شعار سال: بارها مدیران کشتی تاکید کردهاند که ما در راس هرم قدرت اتحادیه جهانی کشتی حضور فعالی نداریم و نمیتوانیم از منافع کشتی کشورمان دفاع کنیم. حال خبر رسیده حمید سوریان نابغه کشتی فرنگی ایران با سابقه ۷ طلای جهان و المپیک برای حضور در انتخابات هیات رییسه اتحادیه جهانی کشتی خیز برداشته است. اما اینکه سوریان چقدر شانس دارد به کرسی مد نظرش دست پیدا کند و در صورتی که به این پست رسید آیا میتواند گرهی از کار کشتی ایران باز کند، سوالهای مهمی است که بین هواداران کشتی دهان به دهان میچرخد. برای بررسی این سوالات با صدرالدین کاظمی کارشناس پرسابقه کشتی به گفتگو نشستیم.
کاظمی در پاسخ به این سوال که حمید سوریان چقدر برای پیروزی در انتخابات شانس دارد، گفت: «راجع به شانس پیروزی حمید سوریان در انتخابات هیات رییسه کشتی باید برگردیم به پیشینه این کار. باید ببینیم که تا چه مقدار لابی در این زمینه صورت گرفته است. بدون لابی هیچ کس نمیتواند در اتحادیه جهانی کشتی صاحب جایگاه بینالمللی شود.
این لابی نیز در درجه اول باید با خود آقای لالویچ (رییس اتحادیه جهانی کشتی) انجام شود. یعنی باید یک معامله برد برد برای آقای لالویچ باشد و ایشان بداند از چه کسی قرار است حمایت کند. او دنبال کسانی است که از او تبعیت میکنند و باید بتواند به کسانی که قرار است رای دهند این اطمینان را بدهد که از جانب عضو جدید خطری ما را تهدید نمیکند.»
او با تاکید بر این نکته که لابیگری نتایج انتخابات را مشخص میکند به معامله برد برد با لالویچ اشاره کرد و افزود: «این یک واقعیت کاملا ملموس است. اگر به لیست اعضای اتحادیه جهانی کشتی نگاه کنید مرتبه و مدال و مقام و جایگاه آنها با عضویتشان در هیات رییسه ارتباطی ندارد.
این بیشتر برمیگردد به نوع لابیگری و اینکه چقدر در این زمینه توانستهاند نظر مقامات ارشد اتحادیه را جلب کنند. در لیست فعلی غیر از حمید سوریان و دانیل ایگالی که نیجریهایالاصل است، اما برای کانادا مدال جهانی و المپیک گرفت و در انتخابات از وطن اصلی خودش شرکت میکند، هیچ آدم دیگری که حتی روزی روی تشک رفته باشد، نمیبینید. همه کسانی هستند که از طرف کمیته ملی المپیک و فدراسیون کشتی کشورشان حمایت میشوند و کشورهایی هم که شرکت کردهاند کشورهای صاحب نامی نیستند. اما بیخطرتر از سایر اعضای هیات رییسه فیلا هستند.
حال باید به پیشینه خودمان نگاه کنیم و ببینیم چقدر در لابیگری موفق بودهایم. ببینیم چه وعدههایی دادیم و در ازای پستی که میخواهیم به دست آوریم باید چه کارهایی انجام دهیم.»
کاظمی در پاسخ به این سوال که حضور یک ایرانی در هیات رییسه اتحادیه جهانی کشتی چه تاثیری دارد اینچنین پاسخ داد: «به اعتقاد من هیچ تاثیری ندارد. تنها اتفاقی که میافتد این است که ما جایگاهی به دست میآوریم و پرچم ایران روی میز اعضای هیات رییسه قرار میگیرد. در واقع به نوعی دفاع از برند کشتی ایران است. به هر حال مواضع ما باید کاملا مشخص باشد.
یعنی اینکه ما از حضور در اتحادیه جهانی کشتی چه میخواهیم؟ به غلط در کشورمان مطرح شده که باید در اتحادیه باشیم و از منافع کشتی کشورمان دفاع کنیم. اصلا جایگاه هیات رییسه کشتی این نیست که کسی برود از منافع کشتی کشورش دفاع کند. اگر چه که آنجا محملی شده برای باندهای قدرتی نظیر میخاییل مامیاشویلی که حکمرانی میکند و کارهایی انجام میدهد، اما این به صورت علنی مطرح نیست و در شرح وظایف اعضای هیات رییسه نیز چنین چیزی وجود ندارد.
هدف آنها توسعه و ترمیم کشتی یا به عبارت دیگر بالا بردن برند کشتی در دنیا بین ورزشهایی است که کشتی را محاصره کردهاند و خطر حذف را برای کشتی به وجود آوردند.»
او در مورد اینکه شاید ما هم بتوانیم باند خودمان را داشته باشیم، گفت: «این کار مستلزم این است که ما چقدر توانایی و دانایی در این کار داریم. اینکه ما چقدر اشراف داریم به کشتی دنیا. شاید خیلی هم لازم نباشد که کاندیدا قهرمان جهان باشد.
البته که حضور سوریان به عنوان کسی که هفت نشان طلای جهان و المپیک دارد یک انتخاب برجسته برای کشتی ایران است، اما کافی نیست. اول از همه او باید به زبان بینالمللی انگلیسی اشراف داشته باشد. البته اگر فرانسه هم بداند خیلی بهتر است. بیشتر کسانی که در راس قدرت هستند از جمله خود آقای لالویچ که به چهار زبان زنده دنیا مسلط است، زبان بینالمللی میدانند. اما باید بدانیم حتی خود آقای لالویچ هم تحت تاثیر باند مامیاش است. در واقع مامیاشویلی است که آنجا حرف میزند.
او و دولت روسیه با آن چیزی که به رییس اتحادیه جهانی کشتی دادهاند همان معامله برد برد را با آقای لالویچ رقم زدهاند. به این شکل که در مقابل حمایتی که از مامیاش میشود، لالویچ کمکهای اقتصادی که از طرف دولت روسیه انجام میشود، دریافت میکند. بقیه هم همینطور هستند. همین آقای میشل دوسون فرانسوی دبیرکل اتحادیه نیز از این نمد برای خود کلاهی بافته است. کما اینکه رییس کمیته بینالمللی داوران اتحادیه جهانی کشتی نیز ممکن است همین وضعیت را داشته باشد.»
یکی از نکاتی که در اتحادیه جهانی کشتی و هیات رییسه آن به چشم میخورد، عدم حضور امریکاییهاست. کاظمی در این رابطه گفت: «امریکاییها بیشتر حالت انفعالی دارند. یعنی اینکه در موضع تهاجم قرار ندارند. همین که کسی به موضع آنها کاری نداشته باشد یا در محدوده قدرت آنها دخالت نکند برایشان کافی است. آنها خیلی تلاش نمیکنند کرسی در اختیار بگیرند. آنها بهطور سنتی این جنگ را به بلوک شرق باختهاند. طی ۳۰، ۴۰ سالی که کشتی را از نزدیک دنبال میکنم و حتی بیشتر از آن و از سال ۱۹۱۲ هیچ وقت ارادهای از سوی امریکاییها مشاهده نشده که بخواهند قدرت اول را در این زمینه در دست بگیرند. چون شاید بر اساس حساب و کتابهای خودشان خیلی مهم نباشد برایشان یا مهم باشد، اما قدرت مدیریت در چنین فضایی را نداشته باشند.»
کاظمی همچنین به این مساله اشاره کرد که مساله حمید سوریان نیست و هر کسی دیگری هم که برود همین وضعیت پیش میآید. او در این رابطه گفت: «فکر نمیکنم بودن آقای سوریان بتواند منافع کشتی ایران در اتحادیه جهانی کشتی را حفظ کند. این البته به آقای سوریان مربوط نیست و هر کس دیگری هم جای ایشان باشد به همین شکل خواهد بود. این برمیگردد به اینکه ما در اتحادیه اقلیت هستیم و نمیتوانیم نظر اکثریت را جلب کنیم. ما حتی اگر طرح و برنامهای هم برای دگرگون کردن شرایط حاکم بر اتحادیه را داشته باشیم راه به جایی نمیبریم، چون در اقلیت به سر میبریم. مضاف بر اینکه من هنوز از برنامههای آقای سوریان اطلاعی ندارم و نمیدانم ایشان با چه طرحها و سرفصلهایی قرار است در این وضعیت قرار بگیرند. اما با توجه به تجربیات گذشته میتوان گفت ما در معادلههای اتحادیه جهانی کشتی چندان عنصر تعیینکنندهای به شمار نمیرویم که انتظار داشته باشیم هر کسی از جمله آقای سوریان بتواند تغییری در این معادله به وجود آورد.»
کاظمی در پاسخ به این مساله که گفته میشود اگر ما در هیات رییسه اتحادیه جهانی کشتی کرسی داشته باشیم، میتوانیم مشکل بازی نکردن با کشتیگیران اسراییلی را مدیریت کنیم نیز عنوان کرد: «اینکه ما بتوانیم بازیهایمان با کشتیگیران اسراییلی را مدیریت کنیم برمیگردد به اینکه ما به آقای لالویچ یا باند مامیاش چه میدهیم. این خیلی مهم است. این به تنهایی انجام شدنی نیست.
وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید با یک دیپلماسی قوی وارد شوند. ممکن است، تاکید میکنم ممکن است شدنی باشد. البته باید بدانیم که آنچه به عنوان مصداق یا مثال این وضعیت گفته میشود نظیر رویارو نشدن بخشی از کوزو با صربستان یا آذربایجان و ارمنستان یا کشورهایی که مشکلاتی با همسایههایشان دارند بسیار تفاوت دارد با وضعیت ما در مقابله با اسراییل. این تفاوت را باید در نظر بگیریم و حمایت جامعه جهانی کشتی را مدنظر قرار دهیم. به نظرم ما در این حوزه قدرت مانور زیادی نداریم.»
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه اعتماد ، تاریخ انتشار 22 تیر 99، کد خبر: 4690 ، www.etemadnewspaper.ir