شعار سال: وضعیت اقتصادی مردم خوب نیست و هیچ فرد منصفی نمی‌تواند این واقعیت را انکار کند، اما راهکار چیست؟ آیا دولت می‌توانست در شیوه مدیریت اقتصادی طوری عمل کند که دست‌ِکم قدری اوضاع مردم بهتر از وضعیت کنونی می‌شد؟

ابوذر ندیمی، نماینده اسبق مجلس و تحلیلگر مسائل اقتصادی، درباره این موضوع گفت: «در برخورد با هر پدیده‌ای باید تمام زوایای آن بررسی شود و نمی‌شود نگاهی تک‌بعدی داشت؛ یعنی وقتی می‌پوییم گرانی چرا به وجود می‌آید، باید بدانیم که گرانی یا معلول سیاست‌هاست یا ناشی از بودجه است یا ایراد در مدیریت اجرایی وجود دارد یا سیاست‌های پولی و تقینینی ایراد دارد. یا آنکه حوزه نظارت ضعیف است یا آنکه جمع این عوامل با هم باعث بروز گرانی‌ها شده است».

اگر به اعتراضات صنفی پاسخ داده نشود به اعترضات عمومی تبدیل خواهد شد.
او ادامه داد: «دولت میل به سرعت دارد؛ یعنی وقتی می‌گوید ارز ترجیحی باید حذف شود، به سرعت این کار را می‌کند و به مردم هم می‌گوید مشغول جراحی بزرگ اقتصادی هستیم و باید صبر کنید. مردم هم می‌گویند این همه سال که صبر کرده‌ایم چه شد؟ و دولت می‌گوید من با دولت‌های قبل فرق می‌کنم و من آمده‌ام که اوضاع را درست کنم و مردم هم می‌گویند همه دولت‌ها همین را می‌گفتند. پس مردم قانع نشده‌اند که چرا باید این میزان گرانی را تحمل کنیم که خود این موضوع بسیار مهم است. افزون بر این دولت در بسیاری از موارد صرفا تماشاگر است و اتفاقا تماشاگر کم‌حوصله و بی‌برنامه‌ای است. برخوردبا گران‌فروشی که صرفا با سخنرانی در میان اصناف عملی نمی‌شود».

این تحلیلگر مسائل اقتصادی همچنین بیان کرد: «یکی دیگر از مشکلات دولت در کنترل اوضاع اقتصادی نداشتن مدیران کاربلد است؛ یعنی علاوه بر آنکه برنامه ویژه‌ای وجود ندارد، مدیران هم تازه آمده‌اند آزمون و خطا کنند و همه مشکلات را هم منتسب به مدیران پیش از خود در دولت‌های قبل می‌کنند».

دولت، نه مدیرکاربلد اقتصادی دارد، نه برنامه ویژه.
او درباره مذاکرات احیای برجام هم اظهار کرد: «در همین موضوع برجام عده‌ای مخالف هستند و می‌گویند با چین و روسیه به بهترین شکل می‌شود مبادلات تجاری بین‌المللی را حل و فصل کرد و اصلا نیازی به کشور‌های دیگر نداریم و غافل از این هستند که در تمام این سال‌ها روسیه و چین چه رفتاری با ما داشته‌امد؛ پول‌هایمان را بلوکه کرده‌اند، پول را می‌گیرند و جنس را تحویل نمی‌دهند و ده‌ها مورد دیگر که اکنون ما را به این نتیجه رسانده است که نباید با طناب پوسیده کمونیسم و مارکسیسم-لنینیسم پیش برویم. نمی‌شود با نگاه به دو کشور، تمام دنیا را انکار کرد».

ندیمی در پایان گفت: «اکنون اقشار مختلفی نسبت به حقوق صنفی خود اعتراض می‌کنند و اگر به این اعتراضات توجه نشود و پاسخ مناسبی به آن‌ها داده نشود، سطح آن از صنفی فراتر می‌رود. بخش قابل توجهی از مردم وضعیت اصلا خوبی از نظر اقتصادی ندارند و به سرعت باید کاری کرد».