شعار سال: آنقدر یتیم شده ایم که مربی استقلال برای چاپیدنمان شرط هم می گذارد. مربی تیم ملی هم پول کار نکرده را گرفت و رفت. سال هاست که از جیب ملتی که ماه ها حقوق کارگرش و داروی سرطانی اش را نمی تواند تامین کند، خرج اموری می شود که به تصریح عقل، ملعبه ای بیش نیست. اینکه چطور وجدان ما راضی می شود تا در چنین روزگاری شادی پیروزی یک تیم دولتی بر یک تیم دولتی دیگر را بر زخم کولبری هم وطنانمان ترجیح دهیم، رنج نامه دیگری است.

اما اینکه سیاستمداران پوپولیستی که حول و حوش امور ورزشی برای کسب موقعیت های بالاتر و رزومه سازی و کسب محبوبیت می پلکند، می توانند روی حماقت ما حساب باز نموده و با پول بیت المال کیسه دلالان هم مسلک را پر کنند، باید به غیرت هر اهل قلمی بر بخورد. در چنین شرایطی ، حداقل کاری که از اهالی رسانه ای که حریت دارند بر می آید این است که برای ادب کردن و تغییر رفتار مدیران ورزشی کشور، استیضاح وزیر ورزش را کف مطالبات خودمان قرار دهیم. بالاخره یکی باید برای بقیه درس عبرت شود تا وزارت ورزش تبدیل به سکوی پرش و مخزن اغراض و تفرعن های سیاسی نگردد. آیا ما یتیم ها به قدر یک همدردی هم نمی توانیم کنار هم بایستیم؟
منتظر شنیدن توضیحات وزارت محترم ورزش و امور جوانان هستیم.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از فضای مجازی