رهبران چین در حالی ادعای دوستی با ایران را با صدای بلند می گویند که سرمایه گذاری قابل توجهی در صنعت مس آفریقا انجام داده اند و در ورود به این میدان در ایران وقت تلف می کنند. این اقدام های چین در زمانی انجام می شود که بازارهای پوشاک، پارچه، کیف، کفش، ابزار وآلات فنی و... تولید شده در این کشور آه از نهاد تولیدکنندگان ایرانی بر آورده است.مدیران و مسوولان اتاق بازرگانی ایران در برابر چنین رفتاری حق دارند که از چینی ها گلایه کنند.رهبران حزب کمونیست چین بدانند که چرخ روزگار همواره مطابق میل آنها نمی چرخد و دیر یا زود شرایط مناسبات ایران با غرب با تحول مواجه خواهد شد و شهروندان ایرانی داوری خوبی درباره آنها نخواهند کرد. ممکن است گفته شود که چینی ها با تولید و عرضه کالای ارزان قیمت به بازار ایران، حتی به شهروندان ایرانی خدمت می کنند، اما واقعیت این نیست؛ چینی ها از مدارای جهانی با خود بهره برداری کرده و با تثبیت نرخ یوان و از طرف دیگر با ارزان نگه داشتن نرخ مزد کارگران و البته دامپینگ غیرمحسوس، توانسته اند در بازارهایی مثل ایران کامیاب شوند و این جاودانه نیست. مسوولان اتاق مشترک ایران و چین هرچند یک بار به دفاع از چین می پردازند و بازرگانان ایرانی را عامل ورود کالاهای بنجل چینی می دانند و با این حرف های خود موجب دلگرمی چینی ها می شوند. به نظر می رسد ایران می تواند با افزایش نرخ تعرفه بر روی کالاهای چینی جبران مافات کند و رفتارهای دوگانه چینی ها را تا اندازه ای تعدیل کند. رقص اژدهای رازآلود چین نمی تواند برای همیشه ادامه یابد.

*این نوشته بازنشر سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد در23 اردیبهشت 1388 است. با سپری شدن 11سال از نوشته حاضر وبا توجه به اینکه خبر سرمایه گذاری احتمالی 400 میلیارددلاری حزب کمونیست چین درایران به طوررسمی تکذیب نشده است خواندن آن خالی از فایده نیست.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از سایت خبری تحلیلی ساعت24 ، تاریخ انتشار: 10 مهر 1398 ، کدخبر: 463673 ، www.saat24.news