ارشاد نامه یا توافقنامه سرگشاده: اسیر سندروم کرسنت نشوید+اولین اولویت صندوق، کار با نفت است

سال های سال است که مهدی غضنفری را می شناسیم ( شاید بالای بیست سال و زمانی که مهدی غضنفری ،کارشناس و مدیر پژوهشی بیش نبود). در همه این سال ها چند خصوصیت خاص در او به وضوح قابل مشاهده بود و هست. سخت کوشی، پیشرانی و منظومه پردازی فکری، معامله گرایی با رویکرد برد- برد ، رسیدن به خواسته خود حتی به قیمت دور زدن سیستم و ساخت ها و ساختارهای موجود ، تا حدی رفیق باز و حرمت گذار به نان و نمک ( بماند که در چند سال اخیر، خسیس هم شده که شاید اقتضای سن باشد). غضنفری از زمانی که ریاست صندوق توسعه ملی را در دست گرفته، روی جاری کردن سرمایه ها و سرمایه گذاری روی برخی از حوزه های نفتی اصرار دارد و موانعی چند هم بر سر راهش وجود داشته و خواهد داشت. اما حرف غضنفری ،حرفی درست است و قصد دارد صندوق را از حالت قلک خارج نموده و بدان ماهیت شرکت تامین سرمایه ببخشد. ایراد اصلی کار غضنفری هم نداشتن تیم تخصصی است.موضوعی که در چند بار صحبت مستقیم با خود ایشان در جریان سخنرانی در دانشگاه خاتم و صحبت های تلفنی با روابط عمومی صندوق بیان گردید. بیان شد که برخی از کارهایی را که ایشان با تلاش سالیانه هم نمی تواند بدان ها برسد، توسط سایرین به سهولت قابل تحقق است. پایگاه تحلیلی خبری شعار سال و بخشی از اتاق های فکری آن ، احتمالا بشکل داوطلبانه و در راستای تامین و تقویت منافع ملی، با صندوق زنجیر خواهند شد.

شعارسال: مهدی غضنفری، رئیس هیأت عامل صندوق توسعه ملی در حساب شخصی خود در ایکس در پی ملاقات با وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، نکاتی را در خصوص همکاری میان صندوق توسعه ملی و صنعت نفت مطرح کرد.

غضنفری در این پیام بر نقش پشتیبانی صندوق از صنعت نفت تاکید کرد و اولویت اول صندوق توسعه ملی را سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نفتی برشمرد.

روابط عمومی صندوق توسعه ملی اعلام کرد، این توئیت از سوی رئیس صندوق توسعه ملی حاوی چندین پیام مهم برای صنعت نفت و مدیران آن است. نخست اینکه صندوق توسعه ملی همچنان حمایتگر اصلی پروژه‌های نفتی کشور است و علیرغم انتقادات به برخی تصمیمات کلان در مجمع تشخیص مصلحت، اهمیت سرمایه‌گذاری و گردش منابع در این حوزه، اولویت دارد.

مهدی غضنفری به این نکته اشاره کرد که بازگشت منابع به صندوق، کلید موفقیت در توسعه کشور است و از رسوب منابع مالی باید پرهیز کرد. همچنین، او با انتقاد از تاثیر نفوذ بر تصمیمات در صنعت نفت، بر لزوم تمرکز مدیران بر منافع سازمانی به‌جای توجه به منافع طرف مقابل در مذاکرات و قرارداد‌ها تاکید کرد.

این نکته می‌تواند به طور غیرمستقیم به نمونه‌هایی از تاخیر در پروژه‌های نفتی، همانند پرونده کرسنت اشاره داشته باشد که منجر به از دست دادن فرصت‌های بزرگ برای کسب سود شده است.

غضنفری همچنین هشدار داد که مدیران نباید در مدیریت خود دچار کم‌تحرکی شوند و باید از زمان کوتاه مدیریت برای خلق ارزش‌های جدید استفاده کنند. اشاره به لرزان بودن صندلی مدیریت در ایران، هشداری به مدیران نفتی است تا برای توسعه پایدار تلاش کرده و از فرصت‌ها بهترین بهره را برای کشور ببرند.