شعارسال : سال‌هاست که بسیاری از صاحب‌نظران عرصه‌های اجتماعی و صنعتی از تولید انبوه و بی‌ضابطه خودروهایی با تکنولوژی 20 تا30 سال قبل در کشور گله‌مند هستند و تداوم آن را عامل بروز مخاطرات زیست‌محیطی و حوادث می‌دانند. از سویی اتومبیل‌های وارداتی و مونتاژی خارجی هم اغلب با تکنیک یک‌دهه قبل و قیمت‌های بالا در داخل کشور عرضه می‌شود و حتی اکثر کمپانی‌ها و برندهای فعال در ایران زحمت انتقال تکنولوژی و خودکفایی در قطعات را نیز به خود نمی‌دهند یا احیاناً قراردادهایی بدون پشتوانه اجرایی منعقد می‌کنند. هم‌ اکنون ایران با داشتن بیش از 22میلیون انواع خودرو و 13میلیون موتورسیکلت دارای بیش‌ترین تعداد ماشین در منطقه خاورمیانه است؛ درحالی‌که در مصر یک‌چهارم این تعداد وسیله نقلیه موجود است. از آمارهای هولناک تلفات جاده‌‌ای اکثر ما آگاهیم. همچنین همه ساله ده‌ها هزار هکتار از مراتع و جنگل‌ها تخریب می‌شود و به جاده‌سازی یا تعریض و تأمین جای پارک خودروها اختصاص می‌یابد؛ ضمن این‌که دست‌کم دوسوم آلودگی هوای شهرها به‌دلیل وسائط نقلیه است. از سویی در چندسال اخیر به موازات ثبات نسبی قیمت بنزین و کم‌توجهی دارندگان خودروهای لوکس، پروژه گازسوز کردن ماشین‌ها به کندی پیش می‌رود؛ اما با شروع تحریم‌ها و کارشکنی‌های فزآینده علیه ایران در هشت‌ماه اخیر تدریجاً بیش از 55 درصد حجم تولید کارخانجات خودرو داخلی کاهش یافته و نیز به‌علل مختلف واردات اتومبیل خارجی 70 درصد نقصان یافته است. برخی کمپانی‌های خارجی، مثل رنو، پژو و... که پس از برجام فعال‌تر شده بودند، به‌دلیل هراس از عوارض تحریم‌ها قید بازار پرسود کشور را زدند که جا دارد این موضوع به فال نیک گرفته شود و حتی توسط فعالان زیست‌محیطی نماز شکری برای آن برگزار شود. برخی صاحب‌نظران هم معتقدند حال که به‌دلیل افزایش قیمت ارز و گرانی شدید خودروهای صفر و لوکس عده‌‌ای منافع زیادی کسب کرده‌اند جا دارد تا با تعیین و اخذ عوارضی چند میلیونی زیست‌محیطی از ماشین‌های مذکور، درآمد حاصله به یک صندوق ذخیره محیط‌زیستی واریز شود.

شعارسال، بااندکی اضافات وتلخیص از کانال روزنامه سبزینه