فوتبال دقیقا از همان جایی شبیه زندگی می شود که پستی و بلندی هایی مشابه با لحظات روزمره دارد. سختی ها و دشواری ها، در کنار لحظات شیرین، ناکامی ها و البته موفقیت ها همه و همه در کنار یکدیگر قرار می گیرند تا فوتبال بیشتر از ورزش دیگری شبیه زندگی انسان ها باشد. در این میان کار تیمی و اشتباه ها و فرصت ها هم حضور دارند و فوتبال را به یکی از پیچیده ترین مقوله های ورزشی جهان تبدیل می کند. در فوتبال جهان، همواره استعدادهای بزرگی مطرح می شوند. نام هایی که البته بخشی از شهرتشان را مدیون رسانه هایی هستند که با تبلیغ نامشان، آن ها را بزرگ تر از چیزی که هستند،نشان می دهند. در ایران هم فوتبال از این قاعده مستثنی نیست. استعدادهای زیادی توسط تیم های کوچک پرورش پیدا می کنند و وقتی به باشگاه های بزرگ تر راه پیدا می کنند، حالا این فرصت را دارند تا به ستاره ای بزرگ تبدیل شوند. اما واژگونی از مسیر اصلی، باعث می شود این نام های به ظاهر بزرگ، به شهرتی خارج از زمین مسابقه دست پیدا کنند. به بهانه فرصت سوزی های مهدی قائدی در ترکیب استقلال،ادامه مروری می کنیم بر همه نام هایی که در چند سال اخیر فرصت ستاره شدن را داشته اند، اما در نهایت چیزی به جز غبار از اسم آن ها نمانده است.

رامین رضاییان

رامین فوتبال حرفه ای اش را در صبای قم شروع کرد. پساز آن که باشگاه قمی تا آستانه ویرانی پیش رفت، رامین ترجیح داد فوتبالش را در راه آهن دنبال کند. درخشش او در تیم قطارسازان باعث شد تا کارلوس کی روش او را به تیم ملی ایران دعوت کند. پوشیدن پیراهن تیم ملی کافی بود تا یکی از دو قطب اصلی فوتبال تهران، برای جذب او اقدام کند. همین باعث شد تا رضاییان خودش را در لباس سرخ پرسپولیس ببیند و خیلی سریع تر مسیر پیشرفت را طی کند. هواداران پرسپولیس خاطرات خوبی از دفاع راست ساروی خود داشتند؛ او در دربی 82 گلزنی کرد، به سبکی مشابه با حرکت لیونل مسی و سوارز برای مهدی طارمی پنالتی پاس داد و گلزیبایی هم به پدیده مشهد زد. رضاییان پس از نایب قهرمانی با پرسپولیس در لیگ برتر به یکباره و با یک تصمیم عجولانه به همراه مهدی طارمی راهی ریزه اسپور شد اما دوباره و به خواست هواداران به پرسپولیس بازگشت اما دیگر جایی در ترکیب اصلی سرخ ها نداشت. برانکو به دلیل عدم حضور رامین در تمرینات پیش فصل او را نیمکت نشین کرد تا رضاییان که شانس قهرمانی در لیگ برتر را به همراه پرسپولیس داشت، چند روز مانده به قهرمانی تیمش از این تیم اخراج شود. رضاییان پس از آن راهی اوستنده بلژیک شد و وقتی آن جا هم موفقیتی از آن خودش نکرد و تا مدت‌ها بازیکن آزاد بود. رامین حالا در الشحانیه بازی می کند و اگرچه کارنامه ملی اش شامل یک جام جهانی و یک جام ملت های آسیا است، اما او در عرصه باشگاهی می توانست خیلی موفق تر از چیزی که هست، باشد.

فرشاد احمدزاده

احمدزاده که متولد ارومیه بود، فوتبال را از باشگاه مقاومت شهرش آغاز کرد. پس از درخشش در داماش بود که او راهی پارسه شد و پس از آن به پرسپولیس راه پیدا کرد.البته احمدزاده در بیشتر بازی های پرسپولیس به عنوان یار ذخیره به میدان می رفت و بعدها که از سهمیه زیر 23 سال تیم خارج شد، فرصت بیشتری برای بازی کردن به دست آورد. فرشاد خدمت سربازی اش را در تبریز گذراند و پس از روزهای خوبی که در تراکتورسازی داشت، به تهران بازگشت. اما برانکو اعتقاد بیشتری به او داشت و همین باعث شد تا فرشاد به یکی از بازیکنان ثابت پرسپولیس تبدیل شود. دو قهرمانی لیگ و یک سوپرجام باعث شد تا فرشاد به لژیونر شدن فکر کند. با وجود مخالفت های پرسپولیسی ها و هواداران این تیم، احمدزاده باز هم تصمیم گرفت تنهایی فکر کند و در نهایت راهی اشلانسک وروتسف لهستان شد. باشگاهی درجه دو در فوتبال لهستان که به نظر نمی رسید فرصت مناسبی برای پیشرفت احمدزاده داشته باشد. او به مرور از ترکیب تیم لهستانی خارج شد و حالا اخباری درباره احتمال جدایی اش از باشگاه لهستانی به گوش می رسد. شاید اگر فرشاد در پرسپولیس می ماند، حالا به یکی از مهم ترین بازیکنان پرسپولیس تبدیل شده بود. چیزی که هواداران پرسپولیس را آزرده خاطر می کند، خروج او از باشگاه نیست، بلکه تنها گذاشتن تیمی است که با محدودیت های نقل و انتقالاتی مواجه بود. احمدزاده می توانست در فوتبال ایران بماند و به فینال لیگ قهرمانان آسیا برسد اما حالا در لهستان، ناامیدانه بازی می کند. حتی عادل هم در برنامه نود درباره عملکرد احمدزاده جمله جالبی را گفته بود.

محسن مسلمان

یکی از تواناترین بازیکنان فوتبال ایران در چند سال اخیر، محسن مسلمان است. او فوتبالش را در ذوب آهن آغاز کرد و درخشش در ملوان و فولاد خوزستان و البته حضور قرضی اش در پرسپولیس، در نهایت او را به طور دائمی به پیراهن قرمزها پیوند داد. مسلمان هر چه بیشتر در ترکیب پرسپولیس جا می افتاد، حواشی بیشتری را ایجاد می کرد. اما در نهایت همه چیز به شب قهرمانی پرسپولیس کشیده شد. جایی که او در ویدیو زنده ای که در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده بود، الفاظ ناشایستی را به کار برد که برخی آن را منتسب به برانکو دانستند. سرمربی کروات پرسپولیس که یکی از پس دیگری از بازیکنان پر حاشیه اش گذشته بود، مسلمان را هم به سمت در خروجی باشگاه هدایت کرد. پس از آن مسلمان به ذوب آهن بازگشت و با درخششی کوتاه مدت، باز هم نتوانست به روزهای اوجش بازگردد. او قراردادش را با ذوبی ها فسخ کرد و پیراهن سپاهان را پوشید. او بعدها گفت حضورش در سپاهان خیریت بوده است.پیراهنی که تا امروز نتوانسته است برای او روزهای خوبی را به یادگار گذاشته باشد.

نمونه هایی مثل نسل سوخته تازه فوتبال ایران، در فوتبال جهان هم تکرار شده است. الکساندر پاتو که در آث میلان به یک استعداد ارزشمند تبدیل شده بود، به حاشیه کشیده شد و بعد ها از بهترین سطح فوتبال اروپا کنار رفت. روبینیو، استعدادی که در منچسترسیتی و رئال مادرید به ستاره تبدیل شده بود، در نهایت نتوانست به روزهای خوبش ادامه دهد. در اروپا هم مایکل اوون و فرناندو تورس می توانستند به بهترین بازیکنان تاریخ کشورشان تبدیل شوند، اما مصدومیت های تکراری باعث شد تا تنها به نام هایی خاطره ساز اکتفا کنند. شاید اگر فوتبالیست ها برای هر حرکت ورزشی و غیرورزشی به سراغ روانشناسان، مشاوران اقتصادی، پزشک ها و حتی عموم مردم بروند، تصمیم های درست تری را برای ادامه زندگی حرفه ای خودشان بگیرند. تصمیم هایی که قطعا زندگی ورزشی و خصوصی آن ها را تحت تاثیر مثبت خود قرار خواهد داد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار20 فروردین 98، کد خبر: 1248275، www.khabaronline.ir