شعار سال: فرصت آشنایی با آثار نویسندگان ناشناخته برای بسیاری از دوستداران ادبیات کلاسیک کافی است تا بسیار هیجان‌زده شوند. مسلماً هنوز جذابیت‌های موجود در ادبیات کلاسیک بر کسانی که علاقه‌ای به این ژانر ندارند آشکار نشده است. در واقع شکل ایجاد جذابیت برای مخاطب و معرفی تاریخ و ادبیات کلاسیک به نسل‌های جدید از مسائلی است که کارشناسان این حوزه با آن روبه‌رو می‌شوند.

به نقل از «The Conversation»، جذب جوانان به موزه‌ها کاری چالش‌برانگیز است و روش‌های قدیمی موزه‌های آثار ادبی برای معرفی نویسندگان کلاسیک به مشکلی بدل شده است. دلیل بروز این مشکل این است که معمولاً موزه‌ها بر ارائه زندگینامه‌ها یا کلکسیون‌های یک نویسنده تمرکز دارند. شاید برای کسانی که با آثار یک نویسنده آشنا باشند این موارد جالب باشد، اما خوانندگان جدید آثار این نویسندگان را جذب نمی‌کند. به علاوه ممکن است زبان چنین آثاری برای خوانندگان جدید سنگین باشد و این نوع از نوشتار را بی‌ارتباط به زندگی مدرن بدانند.

نویسنده این مقاله در مرکز حفظ آثار ویرکس‌ورث (Wirksworth) اذعان می‌کند که در این مرکز بیشتر سعی کرده‌اند چیز‌هایی را که الهام‌بخش نویسندگان بوده است پیدا و به مردم معرفی کنند. از آغاز شیوع ویروس کرونا راه‌های جدیدی برای به اشتراک‌گذاری این آثار ادبی، چه در داخل کشور و چه در خارج، یافته‌اند و این امر اهمیت فوق‌العاده‌ای پیدا کرده است. حال می‌خواهیم دریابیم که موزه‌ها چگونه می‌توانند نشان دهند این نویسندگان قدیمی با مردمی که در قرن ۲۱ زندگی می‌کنند ارتباط دارند. موزه‌های ادبی این کار را به روش‌های مختلف انجام می‌دهند؛ اما در اینجا سه نمونه از این اقدامات را برمی‌شمریم:

۱- بازگویی داستان‌ها
از پروژه آستین گرفته تا بسیاری از رمان‌های دیگر، ادبیات کلاسیک مصور شده است. بازگویی داستان‌ها با پیچ و خم‌های مرتبط به زندگی معاصر به رمان‌های کلاسیک جان دوباره می‌بخشد. موزه‌ها معمولاً از این شیوه برای معرفی ادبیات کلاسیک استقبال می‌کنند. استفاده از روش‌های جدید و خلاقانه می‌تواند باعث برطرف کردن موانعی شود که برای تجربه این داستان‌ها بر سر راه جوانان قرار گرفته است. این داستان‌ها می‌توانند برای نسل جوان الهام‌بخش باشند.

۲- استفاده از فناوری برای جذب مخاطب
شاید فناوری و ادبیات غیرمرتبط به نظر برسند، اما امروزه موزه‌ها بیش از گذشته از فناوری‌های مختلف برای جذب مخاطب استفاده می‌کنند. مرکز حفظ آثار لارنس پیش از تعطیلی در سال ۲۰۱۶، مجموعه‌ای از داستان‌ها را در توییتر به نمایش گذاشت. این کار به مخاطبان جوان امکان می‌دهد تا بحث داستان را در قالب‌های آشنای امروز بررسی کنند.

نویسنده این مقاله در کاری مشترک پروژه پیاده‌روی با لارنس را تولید کرده است. این پروژه یک تور مجازی است که به شنوندگان اجازه می‌دهد در شهری امروزی با نویسنده همراه شوند. استفاده از این روایت خلاقانه که مخاطب به جای خواندن به آن گوش می‌دهد باعث می‌شود فرد راحت‌تر با داستان ارتباط برقرار کند و فهم مطالب آسان شود.

۳- همکاری با افراد خلاق
همکاری با افراد خلاق مثل هنرمندان و نویسندگان به موزه‌ها کمک می‌کند تا مخاطبان جدیدی را به سوی این محل فرهنگی بکشانند و اطلاعات قابل دسترسی بیشتری به نسل جوان ارائه دهند. رمان‌های گرافیکی و کتاب‌های طنز از این لحاظ بسیار عالی‌اند. پروژه‌ای درباره آثار جرج الیوت با همکاری ۷۰۰ جوان در دست بررسی و تولید است. موزه‌ها با بهره‌گیری از دانش افراد جوان می‌توانند پروژه‌های خلاقانه‌ای را تولید کنند تا نسل جدید بهتر بتواند با این آثار ارتباط برقرار کند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری اعتماد آنلاین، تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۰، کد خبر: ۴۹۵۹۵۶۳، www.etemadonline.com