شعارسال: وضعیت کشاورزان که به گفته محمود حجتی - وزیر جهاد کشاورزی - جزو محروم‌ترین اقشار جامعه به شمار می روند، در سال‌های دولت گذشته هر روز بدتر از روز گذشته می شد، چرا که از سویی نرخ های خرید تضمینی بر اساس قانون و نرخ تورم افزایش نمی‌یافت و همین باعث می شد قیمتی که از سوی وزارت جهاد کشاورزی برای خرید گندم در نظر گرفته می‌شد کمتر از قیمت کاه و یونجه باشد و از همه مهمتر اینکه دولت محصول کشاورزان را می خرید اما مشخص نبود بهای ناچیز آن را چه زمانی پرداخت می‌کند.

چنین وضعیتی جز یک سرنوشت مبهم برای کشاورزان از بازار محصول و حاصل دسترنج‌شان چیزی برای آن‌ها نداشت اما روحانی در تبلیغات انتخاباتی‌اش به پرداخت به موقع مطالبات کشاورزان به ویژه در سفرهای استانی‌اش اشاره کرد؛ گویا قصد داشت بهره‌برداران بخش کشاورزی را اینگونه متقاعد کند که دولت جدید خوش‌حساب‌تر از دولت گذشته است و اتفاقا این وعده عملی شد و در همان سال ۱۳۹۲ مطالبات کشاورزان که بیشتر ناشی از فروش گندم و چای تولیدی‌شان به دولت بود، پرداخت شد اما اکنون دولت بابت خرید تضمینی چای و برنج به کشاورزان بدهکار است و در حال تامین اعتبار برای پرداخت است.

البته دلیل این بدهکاری از سوی مسئولان وزارت جهاد کشاورزی بالا رفتن میزان تولید و خرید تضمینی محصولات کشاورزی استراتژیکی مانند گندم، چای عنوان می‌شود.

در حال حاضر دولت برای خرید دو محصول گندم و برگ سبز چای بیش از ۷۰۰۰ میلیارد تومان باید به حساب کشاورزان واریز کند؛ گرچه این میزان بدهی که حدود نیمی از بهای محصول خریداری شده امسال به شمار می رود بیش از چند برابر مطالبات کشاورزان در دولت گذشته باشد اما این نشان‌دهنده از افزایش تولید و خرید تضمینی محصولات کشاورزی طی سه سال اخیر است.

البته طبق وعده مسئولان وزارت جهاد کشاورزی مطالبات کشاورزان تا پیش از آغاز شدن فصل زراعی جدید (مهر ماه) پرداخت می‌شود.

طبق اعلام وزارت جهاد کشاورزی از آغاز فصل برداشت تاکنون ۱۰ میلیون و ۹۵۰ هزار تن گندم مازاد بر نیاز کشاورزان به صورت تضمینی خریداری شده که این میزان خرید در مقایسه با سال گذشته بیش از ۴۰ درصد رشد داشته و حدود دو میلیون و ۸۷۰ هزار تن بیش از کل خرید سال گذشته گمدم از کشاورزان خریداری شده است که ارزش گندم خریداری شده از کشاورزان ۱۳.۹ هزار میلیارد تومان بوده که تاکنون ۶.۱ هزار میلیارد تومان به گندم‌کاران پرداخت شده است.

اما باید دید این وعده دولت محقق می‌شود و کشاورزانی که می خواهند سال زراعی جدید را شروع کنند و به نقدینگی برای تامین هزینه‌های تولید نیاز دارند، جیب‌شان از بهای محصول‌ پر می شود تا برای تولید جدید بتوانند برنامه‌ریزی کنند؟