شعار سال:مراقبت و تنبیه ،اثری خواندنی از نویسنده و اندیشمندِ پُست مدرن، میشل فوکو است. فوکو در این کتاب با قلمی بسیار توانمند و تاثیرگذار، سیری در دلِ تاریخ می نماید و از نقش قدرت، در بازآفرینی اشکال گوناگونِ وسایل تنبیه به تفضیل، بیانی شیوا و درخور اعتناء دارد. او همچنین، مراقبت از تبهکاری ها و ناهنجاری های افراد جامعه که در نهایت، آنها را دچار خُسران و زندان می کند را در قالبِ بسیار پیچیدهِ ابداعی نظام سرمایه داری پیش روی خواننده قرار می دهد.آنچه که در این کتاب با آن آشنا می شویم این پیوستار تاریخی است که چگونه از سده هجدهم به این سو، صاحبانِ قدرت، هرچه بیشتر میل به بهره گیری از شبکه ای به غایت پیچیده برای تادیب و بهره گرفتنِ اقتصادی از افراد انسانی بعمل می آوردند که ساختارهای جامعه را به نوعی دستخوش بحران می کنند. اوتوپیای ملاحظه کاری قضایی در سده هجدهم و بعد از آن چنین می کند: در عین آنکه زندگی را از محکوم می گیرد؛ مانع از آن می شود که آن را حس کند، و او را از تمامی حقوقش محروم می کند.

فوکو معتقد است تغییر رویکرد دستگاه قضایی از برخورد سخت به سمت برخوردهای نرم، نشانه آن است که قدرت، بیش از آنکه به دنبالِ اصلاحِ تبهکاران باشد، بدنبال این است که از نیرو و توان آنها در چرخه اقتصاد و تولید بهره مند شود. این نگاه ابزاری به جُرم و بزهکاری، دولت ها را بر آن می دارد که از یک سلسله نهادها، در جهت ساختِ انسانی مکانیکی و اسیر، در ساختار قدرت بسازد. مراقبان، پزشکان، کشیشان، روان پزشکان، روان شناسان و مربیان تربیتی؛ اینان به صِرف حضور خود نزد محکوم، مداحی عدالت را می کنند، مداحی که عدالت بدان نیاز دارد.

فوکو هدفش از نگارش کتاب حاضر را بدین گونه بیان می کند که: هدف این کتاب، ارائه تاریخِ به هم پیوستهِ روح مدرن و قدرت نوین قضاوت کردن است، یعنی تبارشناسیِ مجموعه پیچیده کنونی علمی-قضایی که قدرت تنبیه تکیه گاه هایش را از آن می گیرد، توجیه ها و قواعدش را از آن دریافت می کند، اثرهایش را در آن بسط می دهد و غرابت مُفرطش را در آن پنهان می کند....

محمد_آخوندپور_امیری

پایگاه تحلیلی- خبری شعار سال ؛برگرفته از کانال تلگرامی جامعه شناسی