شعار سال: حجت‌الاسلام غلامرضا قاسمیان سوم تیرماه با حکم محمدباقر قالیباف به عنوان رییس کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس منصوب شد. او پیش از این معاون پژوهش حوزه های علمیه استان تهران و مؤسس طرح حوزوی و تحولی "مدارس علمیه مشکات" بوده و حالا رییس مرکزی با یک قرن سابقه شده است. درباره تناسب یا عدم تناسب تجارب او با چنین مسوولیتی پیش از این بارها گفته و نوشته شده است. اما این بار حرف های قاسمیان را که مبتنی بر روایات عجیب و  نادرست است در ویژه برنامه ماه رمضان شبکه سه تلویزیون ببینید و قضاوت کنید...

 

گرچه اين‌گونه داستان‌ها در برخي كتب نقل شده (بدون علم رجال)، اما همين چند جمله كافي بود تا باب تمسخر و زير سؤال بردن معجزات ائمه باز شود و سيل شبهه، روان گردد و صدا و سيما مثل هميشه پاس گلي تقديم مغرضان در فضاي مجازي كند.

حجت‌الاسلام محمد بانياني، از روحانيون جوان :
اگر تا 50 سال پيش مي‌شد با اين حرف‌ها (فارغ از صحت و سقم روايت) جماعتي را دين‌دار كرد يا ايمان كسي را تقويت كرد، امروزه مطرح كردن چنين روايت‌هايي براي عموم مردم (حتي متدينان) كاركردي 100 در صد معكوس دارد. زماني كه پيامبر اسلام فرمودند: ما انبيا به قدر عقل مردم با آن‌ها سخن مي‌گوييم، منظورشان اين بود كه اگر عقل عامه مردم سطح پاييني داشت، در همان سطح و اگر سطح بالايي داشت، در همان سطح حرف مي‌زنيم. ايمان به غيب هم لزوماً معنايش حرف زدن از عجايب و خارق‌العاده‌ها نيست. تا كي بايد به بهانه جذابيت منبر، براي اسلام و مسلمانان هزينه بتراشيم خدا مي‌داند…

حجت‌الاسلام كاملان، استاد دانشگاه مفيد :
اصل اول در بيان يك مطلب براي مردم اين است كه بايد به ميزان فهم مخاطب چيزي را بيان كرد. به ما فرموده‌اند: نحن معاشر الانبياء لانكلم الناس الا بقدر عقولهم؛ ما سلسله انبيا هرگز مطلبي را بيان نمي‌كنيم مگر به مقدار عقل و فهم مخاطب. اصل دوم هم اين است كه ما براي بيان حقايق متافيزيكي هميشه از مثال استفاده كنيم. قرآن از اين روش استفاده كرده است كه تشبيه معقول به محسوس است. بايد توجه كنيم كه يك گوينده حكيم و عاقل جوري صحبت مي‌كند كه مطلب به قدر فهم مخاطب باشد. در روايات هست كه گاهي يك راوي درباره يك آيه مشخص سؤال مي‌كند و امام (ع) به او جوابي مي‌دهد و بعد راوي دوم همان سؤال را مي‌پرسد، اما پاسخ ديگري مي‌گيرد. يعني امام (ع) با توجه به مخاطب و به اندازه فهم و ظرفيت او پاسخ داده است؛ بنابراين متكلم و گوينده عاقل بايد دقت كند كه هضم مطلب براي مخاطب ثقيل و سنگين نباشد. به نظر من گفتن اين‌گونه مطالب در منبر براي مردم نه‌تنها نفعي ندارد، بلكه ضرر و زيان دارد و عده‌اي بدبين به دين و اسلام مي‌شوند.
مراقب باشيد راوي از غلات نباشد:
كاملان در ادامه درباره برخي رواياتي كه نقل مي‌شود افزود: ائمه (ع) فرموده‌اند دو گروه با ما مخالفت كردند. يك گروه كساني كه درباره ما غلو كردند، يعني چيزي درباره ما گفتند كه در آن حد نبوديم و ديگري گروهي كه ما را از حد و حق خودمان پايين آوردند؛ مبغض قال و محب غال.

درباره روايات بايد توجه كرد كه راوي از غلات نباشد. معمولاً در رواياتي كه درباره كرامات اهل‌بيت رسيده، راوياني هستند كه اهل غلواند. با اين‌ها بايد با احتياط برخورد كرد. اهل‌بيت داراي كمالات و فضائل زيادي هستند و مي‌توانند خيلي كار‌ها بكنند، اما به اذن و اراده الهي. درباره حضرت عيسي (ع) در قرآن گفته شده كه مرده زنده مي‌كرد يا مرض برص و جذام را شفا مي‌داد، اما به اذن خدا.

حجت‌الاسلام بهاءالدين قهرماني‌نژاد، استاد تاريخ دانشگاه تهران :
اين خوارق عادات و معجزات و كرامات ائمه وجود دارد. در كتاب‌هايي مثل مدينةالمعاجز زياد آمده است و بالاتر از اين‌ها هم هست و جاي ترديد نيست، ولي به نظر من اين موارد را بدون مقدمه و به‌صورت عمومي بيان كردن خوش‌سليقگي نيست. شايد مطرح كردن شان در جمع‌هاي خاص ايرادي نداشته باشد، ولي براي جلسه عمومي گفتن بايد شرايطي لحاظ شود. قهرماني‌نژاد درباره شناخت زمان و مكان مناسب مطرح كردن برخي روايات خاص افزود: فرموده‌اند مؤمن بايد كيّس (زيرك) باشد و عالم بايد بيشتر كيّس باشد. براي نقل اين مطالب قبل و بعدش مقدماتي را بگويد و مخاطب را براي شنيدن آماده كند و الا موجب تبعاتي مي‌شود. من اگر بخواهم اين داستان‌ها را بگويم 20 دقيقه قبلش مقدمه‌چيني مي‌كنم و نمي‌گذارم جاي سوءاستفاده بماند، وگرنه بازخوردش بهانه دست برخي افراد مي‌دهد.