عورکی یکی از چندین روستای از توابع شهرستان دشتیاری در جنوب استان سیستان و بلوچستان است که شبکه آبرسانی و لوله کشی ندارد. طبق آخرین برآورد‌ها و منابع خبری، حدود ۳۰۰۰ روستا در سطح استان فاقد شبکه آبرسانی هستند و به شکل سقایی اداره می‌شوند. در این میان حدود ۱۳۰۰ روستا هم به وسیله تانکر آبرسانی می‌شوند و سهم هر فرد چیزی بالغ بر ۱۵ لیتر در شبانه روز است؛ هرچند که این آبرسانی منظم نیست و در زمان‌های مشخصی طبق وعده‌های از پیش تعیین شده اتفاق نمی‌افتد.

 

مابقی روستا‌ها یعنی چیزی حدود ۱۷۰۰ روستای آن از همین آبرسانی‌های گاه و بی گاه تانکر‌ها بی بهره اند و آبفا با بهانه‌هایی مثل صعب العبوری دسترسی به روستا و عدم وجود جاده مناسب از فرستادن تانکر آب به این مناطق خودداری می‌کند.

در هفته‌های گذشته کلیپ‌ها و عکسهای متعددی از عدم وجود آب و گلایه‌های مردم روستای عورکی در فضای مجازی منتشر شد. با این حال روستا‌های زیادی در استان وسیع سیستان و بلوچستان با بحران آب، روزگار می‌گذرانند. در این میان بنا به اعداد و ارقام موجود، حال روستا‌های دشتیاری از تمام مناطق وخیم‌تر است که تعدادی هم مربوط به شهرستان‌های چابهار و نیکشهر می‌شوند.

شاید یکی از رسالت‌های جا افتاده دولت تدبیر و امید در طول هفت سال ریاست جمهوری رسیدگی به شبکه آبرسانی مناطق مختلف کشور بود. ۳۰۰۰ روستایی که تنها در یکی از استانهای کشور عملا حتی لوله کشی نشده و از ابتدایی‌ترین حقوق زندگی جدا مانده اند. استانی که طبق برآوردهای وزارت نیرو، ۷۰۰ هزار نفر از جمعیت روستایی اش به شبکه آب دسترسی ندارند!

 

 

یزدان پناه از اهالی دیار دشتیاری و از معلمان جنوب استان بلوچستان است؛ معلمی که شاهد نداری ها و کاستی‌های بی وقفه سیستان و بلوجستان بوده. وی می‌گوید: در دل دشتیاری روستا‌های متعددی پیدا می‌شود، روستا‌هایی که مردم برخی از آن‌ها به چاه مجهزند و عده‌ای از آن بی بهره. عورکی جز این روستا‌هایی است که لوله کشی نشده و به کل از آب شرب محروم است.

او گفته که خیرین محلی و غیر محلی بعد از وقوع سیلاب سال گذشته پای کار آمدند و نزدیک به ۱۲۰۰ متر از ۶ روستا را لوله گذاری کردند، اما خبری از قدمات دولتی نیست و تماما اقدامات خیرین است.

 

یزدان پناه می‌گوید: عورکی و دیگر مناطق محروم علاوه بر نبود آب شرب از قحطی مکرر برق نیز رنج می‌برند. بسیاری از ساکنین این نواحی بی شناسنامه اند. این روستا‌ها از جاده‌های مناسبی برخوردار نبوده و بعد از کوچک‌ترین سیلابی راه تمامی روستا‌ها بسته می‌شود.

 بی آبی گوشه‌ای هرچند وسیع از محرومیت سیستان و بلوچستان است و شاید به گفته بسیاری از مردم، یکی از اصلی‌ترین راهکار‌های پایان دادن به بی آبی، اتمام شبکه پایین دست، دو سد اصلی بلوچستان یعنی پیشین و زیردان است که بعد از گذشت ۲۰ سال هنوز بهره برداری نشده اند.