شعارسال: سیاستمدار ایرانی نزدیک به هر جناحی که باشد، حتماً به چند عارضه مبتلاست. یکی ساده‌سازی مسائل پیچیده است. دوم عارضه بهتر از دیگران دانستن و سوم اعتماد به نفس کاذب. سیاستمدار ایرانی در آزمون و خطا بسیار شجاع است اما در مطالعه و تحقیق ترسو و تنبل.

یک ماه پیش این جمله را در میزگردی با حضور علی میرزاخانی-سردبیر دنیای اقتصاد- مطرح کردم.

به خاطر دارم در دولت یازدهم بارها از وزرای اقتصادی پرسیدم چرا دولت اینقدر بی‌عمل است؟ چرا کاری نمی‌کنید؟ معروف‌ترین پاسخ این بود که اگر ما واقعاً بد عمل می‌کنیم، پس چرا همه چیز خوب پیش می‌رود؟ چرا تورم پایین آمده، چرا قیمت ارز ثابت است، چرا کارخانه‌ها کار می‌کنند؟ آن روزها تاکید می‌کردم که اگر وضع خوب شده، به خاطر تنظیم انتظارات است، به خاطر افزایش امید به آینده است. اما دولتمردان این تحولات امیدوارکننده را به پای تدبیر خود می‌نوشتند.

یکی از بزرگان دولت سخنرانی کرد و خوب به خاطر دارم که گفت: بعضی مدام اظهار می‌کنند ما مشکل داریم. اما همه چیز خوب است و آنها که فکر می‌کنند اوضاع بد است، در اشتباهند. آن روز به شوخی در گوش یکی از وزرای محترم دولت که کنارم نشسته بود گفتم؛

خواب نوشین بامداد رحیل

بازدارد پیاده را ز سبیل

حالا ببینید دکتر عباس آخوندی از درون دولت چه واقعیت تلخی را بازگو کرده است:

« اقتصاددانان در سال‌های گذشته به وفور درباره گرفتاری‌های ساختاری اقتصاد کشور سخن گفتند و تاکید کردند که این گرفتاری‌ها اگر درمان نشود روزی سر باز می‌کند و مشکل جدی ایجاد خواهد کرد. هرچه اقتصاددانان بر اهمیت اصلاحات ساختاری تاکید می‌کردند و می‌گفتند این وضعیت مثبت انتظارات، دائمی نیست، سیاستمداران می‌گفتند حرف‌های شما بی‌خود است چون اگر درست بود، تورم باید خیلی بیشتر از این افزایش پیدا می‌کرد. سیاستمداران ما نقش انتظارات تورمی در تعویق انداختن بروز آثار مشکلات ساختاری را دلیل بر این گرفتند که اقتصاددانان حرف بی‌ربط می‌زنند.»