شعار سال: دولت فعلی با شعار دیپلماسی و بهبود روابط خارجی متولد شد، تمام تلاش خود را انجام داد و از همه ظرفیت‌های خود استفاده کرد تا بتواند با مذاکره گره‌ای از مشکلات کشور حل کند. کار تا جایی پیش رفت که در برجام خطوط قرمز زیرپا گذاشته شد و در نهایت هم چیزی نصیب مردم نشد جز آنکه کشور هشت سال عقب افتاد.

مشکل اصلی مدیریتی از جایی نشات گرفت که تمام وزارتخانه‌ها چشم به دهان وزیر امور خارجه دوخته بودند تا شاید معجزه‌ای صورت گیرد و دستی از آستین بیرون بیاید و همه مشکلات را حل کند. هنگامی که وزارت خارجه در انجام ماموریت خود ناموفق عمل کرد و برجام با شکست به خانه ابدی رفت، وضعیت کشور به طرز عجیبی از کنترل خارج شد و شرایط به گونه‌ای دیگر رقم خورد.

در این متن بنا ندارم در مورد ابعاد مختلف دولت و برجام صحبت کنم، بلکه می‌خواهم از دید ارتباطات و تکنیک‌های رسانه‌ای موضوعی را مطرح نمایم. زمانی که دولت در تحقق وعده‌ها و شعار‌های خود ناکارآمدی را به حد اعلا رسانده و مهلت هشت ساله‌اش به پایان رسیده و کمتر از دو ماه دیگر رخت برمی‌بندد، بهترین بهانه این است که به دنبال مقصری برای ناکارآمدی‌های خود باشد تا تمام مشکلات را به گردن او بیاندازد یا حداقل در جرم خود شریکش کند تا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند.

 

 

دولت دستگاه تبلیغاتی خود را بسیج کرده تا از کوچکترین موضوعات کوهی بسازد و فضای مطالبه گری ایجاد شده را با تکنیک‌های تبلیغاتی به سمت نا کجا آباد سوق دهد و در این مسیر از هیچ امری فروگذار نمی‌کند.
گاهی به سریال‌های تلویزیونی کنایه می‌زند و آن‌ها را دروغ می‌خواند، گاهی به خاطر صحبت‌های میهمان برنامه تلویزیونی طلب عذرخواهی می‌کند، گاهی نماینده‌اش با حضور در تلویزیون قبل از شروع برنامه با شانتاژ رسانه‌ای استودیو را بخاطر روال معمول برنامه زنده ترک می‌کند و....

در این مدت بر کسی پوشیده نمانده که دولت، برجام، مذاکرات و تیم مذاکره کننده چه مقدار ناکارآمد بوده‌اند؛ در این بین سوال بی‌جواب من این است: چرا برخی از دوستان بهانه دست این قوم می‌دهند و با بازپخش مستنداتی قدیمی که چندین بار هم از چندین تریبون مختلف پخش شده، آب به آسیاب دولت می‌ریزند؟! به گونه‌ای که رئیس جمهور بگوید فیلم‌هایشان علیه برجام روی دستشان باد کرده و وزارت خارجه بیانیه صادر کند و از متحد نبودن در طریق حق سخن براند!‌ای کاش دوستان این نصیحت برادرانه بنده را جدی بگیرند و با سیاست بیشتری این ۵۰ روز باقی مانده را سپری کنند. قطعا برنامه‌هایی که بار‌ها پخش شده و حرف جدیدی هم ندارند فقط باعث دو قطبی سازی می‌شوند تا دولت از این اهرم به نفع خودش بهره‌مند شود و برای خود شریک جرم پیدا کند.

محمدرضا شیری مشعوف، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه