شعارسال:  دنیای نفت و انرژی همواره سرشار از حواشی و اتفاقات غیرمترقبه و داستان‌های مختلف است، که در این بخش به این حواشی خواهیم پرداخت.
 
حاشیه نخست این هفته نفتی‌ها را با مهمترین خبر این روزهای دنیای نفت آغاز می‌کنیم .

همان‌طور که پیش‌بینی می‎شد، نشست اوپک‌پلاس برای کاهش تولید، عصر روز پنج‌شنبه به شکل مجازی آغاز به‌کار کرد و  بیش از ۱۰ ساعت به طول انجامید و در نهایت صبح روز جمعه پایان یافت.

 با وجود مذاکرات طولانی، این گروه تنها به توافقی اولیه برای کاهش تولید ۱۰ میلیون بشکه در روز دست یافت و ادامه مذاکرات و توافق نهایی به نشست گروه ۲۰ در عصر روز جمعه موکول شد.

 نرسیدن به یک توافق نهایی به‌دلیل عدم پذیرش سهمیه تولید از سوی مکزیک رخ داد و وزیر انرژی عربستان اعلام کرد که تنها در صورت موافقت مکزیک با کاهش تولید، توافق اوپک‌پلاس نهایی خواهد شد. اما روز گذشته پیش از نشست گروه ۲۰ رئیس‌جمهور مکزیک از پیوستن این کشور به پیمان نفتی خبر داد که به نظر می‌رسد به دنبال مداخله دونالد ترامپ صورت گرفت.

پس از مداخله دونالد ترامپ برای بسته شدن یک قرارداد کاهش تولید، تولید کنندگان بزرگ جهان به دنبال بستن این قرارداد برای نجات بازارهای نفت خام از فروپاشی ایجاد شده توسط ویروس کرونا هستند.

حال  نهایی شدن توافق چند جانبه تاریخی کشورهای عضو ائتلاف اوپک برای کاهش تولید نفت به نشست وزرای انرژی گروه ۲۰ موکول شده است که باید دید در نهایت  باید دید چه مکزیک چه تصمیمی خواهد گرفت.
 
حاشیه دوم هم به یک خبر بد برای تولیدکنندگان فرآورده‌های بی کیفیت نفتی اختصاص دارد.

هیات وزیران بالاخره با آزادسازی قیمت نفت کوره و حذف یارانه آن موافقت کرد.‌با ابلاغ اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور قیمت عرضه داخلی نفت کوره بر مبنای قیمت‌های بین‌المللی این فرآورده با نرخ تسعیر ارز سامانه نیما خواهد بود.

سید حمید حسینی سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی در این باره گفت: تصمیم دولت در خصوص حذف یارانه نفت کوره تصمیم درستی است. چرا که بدلیل عدم استقبال از نفت کوره در بازارهای بین المللی، عمده فروش آن در داخل کشور و به منظور تولید فرآورده‌های نفتی نظیر قیر با کیفیت نامناسب و قیمت نازل  شده بود.

حسینی در ادامه گفت: واحدهای صنعتی بزرگ نظیر نیروگاه‌ها و صنایع سیمانی مصرف‌کنندگان اصلی نفت کوره محسوب می‌شوند که البته بدنبال توسعه فازهای پارس جنوبی و افزایش تولید گاز این واحدها هم اکنون از نفت کوره بی نیاز شده‌اند./ نفت خبر

حاشیه سوم به نارضایتی پرسنل اقماری از برخورد سلیقه‌ای شرکت‌ها در تعیین تعداد روزهای کار و استراحت می‌پردازد.

یکی از معضلات اساسی کارکنان اقماری شرکت‌های فعال در صنعت نفت، فقدان یک قانون و چارچوب مشخص برای تعیین عادلانه تعداد روزهای کار و استراحت برنامه کاری آنها است. این موضوع باعث شده است تعداد روزهای کار و استراحت این کارکنان، توسط خود شرکت‌ها و به صورت سلیقه‌ای تعیین شده و در نتیجه شرکت‌های خصوصی با افزایش تعداد روزهای کار و کاهش تعداد روزهای استراحت؛ آسیب‌هایی جدی‌ بر زندگی شخصی این کارکنان وارد کنند.

در این بین تعدادی از این پرسنل اقماری خواستار انعکاس مشکلات و مطالبات خود شدند، بررسی‌های اولیه در ارتباط با تعدادی از این کارکنان اقماری شرکت‌های فعال در صنعت نفت نشان داد که ظاهرا تعیین ناعادلانه تعداد روزهای کار و استراحت در این شرکت‌ها امری رایج بوده و کارکنان اقماری از این حیث همواره مورد ظلم شرکت‌ها قرار گرفته‌اند.

در این راستا ناصر مولایی مدیر منابع انسانی شرکت ملی نفت با اشاره به اختیار شرکت‌های خصوصی در تعیین سلیقه‌ای تعداد روزهای کار و استراحت کارکنان اقماری خود گفت: «برنامه کار نیروهای اقماری شرکت نفت اعم از رسمی، مدت موقت و پیمانکاری به صورت ۲ هفته کار و ۲ هفته استراحت است. یعنی ما اصلا نیروی اقماری‌ای نداریم که ۲۲ روز کار کند و ۸ روز استراحت. اما احتمال دارد در بخش خصوصی غیر از شرکت نفت که حتی پیمانکار شرکت نفت هم نباشد؛ مدل کار ۲۲ روز کار و ۸ روز استراحت وجود داشته باشد که آنها هم به شرکت نفت ربطی ندارد».

البته متناسب نبودن تعداد روزهای کار و استراحت کارکنان اقماری و ظالمانه بودن برنامه کاری آنها در شرکت‌های خصوصی به صورت ۲۲ روز کار و ۸ روز استراحت، نه به عنوان یک احتمال بلکه به عنوان یک واقعیت وجود دارد و در ارتباطات اولیه با برخی از شرکت‌های فعال در حوزه نفت مشخص شد که برنامه کاری کارکنان اقماری شرکت فرآب به صورت ۲۲ روز کار و ۸ روز استراحت، برنامه کاری شرکت سازه فرافن به صورت ۲۳ روز کار و ۷ روز استراحت، برنامه کاری شرکت اکسیر صنعت باختری به صورت ۲۴ روز کار و ۶ روز استراحت و برنامه کاری شرکت موسسه دریا ساحل به صورت ۲۲ روز کار و ۸ روز استراحت است. این در حالی است که برنامه کاری استاندارد از نظر وزارت نفت به صورت ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت تدوین شده است.

اما در این میان یکی از کارکنان اقماری شرکت جهان‌پارس درباره تاثیر منفی برنامه کاری این شرکت بر زندگی شخصی خود گفت: «برنامه کاری شرکت ما به صورت ۲۳ روز کار و ۷ روز استراحت است و برنامه سنگین کاری نیروهای اقماری، زندگی شخصی آنها را از بین برده است. در همه‌ شرکت‌های زیرمجموعه شرکت نفت برنامه کاری کارکنان اقماری به صورت ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت است ولی شرکت ما از این استاندارد پیروی نکرده است. دلیل این موضوع هم این است که قانون کار درباره این قضیه سکوت کرده و تعیین تعداد روزهای کار و استراحت را به خود شرکت‌ها واگذار کرده است».

یکی از کارکنان اقماری شرکت راه‌اندازی و بهره‌برداری صنایع نفت (OICO) نیز می‌گوید: « تعداد روزهای کار و استراحت ما اصلا متناسب نیست. وقتی یک کارگر ۱۴ روز کار کند و تنها ۷ روز استراحت دیگر نمی‌تواند به زندگی شخصی‌اش برسد زیرا آن ۷ روز تمام تحت تاثیر روزهای قبلش هست و در آن ایام باید صرفا خستگی‌مان را از بین ببریم و دیگر وقتی برای خانواده باقی نمی‌ماند. اعتراض‌مان را به گوش وزارت نفت هم می‌رسانیم می‌گویند در حوزه اختیارات ما نیست و وزارت کار باید برای حل این مشکل چاره‌اندیشی کند».

همانطور که اشاره شد فقدان یک قانون عادلانه برای تعیین تعداد روزهای کار و استراحت کارکنان اقماری باعث شده است که شرکت‌های خصوصی هر یک به سلیقه‌ی خود قاعده‌گذاری کرده و برنامه کاری این کارکنان را تنظیم کنند. در این بین شرکت‌های پتروشیمی مثل پتروشیمی پارس، پتروشیمی مبین، پتروشیمی کاویان، پتروشیمی نوری و ... ظاهرا برنامه کاری خود را به صورت ۱۴ روز کار و ۷ روز استراحت تنظیم کرده‌اند که گفتگو با کارمندان اقماری این شرکت‌ها حاکی از نارضایتی آنها از این شیوه سلیقه‌ای و ناعادلانه تدوین برنامه کاری است.
در مجموع به نظر می‌رسد که واگذاری برنامه کار و استراحت پرسنل اقماری به شرکت‌های خصوصی باعث می‌شود که حداقل حقوق این پرسنل که عمده‌ آنها بخشی از کارگران زحمتکش این کشور هستند توسط این شرکت‌ها زیر پا گذاشته شود. در این راستا وزارت کار باید به عنوان مدافع حقوق این پرسنل وارد کار شده و تدوین قانونی عادلانه درباره برنامه کار و استراحت پرسنل اقماری شرکت‌ها در دستور کار قرار دهد./ فارس
 
حاشیه آخر این هفته هم به بلاتکلیفی ۲۵ میلیارد دلار قرارداد اختصاص دارد.

پس از سقوط تاریخی قیمت نفت خام، حدود ۲۵ میلیارد دلار از قراردادهای نفت و گاز بلاتکلیف مانده اند. این شرایط آسیب بیشتری به شرایط مالی شرکت های نفتی که از این سقوط ضربه خورده اند می زند. شرکتهایی مثل اکسیدنتال پترولیوم، بریتیش پترولیوم و اکسون موبیل وابسته به فروش سرمایه‌های خود که از سال گذشته برای تقویت شرایط مالی شان آغاز کرده اند، هستند. ولی بسیاری از قراردادها با نفت بشکه ای ۳۰ دلار و دورنمای تاریک اقتصاد جهان جذابیت چندانی ندارند.

رکت اکسیدنتال بیش از همه از رکود بازار ضربه می خورد. این تولیدکننده شیل آمریکا انبوهی از بدهی دارد که باید طی دو سال آینده پرداخت شود و وابسته به فروش سرمایه‌های خود برای بازپرداخت آنهاست.

این شرکت سال گذشته در حال فروش سرمایه‌های خود در آفریقا به شرکت توتال طی یک قرارداد ۸.۸ میلیارد دلاری بود ولی تحویل عملیات های غنا و الجزایر با ارزش ۵ میلیارد دلار هنوز امضا نشده است. توتال می‌تواند تا ۳۰ سپتامبر از هر دوی این قراردادها بیرون بیاید.

سایر شرکت ها مثل بریتیش پترولیوم و شرکت های کوچک در دریای شمال هم به دنبال فروش سرمایه هایشان هستند. بریتیش پترولیوم در اوایل فوریه اعلام کرد برنامه واگذاری سهام خود را تا اواسط  سال آینده میلادی از ۱۰ میلیارد تا ۱۵ میلیارد دلار افزایش می دهد. این شرکت مستقر در لندن هفته گذشته گفت هنوز به هدف خود نرسیده است و شاید به خاطر بی‌ثباتی شرایط بازار مجبور باشد آن را تغییر دهد.| تسنیم
 

                                                                                                        
شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از  خبرگزاری  ایرنا  ،تاریخ انتشار:  23  فروردین    1399،کدخبر  :   28106 ،www.naftiha.ir