کرونا و بیماری زمینه ای سیاستگذار

"در بحران کرونا آنان که بیماری زمینه ای دارند، آسیب پذیرتر هستند." البته این گزاره نه تنها شامل انسانها بلکه شامل جوامع و نظام های و حکمرانی نیز هست.

شعار سال:تعداد زیادی از کارگران، مغازه داران و فروشندگان، مشاغل خود را از دست داده اند و نیازمند دریافت تسهیلات دولتی هستند اما سیاستگذار اعلام میکند که منابع کافی برای تخصیص به این سیل عظیم افراد را در اختیار ندارد.

کمبود منابع در یک جامعه به معنای ضعف عمومی یا وجود بیماری زمینه ای است؛ یعنی عاملی که آسیب پذیری را در برابر کرونا افزایش میدهد. اما چرا جامعه دچار بیماری زمینه ای شده یا نظام سیاستگذاری منابع مالی خود را از دست داده؟ در اینجا، سیاستگذار به مثابه فردی است که سالها سبک زندگی درستی نداشته، از تغذیه سالم امتناع کرده و بدتر از همه، تصور میکرده که همیشه جوان و پرانرژی باقی مانده و هیچ گاه بیماری به سراغ او نمی آید.

سیاستگذاری ناصحیح، باعث به هدر رفتن منابع شده و اکنون در هنگامه بحران، سیاستگذار را دچار مشکل کرده است. سالها تخصیص منابع به پروژه های کم بازده یا بدون بازده، سرمایه گذاری پرریسک در داخل و خارج از کشور و عدم بازگشت سرمایه ها و گاه حتی عدم سود غیرمادی برخی سرمایه گذاری ها، اکنون نمایان گشته است.

بیماری زمینه ای، هم ارگانیسهای زنده را آسیب پذیر میکند و هم بوروکراسیهای پیچیده را.

یادداشت سیدیاسر جلالی، دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی

پایگاه خبری- تحلیلی شعار سال ،برگرفته از فضای مجازی