شعار سال: اگرچه جنگِ ۲ کشور همسایه چندان ارتباطی با “ما” ندارد اما از یک سو تاثیرات قابل توجهی بر روابط و توازن قوا در جامعه ی جهانی خواهد گذاشت و از سوی دیگر در حدود ۲۴ ساعت گذشته شاهد پیام های مستقیم و غیرمستقیم مقاماتِ اوکراینی به مقامات و مردمِ ایران بوده ایم.

روز گذشته “وادیم پریستایکو” سفیر اوکراین در انگلیس در مصاحبه ای تلویزیونی به ایران هشدار داد که به صحبتها و تضمین های قدرتهای جهانی از جمله “روسیه” برای از بین بردنِ برنامه ی هسته ای خود اطمینان نکرده و این سپر محافظِ خود را نابود نکند.

سفیر اوکراین در انگلیس در این رابطه به واقعیتی تاریخی اشاره کرد که چگونه اوکراین که پس از فروپاشی شوروی تا سال ۱۹۹۴؛ وارث تسلیحاتِ هسته ای به میزانی بیش از ۳ برابر تسلیحات هسته ای کشورهایی همچون انگلیس و چین بود؛ فریب صحبتها و توافقنامه ی منعقده با کشورهای غربی از جمله آمریکا و انگلیس و همپنین روسیه را خورد که تضمین کردند اگر اوکراین تسلیحات هسته ای اش را نابود کند کشورهای امضاکننده ی توافقنامه (آمریکا، انگلیس، روسیه و…) امنیت اوکراین را تضمین خواهند کرد!

 

حال پس از حدود ۲۸ سال از امضای این توافقنامه و خلع سلاح اوکراین؛ یکی از همین کشورهای امضاکننده ی توافقنامه (روسیه) به اوکراین حمله کرده و کشورهای دیگر امضاکننده ی توافقنامه (آمریکا و انگلیس) نیز جدا از لفاظی و حرافی؛ در عمل هیچ دفاعی از این کشور نکرده اند!

بنابراین جناب سفیر مشخصا از ایران نام برده و هشدار داده که از وضعیت اوکراین عبرت بگیرد و به تضمین ها و قول و قرار غربی ها اعتماد نکرده و سپر دفاعی هسته ای اش را از بین نبرد.

 

اما جدا از این پیامِ مستقیم و صریحِ یک مقام بلندپایه و رسمی اوکراین به ایران؛ در ۲۴ ساعت گذشته برخی دیگر از مقامات اوکراینی نیز مطالبی با همین مضمون عنوان کرده اند که غیرمستقیم همین پیام را به ایران مخابره می کند.

در یکی از این پیام ها “جیکو هنریچ” نماینده مجلس اوکراین و عضو فراکسیون همبستگی اروپایی پارلمان اوکراین در توئیتی نوشته است:” اوکراین تنها کشور در تاریخ بشر است که تسلیحات هسته ای خود را با تضمین آمریکا، انگلیس و فدراسیون روسیه؛ واگذار کرد درحالیکه در سال ۱۹۹۴ سومین قدرت هسته ای جهان بود… حالا که بمباران و کشته می شویم این تضامین کجا هستند!؟”.



این وضعیت در حالی ست که هم اکنون ایران در اوجِ مذاکرات با کشورهای غربی به علاوه روسیه و چین، درباره ی برنامه ی هسته ای خود است.

 

زلنسکی رئیس جمهور غربگرای اوکراین رسما به خیانت کشورهای غربی به این کشور و عدم حمایت شان از اوکراین در برابر تجاوز روسیه اعتراف می کند

البته همان طور که هم خود غربی ها اعلام کرده اند هم کارشناسان گفته اند؛ کشورهای غربی به ویژه آمریکا با تحریم اقتصادی ایران به بهانه برنامه ی هسته ای، درنهایت به دنبالِ تضعیف و از بین بردن توان موشکی و نفوذ منطقه ای ایران هستند…

این توطئه ای بود که از سوی آیت الله علی خامنه ای رهبر ایران خنثی شد و علی رغم تحریم های شدید اقتصادی تن به مذاکره درباره ی توان دفاعی کشور نداد؛ آن هم در شرایطی که دولت وقت ایران و برخی نیروهای سیاسی داخلی از طیف های مختلف همچون اصلاح طلب، اصولگرا، بهاری و اعتدالی نیز فریب دشمن را خورده و مذاکره درباره ی توانِ دفاعی کشور برای رفع تحریم ها را بدون مشکل و حتی لازم می دیدند!

با این حال گذشت زمان و اتفاقات رخ داده ی اخیر به ویژه تجاوز روسیه به کشوری که با آن توافقنامه ی حسن همجواری و حتی حمایت! امضاء کرده بود در کنارِ عدمِ اقدامِ کشورهای غربی و ناتو به تعهداتشان به دفاع از یک کشور عضو ناتو (هرچند اوکراین هنوز رسما به ناتو نپیوسته است اما چوبش را می خورد!) در برابر تجاوز و حمله ی خارجی علی رغم تمام لفاظی های شان؛ نشان داد که در جنگلِ جامعه ی جهانی، حفظِ توانِ دفاعی از نان شب واجب تر است و کشوری که از نظر دفاعی تضعیف شود، دیر یا زود طعمه ی قوی ترها خواهد شد.

همه ی این ها در حالی ست که ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی، منابع سرشار انرژی، منابع زیرزمینی و ۱۰ ها پتانسیل و توانمندی دیگر حداقل نیم قرن است که در لیست “تجزیه” ی کشورهای بزرگ همچون آمریکا و انگلیس قرار گرفته و در چند دهه ی اخیر دشمنان منطقه ای همچون اسرائیل و برخی کشورهای عربی به رهبری عربستان سعودی نیز به اردوگاهِ تجزیه طلبان پیوسته اند…

بنابراین هرگونه تضعیفِ توان دفاعی ایران برابر با زمینه سازی برای آغاز تهاجم خارجی و فعال شدن هسته ها و گروهک های تروریستی و تجزیه ی طلب داخلی خواهد بود.

پی نوشت:

اوکراین از کجا، به اینجا رسید!؟

در دوران جنگ سرد و وجود اتحاد جماهیر شوروی، اوکراین (یکی از جمهوری های شوروی) محل استقرار یک سوم از موشک های اتمی ابرقدرت شرق شده بود.

بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۳۷۰، اوکراین این حجم از سلاح های هسته ای و بهترین تجهیزات طراحی و ساخت سلاح های هسته ای را در اختیار داشت و سومین قدرت اتمی جهان به حساب می آمد.

انبار های سلاح های هسته ای اوکراین شامل ۱۳۰ موشک بالستیک قاره پیما با برد بین ۵ تا ۱۰ هزار کیلومتر بود که هر موشک دارای ۱۰ کلاهک هسته ای بود که تا کنون در سطح موشک های بالستیک بی نظیر است.

در مجموع ۱۷۰۰ کلاهک هسته ای در خاک اوکراین وجود داشت. علاوه بر این، اوکراین دارای ۳۳ بمب افکن دورپرواز بود.

اما در سال ۱۳۷۳، اوکراین با امضای معاهده “بوداپست” به همراه آمریکا، انگلیس و روسیه، متعهد شد که کلیه سلاح های هسته ای خود را تحویل دهد و در مقابل آمریکا و انگلیس و روسیه تعهد کردند که از امنیت و تمامیت ارضی اوکراین درمقابل هرگونه تجاوز خارجی حمایت کنند.

 

اوکراین به این تعهد خود به طور کامل عمل کرد اما از آن به بعد به یک کشور حاشیه ای و آسیب پذیر تبدیل شد.

در بحران فعلی اوکراین و روسیه، آنچه تا کنون مشخص شده این است که حمایت جهان غرب از اوکراین در حد اعمال تحریم علیه روسیه باقی خواهد ماند.


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از اقتصاد سالم، تاریخ انتشار: 6 اسفند ۱۴۰۰، eghtesadsalem.com