شعار سال : در آخرین سال های خدمتم در آموزش و پرورش هستم. وقتی نگاه به پشت سرم می کنم می بینم زمانی که دختری جوان و 21 ساله بودم با چه شور و حرارتی شغل معلمی را به پیشنهاد پدرم که خود، سالیانِ سال در آموزش و پرورش بودند انتخاب کردم و دنباله رو راه پدر شدم. پیش خودم فکر کردم که من هم بعد از 20یا 30 سال دیگر صاحب همه چیزهایی که دوست دارم خواهم شد. با حقوق معلمی خود مانند پدر، هم خانه و ماشین و زندگی خوبی خواهم داشت و هم یک موقعیت اجتماعی بسیار عالی .... چرا که معلمی هستم که هزاران پزشک و مهندس و وکیل و وزیر تحویل جامعه خواهم داد. اما زهی خیال باطل که امروز دست خالی تر از آن هستم که بخواهم حتی حرفش را بزنم, نه فقط من؛ که همه همکارانم روزگاری چنین داریم. هنوز اندر خم یک کوچه ایم و هیچوقت به حق واقعی مان در شغلمان نرسیدیم. گرچه توانستیم هزاران فرد مفید به جامعه تحویل دهیم.

**امروز این سوال را از خودم و شما می پرسم که چه اتفاقی در آموزش و پرورش افتاده که در این 30 سالی که من در آن بوده ام مشکلاتش حل نشده است. سکانداران این دستگاه عریض و طویل با آن چه کرده اند؟ یا چکار می توانسته اند بکنند و نکرده اند؟
عواملی چون کاهش اعتبارات، عدم وجود ضابطه در انتخاب مدیران- در زمانی که شایسته سالاری مد نظر باشد نه دخالت نمایندگان و تامین نظر آنان- اجرای ناقص رتبه بندی معلمان، عدم پرداخت مطالبات فرهنگیان، نبود برنامه ریزی صحیح برای بحران نیروی انسانی در آموزش و پرورش، فروش و واگذاری مدارس و اردوگاه های دانش آموزی کشور- مانند اردوگاه باهنر- عدم شفاف سازی صندوق ذخیره فرهنگیان و موارد متعدد حل نشده دیگر این سیستم بیش از پیش گرفتار و زمینگیر کرده است.

**شکی نیست که آمدن و رفتن وزرای متعدد مشکلی را نه تنها حل نکرده بلکه شکل آن را عوض کرده است. چرا که آموزش و پرورش هم سیاسی شده است و زمانی که سیاست زدگان بتوانند از نخبگان فرهنگی برای پیشبرد اهداف سیاسی شان استفاده کنند، آموزش و فرهنگ نیز سیاست زده می شود! بی گمان دود این سیاست بازی ها در چشم معلم و دانش آموز و در کل جامعه و کشور می رود.
**و اما امروز روی صحبتم با وزیر محترم جناب آقای بطحایی است؛ بر پایه قول هایی که خودشان آن ها را تحقق یافتنی می دادند اما پس از گذشت 365 روز هنوز هیچکدام محقق نشده اند. آیا یکسال فرصت مناسبی برای رسیدگی به کار معلمین، این قشر نجیب و مظلوم نبود؟ عدم تحقق سند تحول آموزش و پرورش که در پس هر صحبتی به آن اشاره می شود، به نظر می رسد قابلیت اجرایی چندانی ندارد و بیشتر به شکل یکسری جنبه های گفتاری و نوشتاری است! گویا امکان اجرایی شدن آن حتی از نظر حقوقی هم وجود ندارد! جناب وزیر محترم شما در این یکسال نظارت درست و دقیقی بر محتوا و حجم کتاب های درسی با ساعات تدریس آن و تخصص معلمین بطور جدی نداشته اید و کتاب هایی که شتابزده از این سیستم خارج شده صندوقچه عطاری است که همه چیز در آن پیدا می شود به جز عطر! و در این بین آنکه آسیب می بیند دانش آموز است و معلمی که همیشه انگشت اتهام به سوی اوست.

**آقای بطحایی در کارنامه عملکرد شما هیچ نمره خوبی وجود ندارد. ما در دوران وزارت شما هر روز با یک خبر جدید روبرو می شویم. هیچ خبری در آموزش و پرورش بیات نمی شود، چرا که خبر بعدی از راه می رسد. کارهای مهم و اصلی که باید اجرا و عملی می شد روی میز شما در حال خاک خوردن است! این را می دانیم که وقتی تخصیص اعتبارات از سوی سازمان برنامه و بودجه به گونه ای است که محاسبات اولیه از کسری بودجه بیش از سه هزار میلیارد تا پایان سال خبر می دهد، آیا شما به عنوان وزیر آموزش و پرورش نمی توانید هیچ اقدام موثری بکنید؟ چرا پاداش بازنشستگان به موقع پرداخت نمی شود تا به زخم های متعدد زندگیشان بزنند؟ نوشدارو بعد از مرگ سهراب به چه کارشان می آید؟

**کدام شغل را سخت تر و فرسایشی تر از کار معلم می شناسید که سختی کار آن را قطع می کنید؟ حق عائله مندی، بیمه طلایی، عدم تحقق 20% افزایش سال 97 (برخی وزارت خانه ها تا 50%) و کسورات متعدد در احکام فرهنگیان در این شرایط وانفسای اقتصادی.... و همه این ها در این یکسال وزارت شما باعث می شود که زیر برگه امتحانی شما بنویسیم غیر قابل تصحیح!

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از  ، روزنامه بهار، 29 امرداد 97