شما اخیرا مسائلی درمورد لزوم حرکت به سمت یک فرد نظامی برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی مطرح کردید؛ باتوجه به برداشت‌های متفاوت از این گفته، ابتدا نظرتان را بطور صریح توضیح دهید.

البته تاکیدم بر هر فرد نظامی نبود. تاکیدم بر این بود که باید یک «پاسدار» کاندیدا شود. البته بحثم درمورد یک نفر خاص نیست؛ بلکه با تاکید بر اینکه باید به‌سمت یک جریان اصیل انقلابی و مدیریت جهادی با تفکر بسیجی و اراده راسخ که در نوع پاسداران از قدیم بوده و هست، برویم و این بحث را ناظر بر این شاخصه‌ها مطرح کردم. ما از گذشته شاهد بودیم که رفتار سپاه همیشه انقلابی بوده، همواره به نفع مردم حرکت کردند و در رفتارشان درجهت حفظ منفعت و امنیت ملی بوده است و هر جا هم که وارد شده، به بهترین نحو، با قوت و قدرت کارها را پیش برده‌اند که نمونه آن همین بحث قرارگاه خاتم‌الانبیاء است که البته این نمونه کوچکی است اما اکنون می‌بینیم هم این دولت و هم دولت‌های قبل به این قرارگاه و فعالیت‌های سپاه محتاج بودند. درواقع باوجود اینکه دیدیم آقای روحانی در ابتدای دولت خود، قرارگاه خاتم‌الانبیاء را حذف کرد اما در ادامه راه متوجه شد که کارها پیش نمی‌رود و درنتیجه مجددا از قرارگاه تقاضا کرد که بار دیگر وارد عرصه شود. فارغ از این مصادیق، مساله این است که این یک نمونه کوچک است از کار و مدیریتی سپاهی! و براین اساس، به نظر می‌رسد اگر کسی از میان این افراد، رییس‌جمهور باشد، مطمئنا با همین روحیات به حل مسائل و مشکلات کشور اعم از داخلی و خارجی می‌پردازد و نسبت به تنظیم روابط خارجی با قوت و اقتدار کامل و حفظ جایگاه و شؤون این ملت با آن سابقه بلند تاریخی و دستیابی و نیل به اهداف اقدام خواهد کرد.

شاید نخستین سوالی که پس از طرح این بحث مطرح می‌شود این باشد که آیا احیانا منع صریح حضرت امام(ره) از حضور نظامیان در سیاست، مانع از تحقق این ایده نمی‌شود؟

منعی وجود ندارد. این درست نیست. ما در این رابطه قانون داریم. ما درباره نظامیان، نیروهای وزارت اطلاعات و سایر بخش‌ها قانون داریم که درصورت تمایل به ورود در این عرصه باید از سمت قبلی خود استعفا بدهند و از کسوت نظامی خود خارج شوند.

آیا منظور امام(ره) این بوده که نظامیان تا زمانی که در لباس نظامی هستند، در سیاست دخالت نکنند؟

بله! تاکید است که وقتی فردی در لباس نظامی است، نباید دخالت کند، نباید فعالیت سیاسی داشته باشد.

اصولگرایان درگذشته مکرر این ایده را تجربه کرده‌اند. تا آن‌جا که آقای قالیباف 3 دوره و آقای رضایی 2 دوره کاندیدای ریاست‌جمهوری شدند اما جامعه از این کاندیداها استقبال نکرد.

بالاخره آرای خوبی آوردند و در دوره اخیر نیز اعتقاد داشتم و هنوز هم اعتقاد دارم که اگر آقای قالیباف در عرصه باقی می‌ماند، حتما رای می‌آورد. درواقع اگر کنار نمی‌رفت، حتما بیشتر از آقای روحانی رای می‌آورد. به هر حال می‌دانیم که ملت و نظام به سپاهی‌ها نظر مثبت دارند و سیاسیون چنین جایگاهی ندارند.

به هر حال درباره اتفاقی که نیفتاده، نمی‌توان اظهارنظر کرد اما این نخستین تجربه کاندیداتوری قالیباف نبود؛ چرا آقای قالیباف در ادوار قبل که تا انتها در صحنه رقابت انتخابات باقی ماند، به توفیقی نرسید و رای نیاورد؟

ببینید بنده در حال حاضر اصلا بحثی درباره اشخاص ندارم و تاکیدم صرفا بر روحیه و رویکرد است و معتقدم این روش و روحیه که اکنون در سپاه و پاسداران وجود دارد، می‌تواند نجات‌بخش کشور باشد.

برخی ناظران معتقدند هشدار امام(ره) درمورد عدم ورود نظامیان به سیاست، بحث لباس نبوده است. آیا با این برداشت موافق هستید؟

این برداشت از نگاه و توصیه حضرت امام (ره) کاملا نادرست است و هرکس چنین تحلیلی می‌کند، حرف نادرستی می‌زند. چراکه ایجاد انحراف می‌کند. امام(ره) به تفکر کاری ندارد. شما می‌گویید امام به لباس کاری نداشته و بر تفکر نظامی تاکید داشته است، حال آنکه حضرت امام(ره) اینجا به لباس کار داشته‌اند. وقتی یک پاسدار یا هر نظامی دیگری لباس خود را از تن خارج کند، مشمول حرف امام نمی‌شود. درواقع اگر یک نظامی استعفا بدهد و از کسوت نظامی خارج شود، کجا مشمول حرف امام است؟

آیا تفکر نظامی‌گری نمی‌تواند این نگرانی را ایجاد کند که احیانا زمینه بروز دیکتاتوری فراهم شود؟

خیر! اصلا چنین نیست. آیا امام(ره) اصلا حرفی از دیکتاتوری زده است؟! امام چه زمانی درباره نظامیان چنین دیدگاهی داشته‌اند؟ امام(ره) اصلا درباره پاسداران چنین نظری نداشته و بارها و بارها از پاسداران تعریف کرده‌اند. این همان امامی است که فرموده «اگر سپاه نبود، کشور نبود» و همان امامی که فرموده «کاش من هم پاسدار بودم» و «من به حال پاسداران غبطه می‌خورم».

تحلیلگران معتقدند باتوجه به روحیات و شخصیت افراد نظامی حضور آنها در جایگاه رییس‌جمهور می‌تواند نگرانی‌هایی در پی داشته باشد.

الان آقای روحانی دیکتاتور نیست؟ بنده آقای روحانی را به تمام معنا دیکتاتور می‌دانم.

چون نظامی بوده است؟

خیر! مگر نظامی بوده؟

به هر حال سابقه امنیتی داشته و در جنگ نیز مسوولیت‌های خطیری داشته است.

آقای روحانی می‌گوید که حقوقدان است اما به تمام معنا یک دیکتاتور است. همانطور که می‌بینیم. آیا اجازه حرف زدن به کسی می‌دهد؟ آیا اجازه انتقاد می‌دهد؟ آیا به ملت فشار نمی‌آورد؟ آیا خود را بالاتر از همه نمی‌داند؟ آیا مشورت می‌گیرد؟ آیا با نمایندگان و مجلس و حتی وزرای خود ارتباط دارد؟ اینها دیکتاتوری است. کدام پاسدار چنین خصوصیاتی دارد؟ بنابر این اصلا نباید بحث پاسدار و غیرپاسدار بودن را به دیکتاتوری وصل کنیم. من متاسفم که تحلیلگرانی که مخالف مشی انقلاب و انقلابی‌گری هستند و هر گاه صحبت از حل مشکلات مردم به میان می‌آید، می‌گویند دیکتاتوری می‌شود. کدام دیکتاتوری؟

البته بحث این نیست که حضور پاسداران در عرصه سیاست به دیکتاتوری می‌انجامد، صحبت به‌طور عمومی درباره همه نظامیان است.

من کاری به دیگران ندارم و تاکیدم بر سپاه و پاسداران است. بنده نه از اول چنین حرفی زدم و نه حالا می‌گویم.

چرا فکر می‌کنید این نقش توسط یک سپاهی قابل ‌اجراست اما مثلا فرماندهان نیروی انتظامی یا ارتش نمی‌توانند؟

بنده کاری به این بحث ندارم. این سوال را از من نپرسید. اصلا درباره این مسائل ورود نکنید. سوال بعدی را بپرسید.

سوال بعدی‌ام درباره جمناست که شما هم در این تشکیلات فعال بودید. به نظر شما این دیدگاهی که مطرح می‌کنید تا چه میزان در میان اصولگرایان طرفدار دارد؟

طرفدارانی دارد.

آیا بحثی در این باره انجام شده است؟

خیر؛ این دیدگاه شخصی بنده است اما مطمئنم طرفدارانی دارد.

احیانا تلاشی برای برگزاری جلسه جهت تدوین و تبیین این ایده با دیگر اصولگرایان نداشتید و نخواهید داشت؟

این‌که تبیین نمی‌خواهد؛ این ایده خودش تبیین شده است و همه می‌دانند. همه روحیه پاسداری را می‌شناسند. حتی مخالفان هم می‌دانند و کسی که مخالف حضور یک سپاهی در راس کار است، خودش به‌خوبی می‌داند که پاسداران توانمند بوده و می‌توانند مشکلات را حل کنند.

آیا مصادیق این ایده را در کشور می‌بینید؟

درباره مصداق سوال نکنید، جواب نمی‌دهم اما در کشور حضور دارند.

هنگام تشکیل جمنا این صحبت مطرح شد که باتوجه به حضور نظامیان فراوان در این تشکیلات، صحبت‌هایی مشابه مطرح شد. به عنوان نماینده مجلس که عضو جمنا هم هستید آیا فکر می‌کنید جمنا بستر مناسبی برای تحقق ایده‌تان باشد؟

خیر، من بستر را در میان مردم می‌بینم. دیدگاه و اعتقاد مردم نسبت به این روحیه و در پاسخ به تنبلی این دولت و دولت قبل، منجر به حرکت به این‌سو می‌شود. آن‌چه مطرح می‌کنم، درباره مردم است.

یعنی تضاد و تنافری میان جمنا و مردم می‌بینید؟

خیر، تضادی ندارد اما مخاطب من مردم هستند. مردم باید این ایده را اجرا کنند و جمنا هم مردم هستند که حالا عده‌ای در راس آن حضور دارند اما بدنه آن، مردم هستند .

اجرایی شدن این ایده را نیازمند چه ایدئولوژی و روشی در سیاست می‌بینید؟

اجرا ندارد؛ با رای دادن اجرا می‌شود.

منظور این است که ساز و کار تشکیلاتی اجرای این ایده چگونه خواهد بود؟

ساز و کار نمی‌خواهد؛ یک نفر کاندیدا می‌شود، تایید هم می‌شود و بعد هم رای می‌آورد و درنتیجه اجرا می‌شود. ما که در کشور حزب نداریم. جمنا هم کار حزبی نمی‌کند.

فکر می‌کنید فردی با سابقه نظامی تایید صلاحیت می‌شود؟

چرا نشود، استعفا می‌دهد؛ اساسا تا پیش از استعفا که بحثی وجود ندارد.

با این حساب تفاوت وضعیت فعلی با ادوار قبل که این ایده مکرر تجربه شد، چیست؟ چرا فکر می‌کنید اکنون جامعه از این ایده استقبال می‌کند؟ آیا امروز نگاه مردم تغییر کرده است؟ باتوجه به اینکه اخیرا یک جامعه‌شناس اصولگرا چنین ایده‌ای را مطرح کرد؟

این تحلیل ایشان است. اما جامعه دنبال کسی است که حرف و عملش یکسان باشد، صداقت داشته باشد، به شعارهایش پایبند و خدمتگزار باشد و من این روحیه را در این جمع می‌بینم، همین.

منبع: روزنامه اعتماد

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته ازسایت خبری اعتمادآنلاین ، تاریخ انتشار: 20فروردین 1397، کدخبر:   164744،www.etemaadonline.ir