بعد از کرونا وارد جامعه و جهانی دیگر می‌شویم که متناسب با آن به تغییر در سیاست‌ها نیاز داریم

در کوتاه‌مدت تا زمانی که بحران کرونا جریان دارد حاکمیت را یکپارچه و مقداری هم رابطه و شکاف میان حکومت و جامعه را ترمیم خواهد کرد. باید دید در این روزگار که اکثر مردم برای جلوگیری از انتشار ویروس خطرناک کرونا، خانه نشینی را به بیرون رفتن و مسافرت ترجیح داده‌اند، می توان چه کارهای مفیدی انجام داد؟ یا به بیانی دیگر، باید به چه توصیه هایی عمل کرد؟ و سوال دیگر اینکه کرونا می‌تواند چه تبعاتی در برداشته باشد؟ برای پاسخ به این سوالات خبرنگار جماران به سراغ یک جامعه شناس رفته و نظر وی را در این رابطه جویا شده است.

شعار سال: باید دید در این روزگار که اکثر مردم برای جلوگیری از انتشار ویروس خطرناک کرونا، خانه نشینی را به بیرون رفتن و مسافرت ترجیح داده‌اند، می توان چه کارهای مفیدی انجام داد؟ یا به بیانی دیگر، باید به چه توصیه هایی عمل کرد؟ و سوال دیگر اینکه کرونا می‌تواند چه تبعاتی در برداشته باشد؟ برای پاسخ به این سوالات خبرنگار جماران به سراغ یک جامعه شناس رفته و نظر وی را در این رابطه جویا شده است.

او معتقد است که کرونا در تاریخ ایران و جهان یک «نقطه عطف» است و پس از مهار آن مسائل زیادی برای جامعه ما پیش می‌آید، که نیاز به تغییر سیاست‌های داخلی و خارجی خواهد داشت.

متن گفت و گوی حمیدرضا جلایی پور را با خبرنگار جماران در ادامه بخوانید:

آقای دکتر! با توجه به وضعیت خاص کرونایی امروز و لزوم خانه نشینی مردم، آنها بهتر است چه کارهایی انجام دهند؟

در درجه اول رعایت بهداشت فردی، بعد هم اینکه جوانان مواظب باشند وقتی آنها بیرون می‌روند ممکن است پدر و مادرهای خود را به کرونا مبتلا کنند. تا جایی که ممکن است ارتباطات و کارها را با اینترنت انجام دهیم. فیلم ببینیم، کتاب بخوانیم. حتی آقایان می توانند آشپزی کنند، در خانه راه روند. کسانی هم که مجبورند بخاطر محدودیت‌های اقتصادی سرکار روند حتما رعایت بهداشت نظیر استفاده از دستکش، حرکت با فاصله، ماسک و... را کنند.

به نظر شما شرایط کرونایی امروز می تواند چه تاثیرات سیاسی فکری اقتصادی فرهنگی و اجتماعی در پی داشته باشد؟

کرونا یک رخداد پر دامنه جهانی و ملی است. در ایران نیز یک نقطه عطف به حساب می آید. فعلا «سر کوه بحران کرونا» در ایران و جهان پیدا است، و اصل این بحران ناپیدا است و برای ما طول و عرضش در ابهام است. شاید بعدا ابعاد این بحران جهانی و ملی بهتر روشن شود. کرونا در تاریخ ایران و جهان یک «نقطه عطف» است و پس از مهار آن مسائل زیادی برای جامعه ما پیش می‌آید، که به تغییر سیاست‌های داخلی و خارجی نیاز خواهد داشت. مثلا یکی از حرف‌های حکومت در ایران این بود که ما برای ایرانیان «امنیت» آوردیم، البته حرف درستی است. ولی بحران کرونا روشن کرد که در عرض چند روز «امنیت جسمی و روانی» تمام مردم با سرایت یک ویروس به هم می‌ریزد.

گفته می‌شود این چالش‌ها و بحران‌های ویروسی نه فقط ایران که همه جهان را تهدید می‌کند. خب ایران چگونه می‌تواند این بحران‌های پزشکی را حل کند؟ با سلاح که نمی‌توان حل کرد. برای حل این بحران‌ها ما به نظام پزشکی قوی و مبتنی بر شایسته‌سالاری نیاز داریم. (با اختصاص هفتاد و پنج درصد سهمیه به قبول شدگان دانشجویان پزشکی -مثلا در دندان‌پزشکی- شایسته‌سالاری زیر سوال می‌رود.)؛ ما به توسعه اقتصادی نیاز داریم ولی سال‌ها است که در رکودیم؛ به همکاری با جهان نیاز داریم و...

بنابراین بعد از کرونا ما وارد جامعه و جهانی دیگر می‌شویم که متناسب با آن به تغییر در سیاست‌ها نیاز داریم.

از نگاه شما روزگار پساکرونا چه آثاری روی اجتماع ما خواهد گذاشت؟

در کوتاه‌مدت تا زمانی که بحران کرونا جریان دارد حاکمیت را یکپارچه و مقداری هم رابطه و شکاف میان حکومت و جامعه را ترمیم خواهد کرد. زیرا کرونا هم دشمن مردم است و هم دشمن حکومت. از این رو، بعد از ناهماهنگی‌های اولیه اتفاقا اقتدار جدیدی برای مهار کرونا در کشور شکل گرفته است.

در پایان اگر بخواهید توصیه هایی در این خصوص به صورتی چکیده به مردم داشته باشید، چه خواهد بود؟

نخست اینکه هر یک از بهداشت رو رعایت کنیم. دوم؛ به شایعه‌ها دامن نزده و اخبار را از کانال‌های موثق پیگیری کنیم و در شبکه های اجتماعی هر پستی را به اشتراک نگذاریم. سوم؛ ورزش انفرادی انجام دهیم. چهارم؛ به دوستان و فامیل های خود از طریق اینترنت کمک کنیم و از همان طریق جویای احوالشان شویم. پنجم؛ در خانه به دیگران کمک کنیم. و در آخر فکر کنیم که پس از کرونا حاکمیت، دولت و جامعه مدنی بهتر است چه کارهایی برای بهبود اوضاع انجام دهند و راهکارهای خود را پیشنهاد دهیم.