شعارسال: رویداد بین‌المللی همدان ۲۰۱۸ (پایتخت گردشگری کشورهای آسیایی) در میان حرف‌های مسئولان استانی هگمتانه، پر از موفقیت‌های بزرگ است اما مردم شهر  می‌گویند آنچه از پایتخت گردشگری کشورهای آسیایی دیده‌اند، تنها چند المان در سطح شهر است. هیچ شکی نیست که قد و قامت همدان در حد اتفاق‌های بزرگ در حوزه گردشگری است؛ اما تا به امروز جامه‌ای برازنده و به اندازه قامت بالا بلند و باستانی‌اش ندوخته‌اند. همدان هم در چهار دهه گذشته سرنوشت شهرهایی چون تبریز را تجربه کرده است.

چهار دهه پیش چند شهر کشور، برند گردشگری شدند. شیراز، اصفهان، یزد، تبریز و.... همدان هم یکی از آن شهرهاست. نام این شهر به‌نام هگمتانه در کتاب‌های درسی رفت و هر دانش‌آموزی که پشت میز مدرسه می‌نشست؛ نام «هگمتانه» همردیف با همدان امروزی به‌عنوان پایتخت «مادها» در ذهنش نقش می‌بست. «بوعلی سینا» هم یکی از پر آوازه‌ترین پزشکان ایرانی در جهان بود که همین امروز هم کتاب‌های او در دانشگاه‌های بین‌المللی دنیا تدریس می‌شود اما بی‌برند همدان. طب سنتی ایران هم بر خلاف طب چینی در ۵۰ سال گذشته به سایه رفت. همین چند ماه پیش بود که سازمان تأمین اجتماعی کشور هم عکس بوعلی سینا را از روی دفترچه بیمه تأمین اجتماعی حذف کرد تا میدان دوباره به همسایه رقیب یعنی ترکیه داده شود.

شهرداری آنکارا مجسمه بوعلی سینا را در میدان شهر نصب کرد و در پای آن نوشت: «حکیم ترک»! تأمین اجتماعی به‌دنبال اعتراض رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، دوباره عکس ابوعلی سینا را به روی جلد بدون تصویر دفترچه بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی بازگرداند اما نعره شیر مادهای هگمتانه که روزگاری در گوش جهانیان طنین‌انداز شده بود به حافظه تاریخی ایران برنگشت. امروز سؤال اینجاست که آیا رویداد بین‌المللی همدان ۲۰۱۸ می‌تواند آن شهر گم شده در هزارتوی ذهن فراموش شده گردشگران را باز بیابد و به توریست داخلی و خارجی دوباره معرفی کند؟ پیش از این رویداد، تبریز ۱۸ ۲۰ قرار بود سکوی پرش آذربایجان شرقی باشد اما این رویداد شهر تاریخی تبریز را تکان نداد.

«محمد محب خدایی» معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی البته این دیدگاه را قبول ندارد. او آماری درباره تأثیرگذاری رویداد بین‌المللی تبریز 2018 روی اقتصاد گردشگری پایتخت آذربایجان شرقی به روزنامه ایران نمی‌دهد اما می‌گوید: «اگر شیراز امروز به برند گردشگری کشور در سطح دنیا تبدیل شده، ۴۰ سال گذشته از همین رویدادهای بین‌المللی شروع کرده است.»

مساله آن است که ما چهار دهه پیش توانسته‌ایم چند شهر را برند کنیم و در ۴۰ سال گذشته همچنان شهرهایی چون شیراز، اصفهان و یزد از آن برند، بهره می‌گیرند اما تبریز و همدان دستشان از آن رویداد خالی شد. سؤال اینجاست که چرا آن گزاره‌ها را دوباره به ذهن مخاطب یادآوری نمی‌کنیم تا همدان و تبریز هم دوباره برند شوند؟ آیا می‌توانیم و انجام نمی‌دهیم یا از توان ما خارج است؟ اصل موضوع را «حمیدرضا محمدی» پیکرتراش و گوهرتراش همدانی به «ایران» می‌گوید: «برای آوردن گردشگر خارجی نیاز به تبلیغات بین‌المللی و ماهواره‌ای‌ است نه نصب چند المان در سطح شهر.» نکته‌ای که محمد محب خدایی هم قبول دارد. او برای چند دهمین بار توافق سازمان میراث فرهنگی با هواپیمایی ترکیه را برای معرفی ۵ شهر ایران در پروازهای مختلفش یادآوری می‌کند. بر حسب تصادف همدان و تبریز هم دو شهر این فهرست هستند اما او نمی‌گوید مثلاً هواپیمایی ترکیه در کدام پروازها جاذبه‌های گردشگری همدان و تبریز را معرفی کرده است.

بازار همدان هم مثل بازار تبریز نشانی از همدان ۲۰۱۸ ندارد. بازار در خیابان اکباتان قرار دارد. کسبه سنگفرش شدن بازار را یکی از مقدمات این رویداد بین‌المللی می‌دانند. جمال قیاسی می‌گوید: «سنگفرش شدن خیابان اکباتان شاید برای برخی کسبه‌ خوب باشد ولی تردد مشتری را از بازار فرش و تابلوی همدان گرفت.» بازار فرش همدان در یک ظهر شهریوری سوت و کور است. کسبه‌اش می‌گویند: «فرقی ندارد هر ساعت که بیایی جلوی مغازه‌هایمان بی‌مشتری نشسته‌ایم.»

«وحید بختیاری» یکی دیگر از کسبه‌ بازار تاریخی همدان هم از نیمه کاره ماندن برخی طرح‌های گردشگری توسط شهرداری در خیابان اکباتان خبر می‌دهد. او می‌گوید: «قرار بود گلدان‌های گلی که در خیابان بوعلی سینا گذاشتند در خیابان اکباتان هم بگذارند اما پیمانکار می‌گوید تنها مسئولیت خیابان بوعلی را دارد و شهرداری مسئول مبلمان خیابان اکباتان است.» ابوعلی سینا و اکباتان دو خیابان توریستی در دو سوی میدان تاریخی امام همدان هستند.

تویسرکان شهر منبت و گردو

تویسرکان هم در میان حرف‌های مسئولان این استان همچون ملایر جایگاه ویژه اقتصادی دارد. این شهر خانه به خانه در سایه‌سار باغ‌های گردو و سیب در دامنه‌های جنوبی کوه الوند چیده شده است. ۵ هزار هکتار باغ گردو باعث شده تا «حبیب مومیوند» فرماندار تویسرکان از آن به‌نام «پایتخت طلای سبز» یاد کند. مبل و منبت هم چند وقتی است که نام تویسرکان را روی زبان‌ها انداخته. به گفته مومیوند ۸ هزار نفر از تویسرکانی‌ها در این صنعت شاغل هستند. سه روستای سید شهاب، اشترمل و جی جان کو، بیشترین شاغل را در حوزه مبل و منبت دارد. به گفته فرماندار مبل و منبتی که به‌نام «گلریز» از کارگاه‌های روستای «سید شهاب» بیرون می‌آید؛ در هیچ کجای ایران پیدا نمی‌شود. تویسرکان نشان جغرافیایی مبل و منبت هم دارد. شرکت‌های دارویی، کاغذ، شرکت فاران شیمی و... هم از دیگر فرصت‌های اقتصادی است که فرماندار برای این شهر الوندی برمی شمارد. او تویسرکان را قطب دارویی غرب کشور می‌داند. آنچه فرماندار تویسرکان از فرصت‌های اقتصادی برای این شهر لرنشین کنار هم می‌چیند به طور طبیعی باید به رونق اقتصادی شهر تویسرکان منجر شود با وجود این اما مومیوند سؤال خبرنگار «ایران» را بی‌پاسخ می‌گذارد و درباره نرخ بیکاری شهر می‌گوید: «نرخ بیکاری تویسرکان با متوسط بیکاری استان برابری می‌کند.»

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، تاریخ انتشار: - ، کدخبر: 480092: www.iran-newspaper.com