شعار سال:  نقدی بر برنامه" من هم دوستت دارم" و آگاهی رسانی در مورد پریود زنان

پریود و تغییرات بدن زنان و نحوه نگرش و سخن گفتن از آن همواره از موضوعات مورد بحث بوده است و به نسبتی که زنان در جوامعی نادیده گرفته شوند و بعنوان شهروندان درجه چندم شمرده شوند، پرداختن به این موضوع دشوارتر و پیچیدگی های بیشتری به خود می گیرد تا جایی که ممکن است به جای پرداختن صحیح به این پدیده و حل معضل تابوی بدن زن و پریود ، بیشتر بر گفتمان طرد و حذف شدگی زنان از جامعه منجر شود.

اما از آنجا که هیچ گاه بدن زن آشکارا محل بحث نبوده و همواره در لفافه بدان پرداخته شده است، ممکن است آموزش و اطلاع رسانی نادرست از سمت عده ای، برعکس ارج نهاده شود و تعبیر به حرکتی متفاوت و تابو شکن شود در حالیکه این متن تلاش دارد توضیح دهد چرا نه تنها این اقدامات متفاوت نیست و در ادامه ی  گفتمان پیشین نظام مردسالارانه و حذف بدن زن است، بلکه در جهت تابوانگاری مجدد بدن زن است و آگاهی رسانی نادرست چه بسا به مراتب از اقرار به ناآگاهی از یک موضوع میتواند خطرناک تر باشد.

سندروم پیشاقاعدگی (PMS) و علت نام‌گذاری آن از منظر فمینیستی، تا حدود زیادی تقلای علم مردانه برای کنترل بدن زنانه و مهار آن و منضبط سازی اش از طریق یافتن توضیحی علمی برای ناهنجار نامیدن حالات زنان و غیر عقلانی خواندن آن است که با نسخه های پزشکی تلاش دارد آن را به بدن هنجارمند و مورد تأیید خود تبدیل سازد؛ از این جهت سندروم پیش از قاعدگی بیش از آنکه یک وضعیت علمی و پزشکی بی طرفانه باشد، برساخت اجتماعی و مصنوع بشری و مرد محور است.

در چنین تعریفی بدن زن حداقل ماهی یکبار میتواند توسط مردان و ابزارهای مختلف علم و پزشکی مورد قضاوت و نسخه پیچی و با دیده نقصان و تردید نگریسته شود که هر مردی خود را از آن بی خردی مبرا میداند چراکه زن در خوانش مردانه از پریود، تبدیل به فردی ذاتاً مجنون، بی منطق، خارج از کنترل می‌شود که کودک وار نیازمند مراقبت است که در امتداد "ضعیفه" خواندن زنان در پی توضیح علمی علت چنین نامگذاری ست.

زنان که در این ایام "بیمار" نامیده می‌شوند و طبیعی ترین حالات بدنی شان نیازمند تجویز پزشکی ست تا نظم اجتماعی حامل ارزش های بنیادین را برای خدمت به مردان در خانه ها را به سرعت بازیابند در حالی که حالات پیشاقاعدگی در زنان علائم یکسانی ندارد و همه زنان آن را تجربه نمیکنند و هر فردی چه زن چه مرد در طول دوره ای در هرماه دچار نوسانات هورمونی می‌شود و امری جنسیتی و مختص زنان نیست.

آنچه در برنامه "من هم دوستت دارم" که از شبکه سلامت پخش میشود چنانچه از نامش مشخص است با عنوان تولید محتوای برای " توجه به بانوان" مطرح می شود، درصدد است تا با محذوف ساختن واژه ی زن و محدود ساختنش در حصار مفهومی بانو که عنوان محترمانه ای برای قشر خاصی از زنان است، بدن زن را در تعریفی خودخواسته و محرمانه توضیح دهد به گونه ای که حتی خود زن از به زبان آوردن واژه پریود شرم دارد چراکه بانو دارای حیایی ست که مورد پسند ارزش های مردسالارانه است و برای توضیح علت گلایه مندی اش با کلید واژه ی" فراموشی ماهانه مردان" تلاش دارد سیکل ماهیانه بدن خود را با توسل به مردان توضیح دهد. چنانچه زنان درنظام تبعیض آمیز می‌بایست برای شرح "بودگی" خود که فرع است، همواره مستمسک به اصل مردانه شوند.
پریود و قاعدگی در این فیلم از زبان مردانه توضیح داده میشود و زن به تعبیر اگزیستانسیالیستی "دیگری" است که مردان سعی دارند آن را برای خود و به همدیگر تفهیم کنند زن موجودی ست که مرد از زبان او سخن میگوید؛ وجودی گنگ و صامت است که تنش و کلامش از زبان مردان بازگو میشود و حتی برای سایر زنان دیکته میشود.

پرستو فرخی

پایگاه تحلیلی- خبری شعار سال، برگرفته از کانال تلگرامی جامعه شناسی زن روز