شعار سال: رفته رفت کودکان و نونهالان بزرگ و بزرگتر می شوند، ولی بازی با خمیر ادامه می یابد. برخی از بزرگسالان اثرات زیبا و هنرمندانه ای در جامعه خود می آفرینند، ولی برخی از آنها اغتشاش فکری خود را به محیط خانه، محیط کار و فضای جامعه منتقل می کنند. یک آدم معمولی با خمیرِ بازی شکل های بی معنایی می سازد که تاثیرات آنها بسیار اندک و محدود است، ولی خمیربازی نوابغ تاثیرات گسترده و ژرفی بر زندگی شمار زیادی از مردم به جا می گذارد.
اکنون می خواهم از نابغه ای سخن بگویم که بیش از سه دهه پیش تمام سیالی زمین را در دستان خود می ورزید و با آن خمیر ورزیده، حجم های شگفت انگیزی تولید می کرد. این نابغه بزرگ "بنگ شیاوپینگ" نام داشت. وی نظم و انسجام فکری بی همتای خود را در قالب کوتاه ترین، ساده ترین، و قابل فهم ترین جمله بیان داشت. نخستین مخاطبان وی انقلابیون چین بودند که اگر متقاعد می شدند، کنگره مرکزی حزب کمونیسم وی را به رهبری بلامنازع کشور برمی گزید و کشور پهناور و پرجمعیت چین را به دست وی می سپرد. آن جمله سرنوشت ساز که تاثیر آن هم اکنون نیز بر زندگی من و شما حاکم شده است این بود که: "گربه باید موش بگیرد، خواه سفید باشد خواه سیاه"
بنگ شیاوپینگ در تفسیر این جمله می گفت چین باید سرمایه گذاران دنیا را جذب کند تا اشتغال و درآمد مردم خود را بالا ببرد. خواه سرمایه گذاران کمونیست باشند، خواه لیبرال، خواه بودایی باشند، خواه مسیحی، خواه چینی باشند و خواه خارجی. وی با همین منطق "مائوتس دنگ" و همفکران او را که 40 سال از تحولات زمانه عقب مانده بودند کنار گذاشت، ولی چون منطق سرمایه گذاری را می شناخت نام آنها را "دار و دسته چهارنفره" گذاشت، تا به جهانیان القا کند که در چین مخالفان سرمایه گذاری خارجی بسیار کم و انگشت شمار هستند. زیرا می دانست که سرمایه گذاری خارجی تابع نرخ ریسک است و بازتاب کشمکش های سیاسی و جنگ قدرت میان جناح های داخلی یک حکومت، ریسک سرمایه گذاری را به شدت بالا می برد. در نتیجه میزان جذب سرمایه های خارجی و حتی میزان جذب سرمایه های داخلی کاهش خواهد یافت.
واقعیت این است که سرمایه گذاری، اشتغال و تولید نه ایدئولوژی دارد و نه اصولا یک امر سیاسی است. به همین دلیل است که در کشورهای توسعه یافته، اتاق های بازرگانی درگیر منازعات حزبی و جناحی نمی شوند، درحالیکه ممکن است اعضای آنها در خارج از اتاق و در محیط کار خود تعلقات حزبی شدیدی داشته باشند.
خوشبختانه این سنت پسندیده رفته رفته در فضای کسب و کار کشور ما نیز پذیرفته شده است. ائتلاف های انتخاباتی شماری از اتاق های بازرگانی کلانشهرها، پیرامون برنامه عملیاتی شکل گرفته است. در فهرست هر یک از این ائتلاف ها افرادی با گرایش های سیاسی گوناگون دیده می شوند. معنای آن این است که لیست های انتخاباتی بر پایه برنامه های عملیاتی، پیشینه دوستی و همکاری و اشترک منافع اقتصادی نامزدهای انتخاباتی شکل گرفته است.
این پدیده یک فراز مهم در مسیر تکامل جامعه مدنی ایران است. به میزانی که این برداشت واقعیت داشته باشد، می توان امیدوار بود که جامعه ما کلاس اول دموکراسی را با موفقیت گذرانده و وارد کلاس دوم دموکراسی شده است. شایسته است با شکیبایی و آرامش دوران طولانی و پرفراز و نشیب رشد کودک دموکراسی را پشت سر بگذاریم، تا روزی که این کودک دبستانی به دوران بلوغ برسد و به تکیه گاه استواری برای انبوه شهروندان کشور تبدیل شود. همچنین تردیدی ندارم که بازرگانان، صنعتگران، کشاورزان و معدن کاران گرامی، به دقت برنامه های اجرایی و عملیاتی ائتلاف ها را بررسی خواهند کرد و به برنامه هایی رای خواهند داد که بیشترین تاثیر را بر آموزش و بر رشد کارآفرینی ها دارند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی اقتصاد بازار، تاریخ 7 اسفند 97، کد مطلب: 6698: www.eghtesadebazar.ir