شعارسال: «هفتمین نمایشگاه بینالمللی صنایع هوایی و فضایی ایران در تهران در تاریخ 4 تا 7 آبان 1395 و هشتمین دوره نمایشگاه بینالمللی هوایی ایران در کیش در تاریخ 26 تا 29 آبان 1395 برگزار میشود».
با نگاهی به دو عبارت بالا، یک سؤال در ذهن مخاطب ایجاد میشود و آن اینکه در کدام یک از حوزههای صنعتی کشور یا در مقیاسی بزرگتر در کجای دنیا دو نمایشگاه و یا دو رویداد بینالمللی با این فاصله زمانی برگزار شده است که در صنعت هوایی کشور ما با این همه چالش و معضل اساسی ریز و درشت، این اتفاق در حال رخ دادن است و بر چه اساسی اینگونه انرژی و سرمایههای کشور از بین میرود؟
نگاهی عمیقتر به مشکلاتی از این دست، سؤالات بسیار اساسیتری را به دنبال خواهد داشت؛ بهراستی متولی صنعت هوایی ایران کیست؟ وزارت راه و شهرسازی؟ وزارت دفاع؟ معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری؟ نیروهای مسلح؟ چه کسی مجوز برگزاری اینگونه رویدادها را صادر میکند؟
با توجه به شرایط پسابرجام و تحولات صورت پذیرفته در تعاملات بینالمللی و به دنبال آن مسائل مربوط به نوسازی ناوگان هوایی کشور، این ناهماهنگی چه پیغامی را برای شرکتهای خارجی تداعی میکند؟آیا هیچکدام از متولیان یا شرکتکنندگان در این دو رویداد، این سؤالات را از خود پرسیدهاند؟
نقش سازمانهای بالادستی همچون سازمان هواپیمایی کشوری و وزارت راه و شهرسازی با وجود مخالفتهای انجام شده و ادعایی که مبنی بر متولی بودن این حوزه به خصوص در بحث خرید هواپیما دارند، چیست؟ آیا این نهاد که ظاهرا حامی هر دو نمایشگاه است و مجوزهای لازم را برای هر دو نمایشگاه صادر کرده است تلاشی در راستای یکی کردن این دو رویداد انجام داده است و اگر داده است چرا مجوز صادر کرده و یا اینکه چرا در برابر این دو بخش با قاطعیت بیشتری برخورد نکرده است.
آیا برگزارکننده نمایشگاه تهران این سوال را از خود پرسیده است که تاکنون کدامین نمایشگاه بینالمللی در دنیا در مدت کمتر از 5 ماه آماده برگزاری شده است؟ (اشاره به 25 خرداد، تاریخ اولین جلسه هماهنگی برای برگزاری نمایشگاه تهران) و آیا میتوان تصور هدفی جز تضعیف بخشی دیگر را برای نمایشگاه تهران تصور کرد؟ آیا در هیچ حالتی امکان مشارکت جمعی این دو گروه برای حفظ منافع ملی نبوده است؟ انگیزه و اولویت برگزارکنندگان این نمایشگاهها چیست؟ منافع اقتصادی و سیاسی شخصی و یا منافع ملی؟
اینها سؤالاتی است که شاید برگزارکنندگان این دو رویداد و متولیان صنعت هوایی کشور باید از خود بپرسند و بگویند که چه زمانی تصمیم خواهند گرفت دشمنیها و چند دستگیها و اولویت دادن به منافع شخصی را کنار گذاشته و در راستای اهداف و منافع کشور و ملت قدم برخواهند داشت؟
شایان ذکر است نخستین دوره نمایشگاه بینالمللی هوایی در ایران در سال 2002 در جزیره کیش و هفتمین دوره این نمایشگاه نیز در سال 2014 برگزار شده است (دوره قبلی نمایشگاه کیش در سال 1393).
از سویی دیگر، ششمین دوره نمایشگاه تهران نیز سال گذشته (2015) برگزار شد (دوره قبلی نمایشگاه تهران 1394) که با توجه به شرایط بینالمللی و تحریمها، هر دو این نمایشگاهها در دورههای قبل نتیجه درخور توجهی نداشتهاند.
با اینحال امسال با توجه به تمهیدات اندیشیده شده و اقدامات صورت گرفته یک ساله توسط ارگانهای مختلف حاضر در نمایشگاه کیش، تاکنون شرکتهایی از کشورهای هند، چین، ایتالیا، سوئد، فنلاند، نروژ، کشورهای مستقل مشترکالمنافع و همچنین روسیه جهت حضور اعلام آمادگی کردهاند، اما بایستی منتظر بود این ناهماهنگی بزرگ چه تأثیری بر حضور شرکتهای خارجی در کشور خواهد داشت.
هرچند با توجه به مدتزمان آغاز اقدامات اجرایی نمایشگاه تهران، تنها شرکتهای خارجی شرکتکننده در این دوره نمایشگاه تهران تاکنون اتحادیه صنایع هوایی و فضایی مراکش اعلام شده است.
همچنین با بررسی سایتهای این نمایشگاهها، حامیان مشترک هر دو نمایشگاه امسال سازمان هواپیمایی کشور و شهر فرودگاهی امام هستند که حمایت همزمان این سازمانها از هر دو رویداد، علامت سؤال بزرگی را برای این عملکردشان ایجاد خواهد کرد.
همچنین نکته ضروری در این باره مشخص شدن علت این موضع است که بر چه اساسی با برگزاری نمایشگاههای اینچنینی با این فاصله زمانی و بدون برنامهریزی قبلی اینگونه وجهه بینالمللی کشور در صنعت هوایی زیر سوال برده میشود و عدهای سرمایهها و فرصتهای پیش روی این صنعت را فدای منافع زودگذر خویش ساختهاند.
پیشنهاد میشود در قالب هماهنگی جامع با همه بخشهای متولی برگزار کننده نمایشگاههای هوایی و صنایع هوافضا، چنین نمایشگاههایی تجمیع شده و سالانه فقط در قالب یک نمایشگاه متمرکز برگزار شود که مصداق عینی و موفق آن تجمیع همه نمایشگاههای ریلی و برگزاری یک نمایشگاه ریلی در سالهای اخیر در سطح کشور است.
با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری فارس، تاریخ انتشار: 24مهر1395، کدخبر: 13950719001111: www.farsnews.com