اینکه هنوز کار ویلموتس با تیم ملی شروع نشده دوباره خیلی ها نسبت به لیست انتخاب شده از سوی او برای حضور در اردوی تیم ملی انتقاد داشتند. دقیقا بخش اصلی دعوای کی روش با فوتبال ایران هم از همینجا و از همین اظهارنظرهای شخصی شروع شد. از جایی که هیچکس نمی توانست تحمل کند هر مربی عقیده، سلیقه و اختیاری دارد. همانطور که در بزرگ ترین باشگاه های دنیا مربیان بازیکنان خودشان را انتخاب می کنند. اینجا ولی همه چیز در لفظ قشنگ است و هیچکس توان تحمل چنین چیزی را ندارد. با این حال اما مگر مارک ویلموتس در این مدت زمان کوتاه چاره ای جز اعتماد به لیست قبلی کارلوس کی روش داشت؟ مگر غیر از این است که تیم قبلی کی روش با 4 امتیازی و با سری بالا از جام جهانی حذف شد و بین 4 تیم برتر آسیا در جام ملت ها قرار گرفت؟ آیا چنین اتفاقاتی برای اعتماد مربی جدید به لیست مربی قدیم کافی نیست؟ ضمن اینکه ویلموتس لحظه آخر دو تغییر دیگر هم انجام داد. او بلافاصله بعد از درخشش علی علیپور در فینال جام حذفی، آقای گل فصل گذشته لیگ را به تیم ملی دعوت کرد.
به نظر حساس شدن روی بعضی مسائل که کاملا در حیطه تصمیمات شخصی سرمربی تیم است، می تواند بزرگ ترین آفت به فوتبال ملی باشد. نه اینکه هواداران که سرمایه اصلی تیم های باشگاهی و ملی هستند نقشی نداشته باشند اما الان و به این زودی انتقاد کردن هیچ چیز را طبق برنامه جلو نمی برد. حداقل کار این است که ضمن احترام به برنامه های سرمربی جدید، او تا زمان اولین محک جدی که معیاری برای قضاوت خواهد بود کار خودش را پیش بگیرد و رو به جلو قدم بردارد.
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری خبرآنلاین ، تاریخ انتشار: 15 خرداد 1398 ، کدخبر: 1266825 ، www.khabaronline.ir