پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 29
کد خبر: ۱۳۶۰۶۳
تاریخ انتشار : ۰۱ تير ۱۳۹۷ - ۰۸:۱۲
این یادداشت به مرور دیدگاه های دکتر محمد مالجو ، استاد گروه اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی درباره تجاری سازی و کاربردی سازی علوم انسانی در ایران می پردازد. ایشان با کاربردی سازی برای همه اقشار موافقند اما تجاری سازی را به شکل محدود و به این شکل که به صورت جریان غالب در نیاید، می پذیرند.

شعار سال این یادداشت به مرور دیدگاه های دکتر محمد مالجو ، استاد گروه اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی درباره تجاری سازی و کاربردی سازی علوم انسانی در ایران می پردازد. ایشان با کاربردی سازی برای همه اقشار موافقند اما تجاری سازی را به شکل محدود و به این شکل که به صورت جریان غالب در نیاید، می پذیرند. 

مواضع دکتر محمد مالجو:

دکتر محمد مالجو نیز بیشترین مشکل علوم انسانی را دخالت سیاست و دولت در تمامی جوانب آن از مدیریت و برنامه ریزی تا تامین منابع انسانی در آن می‌داند که با انقلاب فرهنگی آغاز شده و تاکنون نیز کم و زیاد ادامه داشته است.

دکتر محمد مالجو با اقدامات کاربردی سازی برای همه اقشار کاملا موافقند اما تجاری سازی را محدود به رفع نیازهای دولت و ثروتمندان می‌دانند که امکان خرید خدمات را دارند. لذا مردم عادی و محرومان در تجاری سازی نادیده انگاشته می شوند. بنابراین دکتر محمد مالجو با اقدامات تجاری سازی موافقند اما با اینکه بخواهد به جریان غالب تبدیل شود مخالفت می‌کنند تا دانشگاه به خدمت صاحبان قدرت درنیاید.

مهمترین نقل قول های دکتر محمد مالجو:

حضور سیاسی صاحبان قدرت سیاسی از صبح انقلاب فرهنگی آغاز شد و با وجود فراز و نشیب‌های فراوانی که داشته، تا امروز به قوت و مستمر ادامه داشته است.این جهت‌گیری در سال‌های پس از جنگ شروع شد، البته در سال‌های دهه ١٣٨٠ رشد تصاعدی پیدا کرد. اشاره‌ام به عقب‌نشینی اقتصادی دولت از اجرای وظایف اجتماعی خودش است آن‌گونه که در قانون اساسی تسریع شده است، این اقدام عمدتا با تکنیک کالایی‌سازی آموزش عالی رخ داده است.

تجاری‌سازی علوم انسانی به چه معناست؟ به این معناست که دانشگاه خصوصا فعالیت‌های پژوهشی آن، درخدمت تقاضا در جامعه باشد. تقاضا با نیاز متفاوت است. تقاضا آن خواسته و نیازی است که امکان تامین مالی دارد. چه کسی می‌تواند به دانشگاه پروژه سفارش دهد؟ اول بخش دولتی یعنی صاحب قدرت سیاسی که در واقع در حقیقت به منابع مالیاتی و نفتی دسترسی دارد و دوم لایه‌های گوناگون بخش خصوصی مثل شرکت‌های بازرگانی، اصناف و که صاحبان ثروت اقتصادی هستند.

گروه‌هایی که نیاز دارند، اما تامین مالی ندارند، یعنی نیروهای فرودست اعم از اینکه گروه و متشکل باشند یا خیر در حقیقت امکان آن را ندارند که از دانشگاه و آموزش و پژوهش بخواهند که از طریق ارایه امکانات مالی کاری برای آنها انجام دهند. بنابراین تجاری‌سازی در دانشگاه یعنی دانشگاه در خدمت صاحبان قدرت سیاسی (دولت) و صاحبان قدرت اقتصادی (بخش خصوصی) قرار بگیرد و لاغیر.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت بردار ، تاریخ انتشار-------، کدمطلب: -------، www.bordar-ensani.ir


اخبار مرتبط
خواندنیها-دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین