شعار سال: صیادان در ایران یکی از اقشار محروم جامعه محسوب می‌شوند، آنانی که در استان مرزی کشور در حالی به زندگی خود ادامه می‌دهند که نه از راه دریا می‌توانند ماهی صید کنند و نه شغلی وجود دارد که بتوانند از آن راه درآمدی کسب کنند.

فرسوده بودن لنج‌های ماهی‌گیری، سنتی بودن ادوات صید، عدم توانایی برای نو کردن لنج‌ها و ادوات صید، عدم داشتن بیمه‌ای مشخص از جمله مشکلاتی است که صیادان در کشور با آن درگیر هستند.

یکی از عمده مشکلاتی که در سال‌های اخیر برای صیادان به وجود آمده است حضور کشتی‌های ترال چینی است که اجازه صید را به صیادان بومی نمی‌دهد و آن‌ها هم مجبورند یا به شغل‌های کاذب روی بیاورند و یا اینکه به کارگری در دیگر حوزه‌ها بپردازد.

از سال‌هایی که بازار صید و صیادی کم رنگ شده است روزگار زیادی نمی‌گذرد، ولی حالا آنطوری که رییس اتحادیه صیادان کشور می‌گوید رفته رفته لنج‌ها و شناور‌هایی که با آن‌ها ماهی صید می‌کردیم در حال فرسوده شدن است و نوسازی آن‌ها هم تقریبا با بودجه‌ای که ما داریم ناممکن است.

اسحاق تندرو، رییس اتحادیه صیادان ایران با اشاره به مشکلاتی که صیادان ایران دارند می‌گوید: «در شرایطی که ذخایر آبزیان در آب‌های اطراف ایران رو به کاهش است باید بگوییم که در سال‌های اخیر بسیاری از صیادان به سمت شغل‌های کاذب رفته‌اند، زیرا دیگر نمی‌توان انتظار درآمد از این راه را داشته باشیم.»

او در همین زمینه ادامه می‌دهد: «نوسازی ناوگان صیادی ایران برای رقابت با دیگر کشور‌ها هزینه و سرمایه‌گذاری زیادی می‌خواهد که از توان ما خارج است. باید یادآوری کنم که لنج‌های صیادی و شناور‌های ما در حال فرسوده‌تر شدن است و بسیاری از آن‌هایی که توان تعمیرات را ندارند مجبورند لنج‌های خود را در آب‌های اطراف محل زندگی غرق کنند و به فلافل فروشی و ... روی آورده‌اند.»

این فعال صنفی با اشاره به کشتی‌های صیادی چنی که در آب‌های خلیج فارس صیادی می‌کنند اضافه می‌کند: «یکی از عمده مشکلاتی که در سال‌های اخیر به صیادان جنوب کشور فشار بسیاری آورده است. کشتی‌های ترال یا کشتی‌های کف‌روب چینی با قرارداد‌های که وجود دارد همه آبزیان را از سطح تا کف دریا صید می‌کنند. این نوع کشتی‌ها نه‌تن‌ها ذخایز ماهیان را با خودشان به چین می‌برند بلکه زیست بوم منطقه را هم با خطر نابودی روبه‌رو می‌کنند. در این شرایط ما با صید سنتی و لنج‌های فرسوده نمی‌توانیم با آن‌ها در صید رقابت کنیم و مجبوریم که مسیر طولانی‌تری را برای صید طی کنیم که آن هم با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستیم.»

تندرو در پاسخ به اینکه آیا حضور کشتی‌های ترال با توجه به قرارداد ۲۵ ساله چین با ایران در آب‌های خلیج فارس، ادامه خواهد داشت، اضافه می‌کند: «ما این قرارداد را ندیده‌ایم و اطلاعات دقیقی هم از آن وجود ندارد، ولی طبق شنیده‌ها از مسوولان استانی گویا کشتی‌های صیادی چینی در آب‌های ایران حضور خواهند داشت و همچنان باید سایه آن‌ها را بالای سر خود ببینیم. البته ناگفته نماند که ما تلاش‌های خودمان را برای جلوگیری از این موضوع انجام داده‌ایم و مکاتباتی با مسوولان کشوری و استانی انجام داده‌ایم، ولی تا کنون جوابی به ما نداده‌اند. با این شرایط نمی‌دانیم که چه باید بکنیم از یک سو راهی جز به دریا زدن نداریم و از سوی دیگر صیدی برای صیادی وجود ندارد. وضعیت بیماری کرونا هم به صورتی است که نسبت به گذشته کمتر برای صید ماهی به آب می‌زنیم و همینطور نشسته‌ایم تا ببینیم چه خواهد شد.»

رییس اتحادیه صیادان ایران با درخواست از دولت جدید می‌گوید: «ما از دولت جدید انتظارات زیادی داریم، زیرا از جمله وعده‌هایشان رسیدگی به وضعیت اقشار کم درآمد و ضعیف جامعه بوده است. در کنار اینکه ما نیاز به نوسازی در ناوگان صیادی داریم از نظر بیمه تامین اجتماعی هم مشکلاتی برای صیادان و جود دارد. دوباره زنده کردن صیادی در ایران به زمان زیادی نیازی ندارد، ولی در درجه اول برای رقابت با کشور‌های همسایه و مهمانان ناخوانده نیاز به سرمایه داریم تا بتوانیم ناوگان صیادی را نوین کنیم و برای جدا شدن از صید سنتی یک گام به جلو برداریم.»

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از فراز، تاریخ انتشار:۴ شهریور ۱۴۰۰، کدخبر: ۴۶۳۴۷، www.farazdaily.com