شعار سال: اگرچه در چند سال گذشته حقوق‌های پایین اعتراض فرهنگیان را در پی داشته اما مشکلات بیمه‌ای آنها همچنان یکی از دغدغه‌های اصلی این قشر به حساب می‌آید. مشکلاتی که چند سالی است که صدای فرهنگیان را هم درآورده است و در این سالها بارها و بارها با وجود تغییر و تحولات در فرآیند کار، نتوانسته دل معلمان را به دست آورد. امسال برای خرید عینک ۲۰هزار تومان و برای زایمان یک میلیون و ۲۰۰ هزارتومان اضافه کردند که با این مبلغ هیچ فرهنگی‌ای جرأت نمی‌کند به بیمارستان خصوصی مراجعه کند. معلمان می‌گویند این بیمه کفاف هزینه‌های درمان آنها را نمی‌دهد. می‌گویند هزینه‌های درمان بالاست و آنها در خیلی از موارد با قرض و وام پایشان را به مراکز درمانی می‌گذارند. فرهنگیان که بیمار هستند باید چند ساعت وقت صرف کنند و از این طرف شهر به آن طرف شهر برای مراجعه به منطقه آموزش و پرورش بروند تا ثابت کنند هزینه بیماریشان را پرداخت کرده‌اند و بیمه باید هزینه آن را پرداخت کند. البته این تنها بخشی از مشکلات بیمه‌ای فرهنگیان است.

در سوی دیگر خیلی وقت ها فرهنگیان برای گرفتن هزینه‌های درمان خود با مشکل مواجه می‌شوند و باید ساعت‌ها وقت تلف کنند و به نمایندگی بیمه در مناطق آموزش و پرورش مراجعه کنند و با مشکلات کاغذبازی و ایرادهای مختلفی که نماینده بیمه می‌گیرد مواجه می‌شوند. فرهنگیان باید اسناد و مدارک شامل دفترچه، قبض پرداخت خدمات پزشکی و درمانی، گزارش رادیولوژی یا‌ ام‌آر‌ای و نسخه را ارائه دهند. عمدتاً همه این مدارک ارائه می‌شود و هزینه درمان چند ماه بعد به حقوق فرهنگیان واریز می‌شود یا در موارد مختلفی در مورد مشخص نبودن تاریخ یا کامل نبودن اسناد و مسائل دیگر ایراد گرفته و از پرداخت هزینه امتناع می شود. بسیاری از فرهنگیان به خاطر این مشکلات و اتلاف وقت قید دریافت هزینه پرداختی را می‌زنند؛ موضوعی که البته برخی از فرهنگیان هم آن را تأیید می‌کنند: « متأسفانه مسئولان آموزش و پرورش کمترین هزینه بیمه‌ای را برای بهداشت و درمان معلم ها در نظر گرفته‌اند، به عنوان مثال هزینه خرید عینک 50 هزار تومان است و ما اصلاً در زمینه دندانپزشکی تسهیلاتی دریافت نمی‌کنیم. از آن طرف مراکز طرف قرارداد وزارت آموزش و پرورش هم بسیار کم است. به همین خاطر ما مجبوریم هر مرکز درمانی که می‌رویم پول پرداخت کنیم بعد فیش آن را به بیمه ارائه کنیم و پول بگیریم که این پروسه برای دریافت هزینه سه یا چهار ماهی طول می‌کشد. متأسفانه بیمه هم با مراکز خوبی قرارداد نمی‌بندد. وقتی هم که بازنشسته می‌شویم دیگر نمی‌توانیم از طرح بیمه طلایی استفاده کنیم و هر سال هم وزارت آموزش و پرورش با یک بیمه جدید قرارداد می‌بندد.»

ما خودمان خبر داریم

بیمه تکمیلی فرهنگیان در سال 89 در دولت دهم و زمانی که حاجی‌بابایی وزیر آموزش و پرورش بود، شروع شد. گرچه همه کارهای حاجی‌بابایی شتابزده بود و به زیان آموزش و پرورش تمام شد اما در کارنامه او، راه اندازی بیمه تکمیلی تنها کار مثبت است که اسمش را هم بیمه طلایی گذاشتند؛ موضوعی که مهدی بهلولی دبیر آموزش و پرورش و فعال صنفی معلمان به آن اشاره می‌کند: « بیمه طلایی در اوایل کارش کارنامه قابل قبولی داشت و از دیگر بیمه‌های تکمیلی کارمندان دولت و سازمان‌هایی مانند شهرداری و بانک‌ها، خیلی عقب نبود. مثلاً در سال 89 حدود دویست هزار تومان کمک هزینه دندانپزشکی داشت و 50 هزار تومان کمک هزینه عینک. در آن زمان بیمه‌های تکمیلی برخی ارگان‌های دیگر مثلاً کارکنان مترو یا بانک‌ها، حدود 500 هزار تومان کمک هزینه دندانپزشکی داشتند.اما در چند سال گذشته این بیمه تضعیف شده است. کمک هزینه دندانپزشکی و عینک کاملاً حذف شده در صورتی که بیمه تکمیلی بسیاری از کارکنان دولت یا شرکت‌های نیمه دولتی، تا دو میلیون تومان کمک هزینه دندانپزشکی می‌دهند و کمک هزینه عینک هم طوری است که کسانی که به عینک نیاز دارند در تهیه یک عینک با کیفیت، چندان مشکلی ندارند.

وی تأکید می‌کند: ما وقتی پای صحبت مسئولان آموزش و پرورش می‌نشینیم و از ضعیف بودن بیمه تکمیلی فرهنگیان انتقاد می‌کنیم در پاسخ می‌گویند که ما خودمان خبر داریم و می‌دانیم که در مقایسه با بیمه‌های تکمیلی دیگر ضعیف است اما وضعیت مالی آموزش و پرورش طوری است که اجازه ارائه یک بیمه قوی‌تر را نمی‌دهد. ادعا می‌کنند که مثلاً در بانک، خود بانک سهم قابل توجهی از بیمه تکمیلی کارمندانش را می‌دهد. یعنی اگر الآن از یک کارمند بانک ماهانه هشتادهزار تومان بابت بیمه تکمیلی کم می‌شود اما سالانه حدود دو میلیون تومان، کمک هزینه دندانپزشکی داده می‌شود و خود بانک دو سه برابر سهم کارمند به شرکت‌های بیمه می‌پردازد اما آموزش و پرورش چنین پولی ندارد که بخواهد به جای سهم واقعی بیمه شونده به شرکت‌های بیمه پرداخت کند. ادعای دیگر هم این است که بیمه تکمیلی نیرومند فرهنگیان، از همان آغاز، سنگ سنگین بود و در نیمه راه ماند و در سال 91 حدود 10ماه از سهمی که آموزش و پرورش باید به فرهنگیان می‌پرداخت ، نپرداخت.

بهلولی معتقد است: فرهنگیان، ضعف بیمه تکمیلی خود را در ضعف مدیران ارشد وزارتخانه خود می‌بینند که توانایی جذب بودجه مناسب برای آموزش و پرورش ندارند. الآن طرف بیمه تکمیلی فرهنگیان، شرکت آتیه‌سازان حافظ است که در میان شرکت‌های دیگر بیمه، چندان جایگاهی ندارد. قرارداد آموزش و پرورش با این شرکت به صورت صندوقی است و آموزش و پرورش نمی‌خواهد که خودش کمکی به این صندوق کند. فرانشیزی که فرهنگیان می‌پردازند حدود 20 درصد است درحالی که خیلی از کارکنان دیگر، حدود 10 درصد فرانشیز می‌دهند. سقف خیلی از عمل‌های جراحی، پایین‌تر از بیمه‌های دیگر است. فرهنگیان بسیاری هستند که مثلاً از یک هزینه دو سه میلیونی یک عمل جراحی کوچک، چهارصد پانصد هزار تومان بیشتر دریافت نکرده‌اند و بقیه را از جیب خودشان پرداخته‌اند. مدت زمانی هم که طول می‌کشد تا صندوق سهم خود را به بیمه شونده بپردازد گاهی خیلی طول می‌کشد.

بودجه هزینه‌های درمان نداریم

برخی از فعالان صنفی معلمان هم بر این باورند که بیمه تکمیلی فرهنگیان پایین‌ترین رتبه را در مقایسه با دیگر دستگاه‌ها و سازمان‌های دولتی دارد موضوعی که رضاخواه فعال صنفی معلمان به آن اشاره می‌کند: در حال حاضر بیمه تکمیلی فرهنگیان، با بیمه آتیه سازان حافظ قرارداد بسته و این قرارداد به‌صورت صندوقی بسته شده است. یعنی به ازای خدماتی که این شرکت به بیمه گذاران ارائه می‌دهد، حق الزحمه‌ای را بابت خدمات دریافت می‌کند، از این بابت شرکت بیمه ریسک ضرردهی نخواهد داشت و آموزش و پرورش مطمئن است که سود زیادی بابت دریافت خدمات بیمه‌ای پرداخت نمی‌کند. از اصلی‌ترین مشکلات بیمه آتیه سازان حافظ هم نبود پوشش قراردادی با اکثریت بیمارستان‌های خصوصی و پوشش قراردادی با مراکز بیمارستانی دولتی یا نیمه دولتی است که از نظر کیفیت در سطح پایینی قرار دارد. در حالی که بسیاری از سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی با بیمارستان‌های خصوصی بسیار گرانقیمت، قرار‌دادهای جامعی دارند. اگر فرهنگیان برای درمان به مراکز خصوصی مراجعه کنند، بایستی تمام هزینه‌ها را خودشان پرداخت کنند و بعداً با بردن فاکتور اقدام به دریافت وجوه کنند. در موارد متعددی با محاسبه حق فرانشیز و تطبیق با قرارداد مبلغ ناچیزی پرداخت می‌شود. در زمانی که فرهنگیان با بیماری های صعب‌العلاج یا بیماری‌های مزمن مواجه می‌شوند، این مشکلات هزینه‌های کمرشکنی را به آنان تحمیل خواهد کرد درحالی که رفع این مشکلات از اهداف اولیه تشکیل بیمه‌های تکمیلی بوده که اکنون بطور ناکارآمدی در حال اجراست.

وی مشکل دیگر بیمه تکمیلی فرهنگیان را نبود پوشش خدمات دندانپزشکی می‌داند و می‌گوید: در طول چهارسال گذشته خدمات دندانپزشکی تحت پوشش بیمه تکمیلی به فرهنگیان ارائه نشده، در حالی که به‌عنوان مثال بانک‌ها خدمات دندانپزشکی را به ازای هر سال مبلغ 1 میلیون تومان در اختیار کارمندانشان قرار می‌دهند و این خدمات در صورت استفاده نکردن، در سال‌های بعد به‌صورت تجمیعی قابل استفاده خواهد بود. ارائه نشدن هزینه‌های دندانپزشکی به فرهنگیان باعث آسیب جدی به بهداشت دهان و دندان فرهنگیان و خانواده‌های آنان شده و اکثریت فرهنگیان اقدام به ویزیت سالانه یا شش ماه یکبار دندان هایشان نمی‌کنند و در نهایت ناتوانی در پرداخت هزینه‌های دندانپزشکی، منجر به کشیدن دندان‌هایشان می‌شود. علت اصلی این اختلاف در بیمه‌های تکمیلی، همان مشکل اصلی آموزش و پرورش، یعنی نداشتن بودجه کافی است. خدمات بیمه تکمیلی مناسب یا خوب بطورکلی خدمات گرانی است.

وی معتقد است: در بیمه تکمیلی مطابق قانون، پنجاه درصد هزینه بیمه، از طرف سازمان یا اداره تحت پوشش پرداخت می‌شود که این مورد را وزارت آموزش و پرورش رعایت می‌کند. اما سازمان‌ها و دستگاه‌ها از محل سایر درآمدهای خود، قادر هستند سوبسیدی را علاوه بر کمک اسمی که قانون آنها را موظف کرده، به کارمندان خود اختصاص دهند. در مواردی مانند صندوق‌های بیمه‌ای صدا‌و‌سیما، کارکنان فولاد، مجلس شورای اسلامی، بانک‌ها و غیره، این صندوق‌ها کمک‌های چند برابر، به نسبت هزینه‌ای که کارمند پرداخت می‌کند به صندوق بیمه کمک می‌کنند. این سوبسیدها، سازمان‌ها را در ارائه خدمات بیمه‌ای خوب توانمند می‌کند. با چنین دیدگاهی عملاً مشکل بیمه تکمیلی فرهنگیان، زمانی حل خواهد شد که ذینفعان این مسأله مانند نمایندگان مجلس شورای اسلامی که گاهی در حمایت از فرهنگیان مصاحبه یا از تریبون مجلس سخنرانی می‌کنند، دولت و دستگاه‌های برنامه‌ریز کشور مانند سازمان مدیریت قبول کنند که خدمات بیمه تکمیلی خدمات گرانی است، این خدمات گران را نمی‌توان با پرداخت سهم پنجاه درصدی وزارت آموزش و پرورش تأمین کرد و بایست ردیف بودجه‌ای جداگانه و نسبتاً مناسب از نظر مالی را برای این کار اختصاص و در اختیار آموزش و پرورش قرار دهند.

برش

آموزش و پرورش: بیمه طلایی را بازنگری می‌کنیم

مدیر کل تعاون و پشتیبانی آموزش و پرورش درباره بیمه تکمیلی معلمان معتقد است: ما هم می‌دانیم که معلمان در زمینه بیمه تکمیلی شان نگرانی‌هایی دارند اما به دنبال این هستیم تا با بازنگری بیمه طلایی معلمان سطح رضایت مندی آنها را افزایش دهیم.

گودرز کریمی تأکید می‌کند: بیمه تکمیلی فرهنگیان با شرکت بیمه آتیه سازان حافظ انجام می‌شود که نرخ سرانه ماهانه برای هر نفر از کارکنان رسمی، پیمانی و افراد تحت تکفل مبلغ 54 هزارتومان است که27هزار تومان آن توسط کارکنان و مبلغ 27 هزارتومان دیگر آن از محل اعتبارات رفاهی وزارت متبوع تأمین و هر ماه به حساب بیمه‌شدگان واریز خواهد شد. در راستای حمایت از همکاران فرهنگی قراردادی، طی سال‌ جاری بدون افزایش حق بیمه همچون سال گذشته اقدام خواهد شد و مبلغ سیصد و هفتاد هزار ریال توسط این افراد و یکصد و هفتاد هزار ریال دیگر از محل اعتبارات رفاهی وزارت متبوع تأمین و هر ماه به حساب بیمه شدگان واریز خواهد شد.

کریمی فر با اشاره به اینکه تعهدات ما در برخی بخش‌ها برای همکاران فرهنگی بدون سقف است،می گوید: تعهدات جراحی‌های تخصصی، درمان طبی و دیگر اعمال جراحی و تمامی هزینه‌های پاراکلینیکی و سرپایی بدون سقف و براساس تعرفه‌های مصوب کشوراست. همچنین هزینه‌های مرتبط با درمان نازایی و ناباروری اولیه، ویزیت پزشکان، فرانشیز دارو در تعهد بیمه همگانی و ملزومات دارویی، هزینه تهیه اعضای طبیعی پیوندی با تأیید انجمن‌های مربوطه بدون سقف است.

مدیرکل تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش تأکید می‌کند: هزینه درمان بیماران خاص اعم از بیمارستانی و دارو بدون در نظر گرفتن هیچ گونه فرانشیز قابل پرداخت است و هزینه داروهای این بیماران نیز به‌طور کامل پرداخت می‌شود. در هیچ ارگانی هزینه بیمار خاص و سرطانی صفر تا صد پرداخت نمی‌شود.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته ازروزنامه ایران ، تاریخ انتشار -------، کدمطلب:457174، www.iran-newspaper.com