- چرایی وجود حاشیه ها در تشریفات دیدار مقامات ایرانی با مقامات روسی + توضیحات
- بستن تنگه هرمز به همین آسانی ها هم نیست برادر حسین
- برگزاری نشست دورهای شورای امنیت درباره قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام ۲۸ آذر
- هشدار چین:ناتو از مرزهای جغرافیایی و حدود اختیارات خود تجاوز نکند
- پارلمان اروپا ارتباط مستقیم خود را با جمهوری اسلامی ایران «تا اطلاع ثانوی» قطع کرد
- نماینده مجلس: وزیر کشور و فرماندهی انتظامی، باید پاسخگوی رفتار لباسشخصیها باشند
- تصویب سومین قطعنامه ضد ایرانی توسط شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی علیه ایران
- محمودوند و زیر سوال بردن ۲۲۷ نماینده امضا کننده بیانیه محارب خواندن معترضان+ قطع میکروفن
- هشدار فیاض به احتمال افزایش خودکشی و ضرورت ترویج فراگیر هنر
- جای رئیسی بودم تجدید نظر ویژه می کردم
- آشنایی با کتاب شبکه های خشم و امید + فایل خلاصه
پنجشنبه ۰۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 25 
اگر تا پیش از این صحبت از دوگانه لاریجانی- ظریف بود؛ اکنون اصلاح‌طلبان از کاندیداتوری لاریجانی حمایت کنند و او نیز در ابتدای راه ظریف را به‌عنوان معاون اول خود معرفی کند.
شعار سال: روزنامه اصلاح‌طلب آرمان ملی درباره شرایط اصلاح‌طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰ نوشت:
انتخابات ریاست‌جمهوری برای اصلاح‌طلبان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چرا که آنها نمی‌خواهند پس از اتفاقی که در انتخابات مجلس در اسفند ۹۸ برایشان رقم خورد این‌بار نیز در خرداد ۱۴۰۰ در یک بازی ساده بازی را به رقیب سنتی خود واگذار کنند.
آنچه مسلم است در این میان دو نوع دیدگاه وجود دارد که هر یک از منظر خود به آوردگاه ۱۴۰۰ می‌نگرند. نخستین رویکرد از سوی مجموعه‌ای از اصلاح‌طلبان مطرح می‌شود که با نام اصلاح‌طلبان اصیل شناخته می‌شوند و معتقدند که این جریان به هر صورتی که شده ولو با علم به رد صلاحیت گزینه مدنظرشان؛ باید به‌صورت مستقل وارد صحنه شوند و از چارچوب‌ها و اصول اصلاح‌طلبی کوتاه نیایند. مطلوب این مجموعه حضور افرادی چون محسن صفایی‌فراهانی یا محمدرضا خاتمی است و شاید بسیار دور با کاندیداتوری اسحاق جهانگیری هم کنار بیایند. اما پس از تجربه ائتلاف با حسن روحانی و دیدن نتیجه عملکرد او و دولتش هیچگاه دوباره تن به ائتلافی مجدد با چهرهای غیراصلاح‌طلب نخواهند داد.
اما طرفداران دیدگاه دوم چنین رویکردی ندارند و معتقدند که باید با سنجیدن شرایط و تابع زمان تصمیم گرفت و ضمن حفظ چارچوب‌های اصلاح‌طلبی بهترین تصمیم را در لحظه گرفت، حتی اگر آن تصمیم ائتلاف با چهرهای غیراصلاح‌طلب با رویکردهای میانه و اصلاح‌طلبی باشد. از این جهت است که مطرح می‌کنند با توجه به تجربه انتخابات مجلس یازدهم و رویکرد شورای نگهبان به نظر می‌رسد که به احتمال زیاد در انتخابات ۱۴۰۰ نیز همین رویه ادامه یابد و گزینه‌های حداکثری اصلاح‌طلبان با تابلوی ورود ممنوع مواجه شوند. پس بهتر است استراتژی بهتری برگزینیم و از همان ابتدا روی گزینه‌هایی تمرکز و سرمایه‌گذاری کنیم که می‌توانند گام اول را که تاییدصلاحیت باشد بردارند. در این راستا برخی معتقدند اصلاح‌طلبان باید با کاندیداهایی چون عارف یا جهانگیری که می‌توانند عبور کنند وارد عرصه شوند. اما برخی می‌گویند بهتر است اصلاح‌طلبان به گزینه‌های دیگری فکر کنند. از این رو چندی است نام محمدجواد ظریف و حتی علی لاریجانی به میان آمده است. البته پیش از این نیز حزب کارگزاران از لاریجانی به‌عنوان یکی از گزینه‌های محتمل و موردحمایت نام برده بود.
حال خبر می‌رسد که اصلاح‌طلبان می‌خواهند از ظرفیت‌های مدیریتی و اجرایی هر دو این چهره‌ها در کنار یکدیگر استفاده کنند. به عبارت دیگر اگر تا پیش از این صحبت از دوگانه لاریجانی- ظریف بود؛ اکنون اصلاح‌طلبان از کاندیداتوری لاریجانی حمایت کنند و او نیز در ابتدای راه ظریف را به‌عنوان معاون اول خود معرفی کند تا هم از پایگاه رای برخی اصلاح‌طلبان و اصولگرایان میانه‌رو برخوردار شود و هم سبد رای ظریف را از آن خود کند.
انتخابات ریاست‌جمهوری برای اصلاح‌طلبان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چرا که آنها نمی‌خواهند پس از اتفاقی که در انتخابات مجلس در اسفند ۹۸ برایشان رقم خورد این‌بار نیز در خرداد ۱۴۰۰ در یک بازی ساده بازی را به رقیب سنتی خود واگذار کنند.
آنچه مسلم است در این میان دو نوع دیدگاه وجود دارد که هر یک از منظر خود به آوردگاه ۱۴۰۰ می‌نگرند. نخستین رویکرد از سوی مجموعه‌ای از اصلاح‌طلبان مطرح می‌شود که با نام اصلاح‌طلبان اصیل شناخته می‌شوند و معتقدند که این جریان به هر صورتی که شده ولو با علم به رد صلاحیت گزینه مدنظرشان؛ باید به‌صورت مستقل وارد صحنه شوند و از چارچوب‌ها و اصول اصلاح‌طلبی کوتاه نیایند. مطلوب این مجموعه حضور افرادی چون محسن صفایی‌فراهانی یا محمدرضا خاتمی است و شاید بسیار دور با کاندیداتوری اسحاق جهانگیری هم کنار بیایند. اما پس از تجربه ائتلاف با حسن روحانی و دیدن نتیجه عملکرد او و دولتش هیچگاه دوباره تن به ائتلافی مجدد با چهرهای غیراصلاح‌طلب نخواهند داد.
اما طرفداران دیدگاه دوم چنین رویکردی ندارند و معتقدند که باید با سنجیدن شرایط و تابع زمان تصمیم گرفت و ضمن حفظ چارچوب‌های اصلاح‌طلبی بهترین تصمیم را در لحظه گرفت، حتی اگر آن تصمیم ائتلاف با چهرهای غیراصلاح‌طلب با رویکردهای میانه و اصلاح‌طلبی باشد. از این جهت است که مطرح می‌کنند با توجه به تجربه انتخابات مجلس یازدهم و رویکرد شورای نگهبان به نظر می‌رسد که به احتمال زیاد در انتخابات ۱۴۰۰ نیز همین رویه ادامه یابد و گزینه‌های حداکثری اصلاح‌طلبان با تابلوی ورود ممنوع مواجه شوند. پس بهتر است استراتژی بهتری برگزینیم و از همان ابتدا روی گزینه‌هایی تمرکز و سرمایه‌گذاری کنیم که می‌توانند گام اول را که تاییدصلاحیت باشد بردارند. در این راستا برخی معتقدند اصلاح‌طلبان باید با کاندیداهایی چون عارف یا جهانگیری که می‌توانند عبور کنند وارد عرصه شوند. اما برخی می‌گویند بهتر است اصلاح‌طلبان به گزینه‌های دیگری فکر کنند. از این رو چندی است نام محمدجواد ظریف و حتی علی لاریجانی به میان آمده است. البته پیش از این نیز حزب کارگزاران از لاریجانی به‌عنوان یکی از گزینه‌های محتمل و موردحمایت نام برده بود.
حال خبر می‌رسد که اصلاح‌طلبان می‌خواهند از ظرفیت‌های مدیریتی و اجرایی هر دو این چهره‌ها در کنار یکدیگر استفاده کنند. به عبارت دیگر اگر تا پیش از این صحبت از دوگانه لاریجانی- ظریف بود؛ اکنون اصلاح‌طلبان از کاندیداتوری لاریجانی حمایت کنند و او نیز در ابتدای راه ظریف را به‌عنوان معاون اول خود معرفی کند تا هم از پایگاه رای برخی اصلاح‌طلبان و اصولگرایان میانه‌رو برخوردار شود و هم سبد رای ظریف را از آن خود کند.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت روزنامه فرهیختگان، تاریخ انتشار: 13 شهریور 1399، کد خبر: 45358، www.farhikhtegandaily.com
برگزیده ها