پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یکی از روزنامه‌ها با انعکاس متنی برمبنای اعداد و آمار گزارش آژانس اطلاعات داخلی پاکستان درباره قاچاق سالانه سه میلیارد لیتر سوخت از ایران مدعی شده است که سالانه ۳۰ هزار تن انبه از پاکستان به ایران می‌آید. مقامات صنفی در واکنش به قاچاق انبه و سوخت بین ایران و پاکستان دو موضع متفاوت اتخاذ کرده‌اند؛ یکی می‌گوید حضور این حجم انبه در بازار عادی نیست و دیگری گفته انبه با میزان فراوان و به صورت قانونی وارد می‌شود. به نظر شما داستان انبه در ایران چیست؟ ادعا می‌شود که قیمت بنزین و گازوئیل این سوی مرز ایران به دو هزار و ۵۰۰ تومان تا هفت هزار تومان است، اما در خاک پاکستان باید برایش ۶۰ تا ۷۰ هزار تومان هزینه کرد. حال سوال ما از نهاد‌های نظارتی کشور این است که آیا جمهوری اسلامی ایران ستاد مقابله با قاچاق کالا و ارز دارد یا خیر؟ اگر دارد چرا ساکت است؟ توصیه ما به مردم شهروندان هم این است که برای مدت یک هفته تا ده روز از خرید انبه خودداری کنند، قیمت این میوه تا کیلویی ۶۰ هزار تومان سقوط خواهد کرد.

کتاب «برنامه فرانکلین در ایران» که چندماه قبل از نشر شیرازه توسط مهدی گنجوی به چاپ رسید، حاصل بحث تازه درباره جنگ سرد در بازه زمانی سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۶ بود.وقتی کلمه‌ای یا مفهومی مثل امپراتوری را استفاده می‌کنید به مجموعه تاثیر و تاثرها، فشارها، برنامه ریزی‌ها و... اشاره می‌شود که ناقض فرض اولیه دولت- ملت به‌عنوان واحد‌های خودمختار و مستقل است. درواقع می‌گوید در دنیا یک‌سری دولت- ملت وجود دارد که خودمختار نیستند، چون تحت‌تاثیر متروپل‌ها یا مراکز امپراتوریایی یا منطق امپراتوریایی و... قرار دارند. این با فرض اولیه در تعریف دولت- ملت در تقابل است، بنابراین مفهوم امپراتوری چیز‌هایی شبیه امپراتوری است. کتاب شرح می‌دهد که چه کار کردند و در کدام کشور‌ها این برنامه اجرا شد؛ ایران، الجزایر، عراق و ۱۲ کشور را نام می‌برد که در آن‌ها برنامه فرانکلین اجرا شد که موفق‌ترین‌شان ایران بود.

زندگی چیست و چگونه باید درباره آن تامل شود؟ این دو پرسش ظاهرا سرآمد پرسش‌هایی است که حالا به صورت جدی در صحنه اجتماعی خود را نمایان کرده است. دیگر نمی‌توان به سادگی از این پرسش‌ها عبور کرد، چرا‌که پرسش‌های فعلی دورنمایه سیاسی و اجتماعی دارند، هر‌چند که علی‌الظاهر خیلی به آنها توجه نشود.

رئیس قوه قضائيه در گردهمایی بزرگداشت هفته قوه قضائیه بیان داشت که وقتی ضررورتی برای بازداشت فردی وجود ندارد فرد نباید بازداشت شود. اگر قرار است کسی با قراری آزاد شود قرار را متناسب صادر کنید. برای ما مهم باشد که فرد در زندان نماند، زندان رفتن افراد برای افراد،جامعه و سازمان زندان‌ها هزینه‌های سنگین دارد.همانطور که رهبری فرمودند و مطالبه کردند باید کاری کنیم که عدالت نه فقط در حوزه محکمه بلکه در تمام شوؤن مرتبط با قوه قضائیه سرلوحه اقدامات ما باشد؛ باید تمام همت و تمرکز ما معطوف به رفع ظلم و استیفای حق و بی‌طرفی در رسیدگی‌ها باشد؛ ما موظفیم به تظلم‌خواهی همه افراد ولو آنکه آن فرد دشمن ما باشد نیز مطابق با شرع و قانون رسیدگی کنیم.

گزافه گویی مدیران دولتی و زبان غلو باز کردن در بیان دستاورد‌ها و صحبت از اولویت‌هایی کردن که در بسیار مواقع، اولویت نیاز مردم نیست، نارضایتی‌های زیادی را سبب شده است. به اعتقاد ما، نمونه عینی این گونه مدیران آقای زارع پور وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات است. وزیری که در توضیحات ارایه شده به مجلس، گویا بحث دولت الکترونیک و خدمات رسانی در پنجره واحد خدمات الکترونیک را یکسان فرض کرده است. صحبت‌های پور محمدی نامزد چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، حرف‌های زیادی در بحث فاجعه ضد توسعه ملی فیلترینگ (البته به سبک آنچه که در کشور ما اجرا می‌شود، نه اصل صیانت واقعی از شهروندان) دارد. موضوعی که زارع پور، بار‌ها بیان داشته که در حدود اختیارات او نیست؟! از زارع پور باید پرسید که پنج دستاورد شاخص او بعنوان وزیر و مدیر ارشد یک وزارتخانه چیست؟ آقای وزیر، اگر به ما و توسعه کشورت رحم نمی‌کنی، به خودت و دین و دنیای فرزندانت (بدلیل لقمه‌ای که به خانه می‌بری) رحم کن. معنای ۲۰۰ تومان پول دادن برای اشتراک ماهیانه مبین نت با ادعای بالاترین سرعت و دریافت خدمات کثافت گونه و هدر دادن عمر بشکل روزانه چیست؟ صد‌ها بار هم پیگیری شده و هر بار هم بهبودی مقطعی و وعده‌ای برای بهبود و توجیهی برای اختلال ها. این مشکل ما نیست. مشکل یک کشور است. این تقصیر مبین نت نیست، غالب اپراتور‌ها این گونه هستند. اگر توان اداره داشتی در بیخ گوش دفترت در خیابان دبستان نباید این مشکلات وجود می‌داشت و ده‌ها نفر در رسانه معطل کم توانی تو می‌بودند. ما قصد تخریب برند خاصی را نداشته و نداریم، اما تاکیدمان روی کم عرضه بودگی شماست. اگر مخالفتی با این عرایض داری، یک توک پا تشریف بیار برای مناظره، خیلی‌ها را خوشحال می‌کنی دکتر؛ و‌ای کاش ما بازنده مناظره با تو باشیم.

ساختمان‌های بیمارستانی یکی از رایج‌ترین مکان‌ها برای وقوع آتش‌سوزی است. طبق اعلام انجمن آمریکایی حفاظت در برابر حریق، آتش سوزی در بیمارستان‌ها نزدیک به ۹ درصد از کل آتش‌سوزی‌های سالیانه در ایالات متحده را شامل می‌شوند. علل ازدیاد آتش سوزی در بیمارستان‌ها را می‌توان در چند بحث سن بنای بیمارستان‌ها، انباشت مواد آتش زای ضدعفونی پایه، سیلندر‌های گاز و اکسیژن، تجهییزات الکترونیکی و دستگاه‌های بیمارستان، توامانی حوزه خدمات درمانی با خدمات پشتیبانی نظیر آشپزخانه، فرسودگی زودهنگام تاسیات گرمایشی و سرمایشی بیمارستان‌ها، آمد و شد عمومی در بیمارستان و کم توجهی به رعایت اصول ایمنی، نوع برق کشی بیمارستان‌ها، مهارت پائین کادر بیمارستان در خاموش کردن آتش و مواردی همانند جستجو کرد. در کشور ما در چهار سال اخیر، ۱۲ بیمارستان دچار حریق شده اند. خسارات آتش سوزی، کمترین خسارات وارده بوده و خارج شدن تخت‌های درمانی از چرخه خدمات رسانی پزشکی، مهمترین عارضه اتش سوزی بیمارستانی می‌باشد.

شریعتمداری با اشاره به اتمام عملیات امداد و نجات پس از وقوع زمین لرزه کاشمر گفت: متاسفانه بر اثر این زمین لرزه چهار نفر کشته و ۱۱۵ نفر مصدوم شدند. لازم به توضیح است که شهر کاشمر متاسفانه بدلیل برخی بی تدبیری های صورت گرفته در بحث مدیریت شهری، لحظه به لحظه بجای دور شدن از گسل در روند توسعه شهری، به گسل نزدیک تر می شود.یک چهارم شهر دارای بافت فرسوده بوده و تاریخچه زلزله های شدید بشکل تاریخی در این شهر گزارش شده است.

زخمی کردن انقلاب ها در قالب دمیدن به کوره دشمنی دائمی، خط مشی اصلی آمریکا در قرن بیستم بوده که این پروژه در قرن بیست و یک با امنیتی سازی ادامه یافته است. از نظر آمریکا احیای دشمنی و امنیتی سازی، اصل اساسی برای ایجاد اختلال در تحقق آرمان ها و وعده های انقلابیون بوده و تقلیل هویت انقلابی به دشمن انقلاب، خود دمیدن به کوره نظریه دشمن دائمی و امنیتی سازی آمریکا و غرب بوده است.در بعد از انقلاب، مواجهه با وضعیت اضطراری یعنی جنگ و ترور، به سیاست های جناحی و شکل گیری دولت استثنایی تقلیل یافت و به طرز ناخواسته ای به آن ها دامن زده، امنیت را در این چارچوب تعریف کرد و از آن پس بر اساس منافع دولت استثنایی استمرار یافت. پیامد تداوم چنین وضعیتی هم مشخص است. تقویت نفوذ، با افتادن در تله امنیتی سازی، تقویت اسلام مناسکی و تضعیف اسلام گفت و گویی . سوال اینجاست که آیا جمهوری اسلامی ایران ، مخاطرات نهفته در این نگاه را بخوبی تبیین نموده و حساسیت های لازم برای مقابله با آن را دارد؟

از جمله نقاط قوت دانشگاه پیام نور در سنوات گذشته، استانداردهای قابل قبول از سوالات پایان ترم این دانشگاه بوده است. در ترم حاضر شاهد شنیده شدن صداهای اعتراضی و انتقادی نسبت به صعوبت و بعضا غیراستاندارد شدگی سوالات امتحانی در پایان ترم هستیم. بررسی این موضوع در دستور کار پایگاه تحلیلی خبری شعار سال قرار گرفت و مصادیق اعتراضی دانشجویان همراه با دلایل احتمالی بلند شدن صداهای اعتراضی جمع آوری و تحلیل گردید. انتظار می رود ریاست محترم دانشگاه تا قبل از پایان یافتن امتحانات ترم جاری، دستور به بررسی موضوع داده تا شاهد گرایش بیشتر سوالات به سمت استانداردهای مسبوق به سابقه دانشگاه و کاهش نارضایتی ها ، باشیم.

پاستور در مرکز تهران بالاخره و پس از یکصد سال تغییر نام داد و به اسم ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس‌جمهوری اسلامی نامگذاری شد. اما نامگذاری حفاظت‌شده‌ترین خیابان تهران به نام پاستور، به دلیل واقع شدن «انستیتو پاستور» در این ناحیه بود. باغی وسیع و سرسبز که موقوفه‌ی شاهزاده عبدالحسین فرمانفرماست و بالای آن نوشته شده: «انستیتو پاستور، موقوفه‌ی فرمانفرما، تاسیس ۱۲۹۹». موسسه‌ای که یک قرن قبل برای واکسیناسیون سراسری در ایران و مبارزه با اپیدمی‌هایی، چون وبا، طاعون، هاری و آنفولانزا پدید آمده است. حال باید پرسید که بجای المان سازی، طراحی حجم‌ها و مجسمه‌های مفهومی نفیس از رئیس جمهور شهید، چرا شورای شهر کم خاصیت حاضرف علاقه وافر به تغییر اسامی خیابان‌ها دارد. بار‌ها به دوستان امنیتی و نظارتی و مدیران شهری در خصوص سن آقای چمران هشدار داده ایم، کسی شنید، خیر. اگر کج اندیشی نکرده باشند، لطف کرده اند.

در حالی وزیر نیرو از اجرای طرح‌های متعدد آب‌رسانی به جهت توسعه و رفع مشکل آب آشامیدنی در سیستان و بلوچستان سخن به میان می‌آورد که هم‌چنان در این استان گزارش‌های متعددی از قطعی آب به گوش می‌رسد. به نظر می‌رسد مسئولان برای افزایش ثبت طرح‌های بهره‌برداری‌شده در کارنامه خود و احتمالاً تبلیغات انتخاباتی، این بار توجه خود را معطوف به سیستان و بلوچستان کردند.

قصد تخریب و سیاه نمایی و منفی بافی وجود ندارد. ادعا شده که موارد زیر، بخشی از گلایه های مردم از علیرضا زاکانی شهردار تهران است. شهروندان می گویند که ایران، تهران نیست که بی خیالش باشید. شهرداری که در مدیریت شهر مانده، سودای ریاست جمهوری دارد ؟ منتظر مناظره های تلویزیونی و پاسخ های آقای زاکانی باید بود.

امروز می‌خواهیم داستان زندگی مردی را بنویسیم که بزرگ‌ترین شرکت تولید کننده ابزارآلات ایران را بنیان گذاشته است. مردی که به افتخارنام بزرگش، شرکتش را "ابزار مهدی" نام گذاشته است. او "محمد مهدی مظلومیان" نام دارد. اما این طرف داستان است. داستان تولید و تولید کننده در ایران، دو طرف دارد. طرف دوم داستان، دولت‌ها و نهاد‌ها و سازمان‌های تخصصی قرار دارند. همان‌هایی که به کارکنان خود حقوق می‌دهند که از تولید و تولید کننده حمایت کند، اما همه شاهد هستیم که نظام اداری کشور، نظام چوب لای چرخ کن تولید است. از مالیات و بیمه و کار گرفته تا شهرداری و نهاد تخصصی و نهاد ناظر و غیره. از سیاست‌های اقتصادی کشور گرفته تا چالش‌های سیاسی. نتیجه می‌شود نالیدن یک تولید کننده بین المللی از ضعف زیر ساخت ها، عدم حمایت ها، قوانین دست و پاگیر، کمبود مواد اولیه، نظام بروکراسی فشل، تغییر قوانین و مقرره‌ها بشکل مکرر، مشکلات اقتصادی کلان و اقتصاد سیاسی و غیره. یادمان نرود که پیشرفت مهدی مظلومیان‌ها، پیشرفت یک کشور محسوب می‌شود.

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

رهبر انقلاب در این مراسم بیان نمودند که این اجتماع بزرگِ هرساله دارای یک هدف مهم و مورد نیاز ملّت ایران است و آن عبارت از تجدید یاد امام بزرگوار و بهره‌گیری از درس امام بزرگوار برای پیشرفت کشور است. دو موضوع مهم اتفاق افتاده از خرداد گذشته تا امروز، یکی مسئله تهاجم گسترده به فلسطین و مصیبت‌های غزه و مسئله طوفان الاقصی است و دیگری، شهادت رئیس جمهور عزیز کشورمان. بعد از فقدان این عزیز دیدم تقریبا همه روزنامه‌ها و مطبوعات و در فضای مجازی و اشخاص گوناگون از جریان‌های مختلف از او حرف می‌زنند و تمجید می‌کنند دلم برای رئیسی سوخت؛ در زمان حیات او آن‌ها حاضر نبودند یک کلام از این حرف‌ها را بزنند. رهبر انقلاب در پایان فرمایشات فرمودند که، ملت ایران به یک رئیس جمهور فعال، پرکار، آگاه و معتقد به مبانی انقلاب، احتیاج دارند.

اگر وجدان بیدار، عقل سلیم و تعهد و غیرت دینی و عشق به وطن داشته باشیم، چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید، باید بپذیریم که حوزه سیاست کشور عزیزمان، بتدریج در حال ابتلا به ابتذال است. عملکرد هرچند قانونی، اما مسئله دار شورای نگهبان در دو دهه اخیر، ضعف نظارتی (امنیتی- نظارتی-قضایی) منجر به انتصابات محفلی، رفیق بازی و رزومه سازی در حوزه مدیران و سیاسیون، دخالت‌های غیرموجه و پشت پرده نهاد‌های خاص در جریان انتخابات (با هر اسمی و دلیلی که باشد)، کم توجهی به تخصصی سازی هسته سخت نظام و تقویت قاعده گرایی بجای سلیقه گرایی و مصلحت اندیشی‌های ریز و درشت و ..، فضای سیاسی کشور را به سمت ناکارآمدی سوق می‌دهد. در این فضا، هر تازه رسیده‌ای مدعی ریاست و وکالت و صدرات است. انگار نه انگار که جناب بزرگ زاده با نگاه گلخانه‌ای و نگاه ویژه بین، به این جایگاه رسیده، نه با توان فکری، تعهد دینی و غیرت انقلابی و مسئولیت پذیری اجتماعی خودش. یک کلام، هشدار می‌دهیم که تداوم این وضع منجر به، تضعیف عقلانیت و تربیت در کنشگران فضای سیاسی و پر کردن فضا با فرصت طلبان و خدای ناکرده لمپن‌های سیاسی خواهد شد. ما درخصوص آسیب‌های جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری، هشدار مشفقانه می‌دهیم. نگاهی به گزارش حاشیه‌های ثبت نام داوطلبان ریاست جمهوری چهاردهم، دنیای حرف برای شنیدن و گفتن دارد. قضاوت با شما.

تفاهم اولیه‌ای بین شرکت هواپیمایی ماهان و شهرداری تهران منعقد شده که ابهامات آن حتی امضا کنندگان این تفاهم نامه را هم متعجب کرده است. بر اساس این تفاهم بیش از ۳۰ هزار متر زمین باغی تهران قرار است به مجتمع گردشگری و تفریحی تبدیل شود. قراردادی که گویا بازهم در شهرداری تهران با ترک تشریفات همراه بوده است. چرا سامانه شفاف سازی درباره قراردادهای دارای ترک تشریفات در شهرداری تهران راه اندازی نمی شود؟ چگونه و بر چه اساسی باید باور کنیم که در قراردادهای ترک تشریفات ، فساد یا اهمال وجود ندارد؟

متاسفیم که بگوییم گفتار بسیار صمیمانه و مادرانۀ مادر مرحوم رییسی در جامعه بیشتر اثر گذاشته و بگو آتش به دل‌هایی زده تا لحن ایشان که به جای همسرانه بودن سیاست‌مدارانه و موقعیت‌شناسانه به نظر می‌رسد.

یکی از مصادیق نگرش سطحی ، قشری و پوسته ای در مدیریت دولتی کشور، ظاهرگرایی های کم خاصیت و غیر هدفمند است. با هر رویدادی ، شورای شهر تهران پیشنهاد تغییر نام یک خیابان می دهد و در حال حاضر هم شاهد تغییر اسم ایستگاه راه آهن مشهد به ایستگاه راه آهن شهید رئیسی مشهد هستیم. آیا این تغییر نام جز اقدامی قشری ، کم کارکرد ، خاصیت دیگری هم دارد؟ آیا بهتر نبود در همین ایستگاه مشهد یک موقعیت ارایه خدمات با کیفیت عالی به نام ایستگاه استقبال یا ارایه مشاوره شهید رئیسی می زدیم؟ یا بهتر نبود اقدام به ساخت یک المان مفهومی زیبا برای شهید رئیسی در همین ایستگاه می کردیم؟ آیا جرات داریم یک قطار را با خدمات رسانی خوب ، به اسم شهید رئیسی نامگذاری کنیم؟ مشفقانه درخواست می گردد که در گام دوم انقلاب ، درب بعضی از دکان ها را دوستان ببندند بهتر است. گام دوم انقلاب، تفکر گام دومی نیاز دارد. نامگذاری معابر ، اماکن و ساختمان ها ، دیگر در شان شهدای ما نبوده (آنهم شهدای شاخص) و ضمنا تجربه نشان داده که فاقد کارکرد موثر است.

از جمله ایرادات انتصابات غیرتخصصی و محفلی، کم توان مدیر در دیدن اولویت ها، ظرافت‌ها و ریزه کاری‌ها، پیامد‌ها است. موضوعی که بلاشک در مورد شهرداری تهران و انتخاب افرادی در وزن آقای زاکانی بعنوان شهردار، صادق است. بار‌ها ادعا کرده که شهرداری تهران، کمبود بودجه ندارد. بار‌ها و بار‌ها مردم هم به مواردی اشاره کرده اند که بودجه چندانی هم نمی‌خواهد. تاسیس سرویس بهداشتی، پر کردن چاله‌های آسفالت خیابان‌ها و کوچه‌ها، نظافت سرویس‌های بهداشتی موجود در پارک ها، راه اندازی پله‌های برقی پل‌های عابر پیاده و غیره، صد‌ها مصداق اثبات این ادعا در هر محکمه‌ای است. اما شهردار متمایل به حاشیه شهر ما، روی راه اندازی مسجد و فرهنگسرا، وارد جنگ با افکار عمومی و شهروندان می‌شود. دنبال قرارداد‌های بزرگ انهم بشکل محرمانه می‌رود و صد‌ها فعل دیگر، هر کدام دنیایی شائبه و شایعه به همراه دارد. از دیگر موضوغات مغفول در شهرداری تهران، ساماندهی پسماند‌های الکترونیکی است. بر اساس آمار سازمان حفاظت از محیط زیست هر فرد ایرانی در سال بیش از ۲/۵ کیلوگرم پسماندالکترونیکی تولید می‌کند و این آمار زنگ خطری برای محیط زیست کشور به حساب می‌آید. وظیفه جمع آوری این پسماند‌ها در شهرها، برعهده شهرداری‌ها بوده و حتی شهرداری پایتخت هم برنامه موثری در این خصوص ندارد.