- با قرارگاه سازی جمعیت جوان نمی شود خانم زینب اختری، چقدر مفهوم واقعی قرارگاه سازی را می دانی ؟
- بعد از یکسال می گوید مطالبات جدید زنان احصا شد، زحمت کشیدی خانم خزعلی!
- طرح جدید مجلس برای مهریه، حذف دادگاه، ارائه مستقیم دادخواست به «اجرای احکام»
- دستور تاکیدی رئیس جمهور: همه دستگاهها تکالیف قانونی خود را در راستای تسهیل ازدواج جوانان اجرا کنند
شنبه ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 27 
دکتر محمدعلی فیاض‌بخش، در پاسخ این سؤال که آیا ادامه تعطیلی احتمالی مدارس، خللی در «تربیت» فرزندان ما ایجاد می‌کند؟ گفت: مگر در زمان دائر بودن آنها، حتی به بخشی از لوازم تربیتیِ توجهی می‌شد؟
شعار سال: در دوران کرّ و فرّ کرونا یک سؤال در میان بی‌شمار سؤال‌های مرتبط، همچنان در بوته‌ی غفلت و یا تغافل است و آنهم در حوزه‌ی آموزش‌وپرورش است:
گیریم به یمن وسایل ارتباطی و فضاهای مجازی، از عهده‌ی آموزش برآییم- که برخواهیم آمد-، درزمینه‌ی مسائل تربیتی و پرورشی فرزندانمان آیا خواهیم توانست؟
برای واکاوی این سؤال و راه‌یابی به پاسخ، ابتدا باید نقشی را که مدارس تاکنون در امر پرورش و تربیت نسل، بر عهده داشتند، ازنظر بگذرانیم. به‌راستی مدارس ما در نقشه راه خود در کنار تلاش‌های آموزشی، چه وزنی را برای مسائل تربیتی قائل بودند و ترازوی «آموزش» و «پرورش» را چگونه میزان کرده‌بودند؟
ـ مهارت‌های هوش هیجانی مانند نویسندگی، سخنوری، اداره‌ی صبحگاه مدرسه، کار تیمی و مسئولیت‌پذیری در کجای فعالیت‌های مدارس ما جا داشتند؟
ـ حق انتخاب دروس غیرموظف و غیررسمی، مانند نجوم، شعر و ادب، فعالیت‌های آزمایشگاهی، نشریه‌پردازی و تشکیل سمینارهای علمی را در چه حد دارا بوده‌اند؟
ـ دانش‌آموزان در فعالیت‌های عام‌المنفعه‌ی محلی چقدر مشارکت می‌کردند و در آشنایی با محیط‌های بیرون از مدرسه مانند بازار، موزه‌ها، تالار بورس، پارک‌های فن‌آوری و پردیس‌های دانشگاهی چه میزان آگاه می‌شدند؟
ـ در درس جغرافی چه میزان آشنایی عینی و عملی و خارج از محفوظات‌ِ ارتفاعات کوه‌های شرق آسیا و عمق دریاهای آزاد کسب می‌کردند؟
ـ به تاریخ متقدم و نیز معاصر کشور خود، فراتر از قرائت‌های رسمی درسی، به چه میزان و از چه منابع مکتوب و شفاهی دسترسی داشتند؟
ـ از چه الگوهای انسانی اثرگذار و از کدام منابع اخلاقی زنده و بیرون از روایت‌های غیرقابل‌دسترس، بهره‌های عملی می‌گرفتند؟
ـ نوجوانان ما در دو سال آخر دبیرستان، از کدام منابع و یا افراد، دانش ورود به جامعه را می‌آموختند؟: نحوه‌ی برقراری ارتباط سالم با جنس مخالف، آمادگی برای ازدواج، بهداشت و سلامت کنشگری جنسی، اخلاق شهروندی، دانش حقوق عامه و احترام به جامعه، آشنایی با لوازم جامعه‌ی مدنی،….؟
سؤال‌های دیگر را خود بیفزایید و اکنون به سؤال صدر سخن برگردیم:
آیا ادامه‌ی تعطیلی احتمالی مدارس، خللی در «تربیت» فرزندان ما ایجاد می‌کند؟ کلی‌ترین جواب این است که: مگر در زمان دائر بودن آنها، حتی به بخشی از لوازم تربیتیِ پیش‌گفته توجهی می‌شده‌است!؟
می‌خواهم بگویم:
پدران! مادران! اصلاً نگران نباشید!
در بخش آموزش‌ها خواهید دید که بدون درافتادن در فشار روانیِ شهریه‌ها و مخارجِ دهها‌میلیونی در غیرانتفاعی‌ها(!)، فرزندانتان گلیم «آموزش» را از آب خواهند کشید؛ ولو از شبکه‌های «غیرشاد!»؛ به‌شرط آن‌که شما اضطراب افزایی و استرس‌زایی نکنید و البته در میانْ‌برنامه‌های تبلیغاتی سیما، بخش کتاب‌های رنگارنگ کمک‌آموزشی را اصلاً جدی نگیرید.
..و اما در بخش «پرورشی» و «تربیتی» جای آن دارد، که تمام زمینه‌های «تاکنون معطلِ مدارس» را به یمن حضور کرونا، خودتان متکفل شوید؛ شاید خلأهای تربیتیِ تا امروز، زیر سایه و نظارت و حضور و همراهی شما پدر و مادرها تا حدودی جبران شود.
سلامت مانید و همچنان مراقب خودتان باشید!
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه اطلاعات، تاریخ انتشار: 30 مرداد 1399، کد خبر: 515204، www. ettelaat.com
گیریم به یمن وسایل ارتباطی و فضاهای مجازی، از عهده‌ی آموزش برآییم- که برخواهیم آمد-، درزمینه‌ی مسائل تربیتی و پرورشی فرزندانمان آیا خواهیم توانست؟
برای واکاوی این سؤال و راه‌یابی به پاسخ، ابتدا باید نقشی را که مدارس تاکنون در امر پرورش و تربیت نسل، بر عهده داشتند، ازنظر بگذرانیم. به‌راستی مدارس ما در نقشه راه خود در کنار تلاش‌های آموزشی، چه وزنی را برای مسائل تربیتی قائل بودند و ترازوی «آموزش» و «پرورش» را چگونه میزان کرده‌بودند؟
ـ مهارت‌های هوش هیجانی مانند نویسندگی، سخنوری، اداره‌ی صبحگاه مدرسه، کار تیمی و مسئولیت‌پذیری در کجای فعالیت‌های مدارس ما جا داشتند؟
ـ حق انتخاب دروس غیرموظف و غیررسمی، مانند نجوم، شعر و ادب، فعالیت‌های آزمایشگاهی، نشریه‌پردازی و تشکیل سمینارهای علمی را در چه حد دارا بوده‌اند؟
ـ دانش‌آموزان در فعالیت‌های عام‌المنفعه‌ی محلی چقدر مشارکت می‌کردند و در آشنایی با محیط‌های بیرون از مدرسه مانند بازار، موزه‌ها، تالار بورس، پارک‌های فن‌آوری و پردیس‌های دانشگاهی چه میزان آگاه می‌شدند؟
ـ در درس جغرافی چه میزان آشنایی عینی و عملی و خارج از محفوظات‌ِ ارتفاعات کوه‌های شرق آسیا و عمق دریاهای آزاد کسب می‌کردند؟
ـ به تاریخ متقدم و نیز معاصر کشور خود، فراتر از قرائت‌های رسمی درسی، به چه میزان و از چه منابع مکتوب و شفاهی دسترسی داشتند؟
ـ از چه الگوهای انسانی اثرگذار و از کدام منابع اخلاقی زنده و بیرون از روایت‌های غیرقابل‌دسترس، بهره‌های عملی می‌گرفتند؟
ـ نوجوانان ما در دو سال آخر دبیرستان، از کدام منابع و یا افراد، دانش ورود به جامعه را می‌آموختند؟: نحوه‌ی برقراری ارتباط سالم با جنس مخالف، آمادگی برای ازدواج، بهداشت و سلامت کنشگری جنسی، اخلاق شهروندی، دانش حقوق عامه و احترام به جامعه، آشنایی با لوازم جامعه‌ی مدنی،….؟
سؤال‌های دیگر را خود بیفزایید و اکنون به سؤال صدر سخن برگردیم:
آیا ادامه‌ی تعطیلی احتمالی مدارس، خللی در «تربیت» فرزندان ما ایجاد می‌کند؟ کلی‌ترین جواب این است که: مگر در زمان دائر بودن آنها، حتی به بخشی از لوازم تربیتیِ پیش‌گفته توجهی می‌شده‌است!؟
می‌خواهم بگویم:
پدران! مادران! اصلاً نگران نباشید!
در بخش آموزش‌ها خواهید دید که بدون درافتادن در فشار روانیِ شهریه‌ها و مخارجِ دهها‌میلیونی در غیرانتفاعی‌ها(!)، فرزندانتان گلیم «آموزش» را از آب خواهند کشید؛ ولو از شبکه‌های «غیرشاد!»؛ به‌شرط آن‌که شما اضطراب افزایی و استرس‌زایی نکنید و البته در میانْ‌برنامه‌های تبلیغاتی سیما، بخش کتاب‌های رنگارنگ کمک‌آموزشی را اصلاً جدی نگیرید.
..و اما در بخش «پرورشی» و «تربیتی» جای آن دارد، که تمام زمینه‌های «تاکنون معطلِ مدارس» را به یمن حضور کرونا، خودتان متکفل شوید؛ شاید خلأهای تربیتیِ تا امروز، زیر سایه و نظارت و حضور و همراهی شما پدر و مادرها تا حدودی جبران شود.
سلامت مانید و همچنان مراقب خودتان باشید!
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه اطلاعات، تاریخ انتشار: 30 مرداد 1399، کد خبر: 515204، www. ettelaat.com
برگزیده ها