کمپ را می توان بنوعی زندان تشبیه کرد. زندانی که مجرم با پای خودش برای بهبود و اصلاح ، بدان مراجعه کرده است. سوال اینجاست که ایا به اسم بهبود و اصلاح و ترک اعتیاد، مجاز به هر گونه رفتار با او هستیم؟ دنیا در خصوص داستان زندان ها ، تغییر رویکرد داده و آیا قابل پذیرش است که ما هنوز درمانده در بحث شرایط غیراستاندارد کمپ های ترک اعتیاد باشیم. سازمان بهزیستی در بحث نظارت موثره در این حوزه اهمال ،ترک فعل، قصور و حتی بعضا تقصیرهای قابل اثبات در دادگاه داشته ( در صورت نیاز آماده ورود حقوقی هستیم) و امیدی بدان نیست. هنوز حادثه درگذشت 32 نفر در لنگرود را فراموش نکردیم. حادثه ای که وزیر فهمیده تعاون ،کار و رفاه اجتماعی ، حتی برایش پیام تسلیت و همدردی هم نفرستاد (شاید قیاس مع الفارق باشد ، اما یاد حدیثی از امام ششم افتادیم که مومنین را از بی تفاوتی و تمسخر و طعنه زدن بر شرایط دیگران منع کرده و وعده داده که خود فرد تا بدان مبتلا نشده، از دنیا نمی رود). این بار حادثه دلفان بخیر گذشت ، فردا قرار است در کجای این کشور، خدای ناکرده تکرار حادثه کمپ داشته باشیم؟