا یا شخصیت و صفات امام حسین (ع) می تواند این واقعه را بیشتر به تصویر بکشد؟

حدیثی از رسول گرامی اسلام نقل شده که بیانگر عظمت و حقیقت و جوهر والای قیام امام حسین (ع) است. آن حدیث را همه ما شنیده ایم: "ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه / همانا که حسین (ع)، چراغ هدایت و کشتی نجات است." تصور می کنم که مناسب باشد به مناسبت همین ایام در همین بیان نورانی حضرت رسول(ص) درنگی داشته باشیم که این سخن پیامبر به چه معناست. بیان نورانی پیامبر ناظر بر این است که به هر حال در دنیا تاریکی های زیادی وجود دارد. منظور از تاریکی آن جهل ها و پرده های ظلمتی است که بر عقل و قلب ما افتاده و اجازه نمی دهد که ما به رویت حقیقت نایل شویم. در این تاریکی ها پیامبر می فرماید که حسین، مصباح الهدی است یعنی که چراغ را می تاباند و صحنه را برای انسان روشن می کند. از طرف دیگر بیان پیامبر ناظر بر این است که در دنیا توفان هایی وجود دارد. دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم دنیای آرامی نیست. هر زمانی دنیا توفان های خودش را دارد، بنابراین در این تلاطم ها نیاز به کشتی و مرکبی هم داریم. یعنی یک وقتی شما در تاریکی توفان هستید هم در تاریکی رفته اید و محتاج نور هستید و هم به یک کشتی در این توفان نیاز دارید و این کاری است که امام حسین (ع) می کند، هم نور را برای شما فراهم می کند تا از آن تاریکی بیرون بیایید و هم کشتی را تا در آن توفان ها و گرداب ها غرق نشوید و بتوانید به ساحل سلامت برسید.

اگر ما بتوانیم همین دو مثل را به روشنی درک کنیم این که وجود مقدس امام حسین (ع) هم مسیر را روشن می کند و هم ابزار حرکت و پویایی را که در اختیار شما قرار می دهد به روشنی دریابیم در آن صورت آن اتفاقی که به دنبالش هستیم در ما روی خواهد داد.

اهمیتی که ما برای حضرت اباعبدالله (ع) قائل هستیم از همین نقطه برمی آید؟

بله وجود حضرت شاخص است. شما نگاه کنید که حضرت امام حسین (ع) تنها امامی است که ما ده روز پیش از شهادت شان عراداری ها را آغاز می کنیم، تنها امامی که برای ایشان سوم و شام غریبان می گیریم و در تمام مصیبت هایی که پیش می آید محوریت بر اساس حرکت و نهضت ابا عبدالله است و این فرهنگ را البته اهل بیت علیهم السلام به ما یاد داده اند. در حقیقت این عزاداری ها را ما از زمان حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) و امام باقر (ع) داریم و ترسیم این عزاداری ها و خط کشی ای که در این ذکر مصیبت ها دنبال و ترسیم می شده از جانب ائمه اطهار بوده است.

آیا عزاداری به خودی خود در نگاه معصومین (ع) ما هدف بوده است؟

نخیر، هدف نیست. عزاداری یک علامت و نشانه است که من به واسطه این عزاداری به آن چراغ که امام حسین است و آن ساحل نجات به واسطه سوار شدن بر کشتی هدایت امام حسین (ع) برسم و وقتی به امام حسین می رسم تازه نقطه توحید آن جاست. امام حسین (ع) ما را به سمت خود دعوت می کند تا دست ما را در آستان الهی بگذارد. اساسا همه اولیا و امامان و پیامبران این گونه بوده اند و دعوت آن ها به سمت خودشان نبوده به سمت خداوند بوده و می خواستند که دست ما را در دستان حقیقت بگذارند.

در واقع شما می خواهید بگویید ظرفیت بزرگ عاشورا در ارائه درس توحید است؟

دقیقا هیمن طور است. این غوغایی که در ایام عاشورا در محرم ایجاد می شود بزرگ ترین دلیل بر وجود خداوند است. تردید نکنید این غوغایی که در عاشورا وجود دارد و این حرکت به خاطر اتصال وجود مقدس امام حسین علیه السلام به خداوند است. اگر ذره ای هوای نفس و خودخواهی در این جریان بود مطمئن باشید که این همه قلب ها را مشتعل نمی کرد این حرکت قلب ها و ذهن ها را مشتعل می کند به خاطر این که کاملا خدایی است.

بنابراین نمی توان از امام حسین (ع) گفت و راه دیگری جز توحید پیمود؟

بله، ما هر جا که از عاشورا حرف می زنیم اگر معرفت ما نسبت به عاشورا یک معرفت بالا باشد نهایتا به خداوند خواهیم رسید و آن را به خدا متصل خواهیم کرد. شما نگاه کنید که امام حسین (ع) با آن نماز و مناجات و رضایتی که از خدواند دارد خودش را مهیا و آماده شهادت و جان بازی در راه حق می کند. اگر آن معنویت و اخلاص در امام نبود و رابطه اش با خداوند این چنین عاشقانه و عارفانه نبود امام حسین (ع) چطور می توانست که این طور در برابر آن همه شداید تاب بیاورد و بگوید چون خداوند می بینید رنجی بر من نیست، بنابراین اگر ما می خواهیم راه امام حسین (ع) را در زندگی برویم باید این روش زندگی و آنچه امروز از آن به عنوان سبک زندگی یاد می کنیم الگوبرداری کنیم. در حقیقت عاشورا راه را برای ما مشخص می کند، راه عاشورا راه توحید و سرسپردگی به خداوند است. شما وقتی به جملات امیرالمومنین (ع) و امام حسین (ع) نگاه می کنید وقتی وصیت نامه حضرت را می بینید ملاحظه می کنید که سیدالشهدا (ع) اول در وصیت نامه شهادتین را بر زبان می آورد و سپس به رسالت پیامبر اقرار می کند و ولایت امیرالمومنین (ع) را مطرح می کند. در واقع امام حسین (ع) در وصیت نامه شان محوریت حرکت معنوی خود را بر اساس اعتقادات بنا می گذارد و به سه اصل مهم توحید، نبوت و امامت اشاره می کند.

با اندکی اضافات و تلخیص، برگرفته از خبرگزاری شبستان، تاریخ انتشار 15 مهر 1396، کد مطلب: 659953: www.shabestan.ir



اخبار مرتبط
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین
پرطرفدارترین