شعار سال: «ایلی صادر» رئیس کلیسای «یسوع الفادی» در شهر زحله استان البقاع لبنان به مناسبت سالروز میلاد حضرت مسیح(ع) به توضیح درباره پاره‌ای از عقاید مسیحیت و اشتراکات آن با دین اسلام پرداخت.

ایلی صادر در ابتدای سخنان خود در خصوص دیدگاه مسیحیان درباره رجعت حضرت عیسی(ع) و اسناد قابل اعتماد آنها در این باره گفت: در مسیحیت، عقیده بازگشت مسیح یا ظهور دوم شناخته شده است و آن را پاروزیا Parozia می‌نامند، هنگامی که او به آسمان عروج کرد و در سمت راست پدر نشست.

وی افزود: عقیده بازگشت دوم بر اساس آموزه‌های یافت شده در کتاب مقدس است. عیسی مسیح به شاگردانش گفت  که من می‌روم تا جایی برای شما آماده کنم  و اگر رفتم و مکانی را برای شما آماده کردم، من نیز می‌آیم و شما را به جایی که هستم می‌برم و شما نیز خواهید بود.( یوحنا ۲: ۱۴،۳) و بارها این وعده خود را تکرار کرد. اعلام خبر آمدن حضرت عیسی(ع) با زنده شدن مردگان، قضاوت و زندگی با او در ابدیت مرتبط بود.

اوایل ظهور مسیحیت اعتقاد بر این بود که بازگشت مسیح به زمین بسیار نزدیک است و شواهد آن را از کتاب مقدس می‌گرفتند که در مورد ظهور دوم صحبت می‌شود. آیه ۲۴,۲۵ انجیل متی، آیه ۱۳ انجیل مرقس، و آیه ۲۱:۵.۲۶ انجیل لوقا در همین رابطه است، علاوه بر آن در کتاب مکاشفه یوحنا نیز این موضوع آمده است.

[«مکاشفهٔ یوحنا» که با عنوان‌های دیگری همچون وحی به یوحنا، کتاب وحی و مکاشفهٔ عیسی مسیح نیز خوانده می‌شود، آخرین کتاب از کتب عهد جدید مسیحیان است مکاشفه تنها کتاب عهد جدید است که در ردهٔ ادبیات رستاخیزی قرار می‌گیرد و نه تعلیمی یا تاریخی، و تعدادی بسیار از پنداره‌ها، نمادها و تمثیل‌ها را به ویژه در رابطه با وقایع آینده به کار می‌بندد. مکاشفه به نظر می‌آید مجموعه‌ای از بخش‌های مجزا است که به وسیلهٔ نویسندگان گمنامی که در آخرین ربع سده اول میلادی می‌زیستند، نوشته شده با این وجود این‌طور انگاشته می‌شود که این کتاب به دست یوحنا، «مرید محبوب» مسیح به رشته تحریر درآمده‌ است.]

میلاد مسیح چگونه مبدأ سال نو شد

رئیس کلیسای یسوع الفادی لبنان درباره اینکه چرا تاریخ میلاد عیسی مسیح به مبدأ تقویم سال نو در همه جهان تبدیل شده است، گفت: در گذشته‌های دور تاریخ تولد انسان‌ها اهمیت زیادی نداشته است، بلکه درباره مثلا بزرگان تاریخ، این تاریخ وفاتشان بوده که اهمیت داشته است. در زمان عیسی مسیح تاریخ با شروع حکمرانی یک حاکم شروع و با مرگ او پایان می‌پذیرفت،  برای مثال می‌گفتند "در سال پانزدهم از سلطنت «طیباریوس قیصر".

وی افزود: تقویم روم باستان، سال را ۱۰ ماه می‌دانست و ژولیوس سزار در سال ۴۶ قبل از میلاد مسیح پیشنهاد تغییر آن را به ۳۶۵ روز داد و در سال ۴۵ قبل از میلاد توسط آگوستین سزار امپراتور وقت روم، تقویم رومی تعدیل شده و به عنوان تقویم جولین معرفی شد.

این مقام دینی لبنان گفت: پس از میلاد مسیح(ع) تقویم یولیانی یا قیصری رایج شد که بیش از ۱۵۰۰ سال دوام آورد تا این که پاپ گریگوری سیزدهم در ۲۴ فوریه ۱۵۸۲ میلادی، با انجام اصلاحاتی در تقویم قیصری، تقویمی جدید ارائه کرد. در تقویم میلادی جدید، اولاً اول ژانویه آغاز سال به حساب می‌آمد و ثانیاً اختلاف به وجود آمده از کسر سال را که پس از مدتی بالغ بر ۱۰ روز شده بود، از میان برداشت. او همچنین در این تقویم، سال کبیسه را که برابر با ۳۶۶ روز و هر ۴ سال یک بار است، تثبیت و تأیید کرد.

رئیس کیسای یسوع الفادی گفت: سال میلادی یک سال شمسی است، به این معنی که یک چرخش کامل خورشید  کامل شدن یک سال را نشان می‌دهد. بنابراین پاپ عید میلاد مسیح را که برای مسیحیان با اهمیت بود، مبدأ سال نو قرار داد با این اعتبار که مسیح خورشید واقعی است و میلاد او عید و عید او در رأس اعیاد است. به دلیل جایگاه فاخر پاپ، بیشتر کشورهای مسیحی این تقویم را پذیرفتند تا این که همه کشورها و آخرین آنها یونان آن را در سال ۱۹۲۳ پذیرفتند.

صادر درباره اینکه چرا به حضرت عیسی لقب مسیح داده‌اند، گفت: نام «عیسی» که مستقیماً از ترجمه یونانی نام «یسوع» آمده که به یونانی "ISSA"  نوشته می‌شود. این کلمه از اصل عبری "Ye Shuaa" گرفته شده است و به معنای «خدا نجات می‌دهد» است. این نام را فرشته جبرئیل از آسمان بشارت آورد و خواستار نامگذاری این کودک به این نام شد. در انجیل متی آمده است که پس شما پسری به دنیا خواهید آورد و نام او را عیسی می‌گذارید زیرا او قوم خود را از گناهان آنها نجات می‌دهد.

وی افزود: همه ملت‌ها منتظر این ناجی بودند که از طرف خدا آمد حتی پادشاهان بت‌پرست بار سفر بستند و ماه‌های طولانی در راه بودند تا بفهمند آن ناجی که از شهر بیت لحم خواهد آمد، کیست به خصوص که آنها از روی یک ستاره آسمانی این وعده را دریافت کرده بودند.

کشیش کلیسای یسوع الفادی گفت: عیسی(ع) به این دلیل مسیح نامیده شد که او زمین را مسح(طی) می‌کرد. واژه مسیح، کلمه‌ای بر وزن فعیل و مشتق از مصدر مسح است.
وی افزود: مسیح به معنای ممسوح(پاک شده) است و خداوند وی را بدین نام نامیده تا وی را از گناهان و پلیدی‌هایی که در انسان‌ها وجود دارد، پاک کند. عیسی همچنین مَسیح نامیده شده است چون به واسطه پیامبر بودن با برکت، مَسح و لمس شده از طرف خدا است تا امور ملتش را اداره کرده و آنها را به سمت نجات هدایت کند.

صادر گفت: حضرت عیسی، روح خداست و معنای آن، دمی از اوست که آن را روح نامیده است؛ چون در اثر دمیدن جبرئیل به فرمان خداوند در رحم مریم (سلام الله علیها) پدید آمده و این کار به خداوند نسبت داده شده، چون آن به امر خداوند بوده است.

کاج کریسمس نمادی تحمیلی به عقاید مسیحیت است

کشیش کلیسای یسوع الفادی درباره اینکه برخی سنت‌های مربوط به جشن میلاد مسیح نظیر درخت کریسمس چه ارتباطی با سالروز میلاد حضرت عیسی دارد، گفت: این درخت از نظر مسیحیان قابل توجه و سنتی تثبیت شده نبود. کلیسا آن را در تمام  دوران‌ها رد می‌کرد تا اینکه برخی از کشورها در سنن خود آن را خارج از اراده اعتقاد مسیحیت معرفی کردند.

وی افزود: این سنت اولین بار در آلمان ظاهر و در زمان پادشاه جورج سوم به انگلیس منتقل شد تا اینکه انگلیس آن را در اعیاد خود معرفی کرد و مهاجران آلمانی آن را در نسل نوزدهم با خود به آمریکا آوردند، حتی آمریکایی‌ها استفاده از آن را به عنوان یک نماد بت‌پرستی ممنوع کردند.

صادر افزود: مدت‌ها قبل از مسیحیت، بسیاری از کشورها از نماد درخت برای جادوگری‌ها، پیشگویی‌ها و محافظت از شر استفاده می‌کردند. در مصر باستان مصری‌ها رَع یا رِع، خدای آفتاب یا خدای خورشید را می‌پرسیدند و آنها درختان سبز را در خانه‌هایشان می‌گذاشتند تا رمز پیروزی حیات بر مرگ باشد؛ اما میلاد مسیح دعوت به بردباری، خدمت، فروتنی و عشق به هر انسانی است، زیرا او فرزند خدای یکتا است. کریسمس دعوت به همگرایی ادیان توحیدی است.

جایگاه حضرت عیسی(ع) در قرآن

کشیش کلیسای یسوع الفادی درباره جایگاه حضرت عیسی(ع) در اسلام و عناوین وی در قرآن کریم و همچنین چالش‌های گفت‌‌وگو و هم‌زیستی میان اسلام و مسیحیت گفت: مسیح در قرآن کریم جایگاه ویژه‌ای دارد که تقریباً بی‌نظیر است از توصیف تولد شگفت‌انگیز او تا اینکه او کلمه خدا و روح خدا توصیف می‌شود جایی که خداوند در آیه ۱۷۱ سوره نساء می‌فرماید: يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ(ای اهل کتاب، در دین خود اندازه نگه دارید، و درباره خدا جز به راستی سخن نگویید؛ در حق مسیح عیسی بن مریم جز این نشاید گفت که او رسول خداست و کلمه الهی است که به مریم فرستاده و روحی از عالم الوهیت است؛ پس به خدا و همه فرستادگانش ایمان آورید.)

وی افزود: خداوند همچنین  در آیه ۴۵ آل عمران هم می‌فرماید: «إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ»(چون فرشتگان مریم را گفتند که خدا تو را به کلمه خود بشارت می‌دهد که نامش مسیح (عیسی) پسر مریم است، که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان (درگاه خدا) است.)

این مقام کلیسا افزود: از جمله صفات حضرت عیسی زنده کردن مردگان و شفای بیماران است. خداوند در قرآن کریم در  آیه ۴۹ آل عمران از قول مسیح می‌فرماید: «أبرئ الاكمه والأبرص وأحيي الموتى بإذن الله(، و کور مادر زاد و مبتلای به پیسی را به امر خدا شفا دهم، و مردگان را به امر خدا زنده کنم».

قرآن کریم در توصیف حضرت مسیح همچنین از قول این حضرت در سوره مریم آیه ۳۱ می‌فرماید: «وجعلني مباركاً أينما كنتُ» (و مرا هر کجا که باشم مایه برکت (و رحمت) گردانید.)

وی با تأکید بر اینکه این مفاهیم مشترک درهای گفت‌وگو را برای ما می‌گشاید، گفت: اسلام و مسیحیت در خط اعتقادی فرهنگی به توحید پایبند هستند سپس این اشتراک به مسئله ارزش‌های معنوی و اخلاقی که از خصیصه‌های ممتاز اسلام و مسیحیت است، گسترش می‌یابد و هر دو دین در بیش از هشتاد درصد مسائل اعتقادی با یکدیگر اشتراک دارند.

صادر با اشاره به اینکه قرآن کریم درباره مسیحیان سخن گفته اما درباره گروه دیگر که اهل کتاب خوانده می‌شود، صحبت نکرده است، گفت: خداوند در قرآن کریم، سوره مائده آیه ۸۲ می‌فرماید: (هر آینه دشمن‌ترین مردم نسبت به مسلمانان، یهود و مشرکان را خواهی یافت، و با محبت‌تر از همه کس به اهل ایمان آنان را که گویند: ما نصرانی هستیم. این (دوستی نصاری نسبت به مسلمین) بدین سبب است که برخی از آنها دانشمند و پارسا هستند و تکبر و گردنکشی (بر حکم خدا) نمی‌کنند.)

کشیش کلیسای یسوع الفادی گفت: خدای ما، پیروان اسلام و مسیحیت، خدای یگانه‌ای است که خالق آسمان و زمین و تمام دیدنی‌ها و غیردیدنی‌ها است.
وی افزود: آنچه ما را به هم پیوند می‌دهد از آنچه ما را از هم جدا می‌کند، خیلی بیش‌تر است؛ خلقت انسان دو بعد اساسی دارد، یک بعد صعودی در پرستش خالق  و یک بعد افقی در عشق متقابل یک موجود، زیرا منبع و سرچشمه آن الهی است؛ پس الحق که باید به خداوند برای آنچه خلق کرده است، تبریک گفت.