پیامدهای ناشناس 8 سال سیاستگذاری بر مبنای توده گرایی از سوی یک گروه نه چندان نیرومند از نظر کارشناسی و همراهی پنهان و پیدای نیروهای سیاسی با این گروه کوچک اکنون سر باز زده است و جامعه ایرانی را دچار بهت و حیرت کرده است.ناترازی در میزان سرمایه موجود در درون مرزهای ملی و سرمایه مورد نیاز برای دستیابی به رشد 8 درصدی بسیار ناامیدکننده است. ایران دست کم 28 میلیارد دلار سرمایه ارزی خارجی می خواهد که به تن اقتصاد ناتوانش تزریق شود اما در 3 دهه اخیر به طور میانگین کمتر از 3 میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کرده است.ناترازی در صندوق های تأمین اجتماعی و بازنشستگان که آنها را در شرایط ورشکستگی قرار داده است. ناترازی در درآمدهای احتمالی دولت از صادرات نفت و حجم تعهدات دولت به شهروندان مثل پرداخت یارانه نقدی، پرداخت حقوق کارمندان و کارکنان دولت، پرداخت ها بابت دفاع از کشور و هزینه های عمرانی نیز بسیار تأسف بار است.ناترازی در حجم منابع آب کشور و آبی که برای تولیدنیاز است، ناترازی در منابع اعتباری بانک ها و حجم تقاضا برای منابع بانکی، ناترازی در سیاستگذاری اقتصادی میان دولت و مجلس، دولت و نهادهای قدرت را نیز باید در فهرست ناترازی ها گنجاند.اما ناترازی بزرگ که اکنون یک تهدید بزرگ شده است عرضه و تقاضای نیروی کار تحصیلکرده است. در چند سال سپری شده به دلیل ایجاد اشتغال ناچیز در اقتصاد، نرخ بیکاری افزایش یافته است . فشار عرضه نیروی کار در نتیجه گسترش سریع دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی، ناامیدی جوانان از پیدا کردن شغل و خروج موقتی از بازار کار و ادامه تحصیل در دانشگاه ها به امید پیدا کردن شغل در آینده ااکنون روزهای سختی را برای ایران رقم زده است. برآوردی که روی عرضه نیروی کار بر اساس میزان ثبت نام شدگان دانشگاه ها و فارغ التحصیلان، جمعیت در حال تحصیل و جمعیت دارای تحصیلات عالی صورت گرفته، نشان می دهد در طول برنامه ششم توسعه، تعداد ثبت نام شدگان در دانشگاه ها، سالانه یک میلیون و 266 هزار نفر و بیش از 70 درصد از سهم ثبت نام شدگان در دانشگاه های کشور در سطوح کارشناسی و کارشناسی ارشد هستند . همچنین سالانه حدود یک میلیون نفر از دانشگاه فارغ التحصیل می شوند. بر این اساس پیش بینی می شود، نرخ مشارکت افزایش یافته و متوسط سالانه عرضه نیروی کار رقم بالایی خواهد بود.بر اساس یک سناریوی واقع بینانه تر در میان سناریوهای محتمل، چنانچه حصول نرخ بیکاری زیر 10 درصد با نرخ مشارکت احتمالی کمی بیشتر از 40 درصد ، مورد نظر باشد، لازم است سالانه حدود نزدیک به 900 هزار فرصت شغلی ایجاد شود. هدف گذاری یاد شده با توجه به تغییر ماهیت نیروی آماده به کار و سهم قابل توجه فارغ التحصیلان دانشگاهی که نوع خاصی از منابع و اشتغال تخصصی را طلب می کند، بسیار دشوار به نظر می رسد. بالاترین رکورد ثبت فرصت های خالص ایجاد اشتغال خالص مربوط به برنامه سوم و به میزان 623 هزار نفر است و طبعاً تأکید بر ایجاد اشتغال بالاتر از این میزان با هدف کاهش سهم بهره وری کل، خارج از توان اقتصاد و مستلزم تأمین منابع سرمایه بالا است به نظر می رسد، در شرایط کنونی غیرقابل دستیابی است؛ لذا سیاستگذاری و تعیین الزامات برای افزایش سهم بهره وری کل عوامل تولید در تأمین رشد در برنامه ششم یک ضرورت است. برای رسیدن به نقطه تعادل باید سالانه دست کم 800 هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری شود که توانایی تأمین سرمایه از داخل برای آن حتی شاید در وضع فعلی کمتر از 50 درصد باشد. این ناترازی بزرگ و تهدید آمیز ایجاب می کند که همه احزاب، گروه ها و نیروهای دارای قدرت یا در حال مبارزه برای قدرت آن را جدی بگیرند. سازگاری ملی یک ضرورت بزرگ است تا این ناترازی ها را حل کنیم و سازگاری ملی نیز فقط با پذیرش توزیع قدرت به شکل بهینه ممکن است. هرطیف و جریان سیاسی که دلش برای این مز و بوم می سوزد باید دور از هیجان و عصبانیت راه حل منطبق با واقعیت برای تامین سرمایه نشان دهد.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری تحلیلی ساعت 24، تاریخ انتشار: 23 خرداد 1396، کدخبر: 269582، www.saat24.com