شعار سال: تقریبا هیچ! این پاسخ اسفناکی است که اکثر همراهان این صفحه در جواب دو سوال پست قبلیام نوشتهاند. پرسیده بودم در انتخابات یا در دهه فجر امسال کدام برنامه تلویزیون را به خاطر دارید که رویکردش باز کردن گرههای ذهنی جامعه باشد، مسالههای مهم را حل کند، شبهات جدی روز را پاسخ دهد و...؛ و متاسفانه اکثرا نوشتهاند تقریبا هیچ برنامهای با این رویکرد را به خاطر ندارند.
حالا در همین دو مناسبت رویکرد صداوسیما چه بوده؟ پخش گسترده موسیقی حماسی و سرود خاطره انگیز و شعار و شعار و شعار... رویکردی که آنتن را پر میکند، اما راحتترین شیوه ممکن برای رد کردن این ایام است.
ما در این سالها در مقابل جنگ رسانهای دشمنان، با انباشت ابهام و سوال و شبهه در ذهن جامعه مواجهیم. سوالاتی که اتفاقا پاسخهای روشن دارد؛ اما همتی وجود ندارد تا این پاسخها به بهترین شیوهها در اختیار مخاطبان قرار بگیرد.
همین انتخابات ریاست جمهوری را در نظر بگیرید؛ از ماهها پیش از انتخابات چقدر سوال و ابهام وجود داشت؛ در طول انتخابات با عملکرد فوق هنرمندانه شورای نگهبان چقدر به این شبهات افزوده شد؛ رسانههای بیگانه چه میزان به این ابهامات دمیدند و درباره آن برنامه تولید کردند؟ چطور این ماجرا را روایت کردند؟ ما چه کردیم؟ پاسخ دادیم؟ یا فقط برای اینکه با مخاطبی که ذهنش پر از سوال بود چشم در چشم نشویم، آهنگ پخش کردیم و گفتیم: "همه آمده بودند... پیر و جوان... زن و مرد... "؟!
برنامهای را به خاطر دارید که مساله اش را حضور کمتر از ۵۰ درصدی مردم در انتخابات قرار دهد و به بررسی این موضوع بپردازد و از زوایای مختلف آن را موشکافی کند؟ همین یک موضوع تا چند قسمت امکان تولید برنامه داشت؟ کمتر از ۱۰ قسمت؟ اما تلاش و تحرکی دیدید؟ یا اینکه فقط خبرنگاری را به میدان هفت تیر فرستادیم تا با شوخی و خنده قضیه را جمع کند... تذکر رهبر انقلاب درباره ظلم صورت گرفته در ماجرای رد صلاحیتها را دیدیم؛ سوت زدن و بی سر و صدا رد شدن نهادهای مذکور را هم دیدیم؛ آیا به اندازه اهمیت موضوع و ابهامی که در ذهن جامعه ایجاد کرد، صداوسیما هم پیگیر موضوع شد؟ برایش مهم بود که ماجرا را شفاف کند؟ به سوالات جامعه پاسخ دهد؟ انباشت سوال و ابهام که میگویم یعنی این...
۴۳ سال از انقلاب گذشته؛ دشمنان این سرزمین کم بودجه خرج کرده اند و کم روایت دروغ خلق کرده اند درباره انقلاب و رژیم گذشته؟ امروز چه سوالاتی در ذهن جامعه وجود دارد؟ درباره مسیری که آمدهایم... درباره پیشرفتهایی که داشتهایم... درباره توقفها و مشکلات... چند نفر، از لابه لای این سوالات ذهنی، شک کردهاند که اصلا میارزید انقلاب کنیم یا نه؟ دهه فجر فرصت کمی بود برای اینکه بدون کلیشه به این سوالات و ابهامات پرداخته شود؟ کم حرف برای گفتن وجود داشت؟ کم سوال و ابهام وجود داشت؟ همه چیز با پخش سرود و موسیقی و تصویر پرچم نشان دادن حل میشود؟! انباشت سوال و ابهام یعنی همین....
اولین تاثیر چنین رویکردی این است که جامعه احساس میکند رسانه ما گیج است! در باغ نیست! اصلا نمیفهمد که مسالههای اساسی او چیست! سرخوش است و برای خود با پخش موسیقی و سرود نوستالژیک الکی شاد است! مخاطب احساس میکند رسانه تعمدا به او پشت کرده و او را نمیبیند! و حالا در همین ایام رویکرد رسانههای دشمن چه بود؟ آنها چه مسائلی را روی میز گذاشتند و درباره آن حرف زدند؟!
جهاد تبیین که این روزها بارها و بارها در سخنان آقا تکرار میشود، نیازی به کلاس و سخنرانی و کارگاه و... ندارد! مساله روشنتر از این است که کسی بخواهد سخن آقا درباره جهاد تبیین را تبیین کند... بله سخت است که به جای موسیقی و سرود پخش کردن، به طرف موضوعات حساس برویم...، چون فکر و تامل و حرص خوردن و زحمت کشیدن نیاز دارد! ولی راه تبیین از همینجا میگذرد... از اینکه به جای پشت کردن به مسالههای مخاطب، و ساده سازی کردن مساله، به فکر پاسخ دادن درست و دقیق و متقن و اساسی باشیم...
علی صدرنیا
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از کانال تلگرامی نبض صدا و سیما