زمان تجدیدنظر اساسی در نگرش سلطه‌گران

نوام چامسکی، نظریه پرداز آمریکائی که معمولاً اظهارنظرهای سیاسی تاثیرگذاری دارد، بعد از تمدید قانون «داماتو» که تحریم ده ساله ایران در زمینه تبادلات نفتی و گازی است گفت: «در آمریکا، تعدادی از مشاوران امنیت ملی توهمی خاص و تنفری دیوانه وار... .

شعار سال: نوام چامسکی، نظریه پرداز آمریکائی که معمولاً اظهارنظرهای سیاسی تاثیرگذاری دارد، بعد از تمدید قانون «داماتو» که تحریم ده ساله ایران در زمینه تبادلات نفتی و گازی است گفت: «در آمریکا، تعدادی از مشاوران امنیت ملی توهمی خاص و تنفری دیوانه وار از ایران دارند و این، راز تمدید تحریم‌های ده ساله ایران است.»
تامل در دو تعبیر «توهم» و «دیوانه‌وار» که چامسکی در این اظهارنظر خود آورده، می‌تواند برای شناخت بیشتر سیستم مدیریت آمریکا کمک خوبی باشد. افراد متوهم، کسانی هستند که بدون درک واقعیت، درباره هر چیز که اراده کنند سخن می‌گویند و به همین دلیل اظهارنظر آنها منطبق با واقعیت نیست. دیوانه وار از شخص یا چیزی تنفر داشتن نیز به این معنی است که چنین نفرتی دارای اساس و ریشه صحیحی نیست و علاوه بر اینکه ناشی از توهم است با سفاهت و بی‌خردی نیز همراه است.
در شرایطی که قضاوت یکی از سرشناس‌ترین نظریه‌پردازان آمریکائی درباره دولتمردان کشورش این است، نیازی نیست تلاش چندانی برای نشان دادن ماهیت دولت آمریکا به عمل آوریم. شاید همان عنوان «شیطان بزرگ» که امام خمینی برای آمریکا برجای گذاشتند و در ادبیات سیاسی جهان ماندگار شد، رساترین تعبیر باشد، زیرا از ویژگی‌های شیطان این است که نسبت به انسان کینه و نفرت دارد و بر همان اساس عمل می‌کند.
توجه به این نکته نیز لازم است که در آمریکا افراد واقع بین که دور از توهم و تنفر، موضعگیری می‌کنند و با واقعیت‌ها مواجه می‌شوند هم وجود دارند و همین آقای نوام چامسکی یکی از آنهاست. مشکل اساسی این است که افراد عاقل و واقع بین به دایره تصمیم گیری‌های دولتی و سیستم مدیریتی رسمی آمریکا راه پیدا نمی‌کنند و یا تعدادشان آنقدر کم است که در تصمیم سازی‌ها موثر نیستند.
روشن‌ترین نشانه صحت سخن نوام چامسکی درباره مشاوران امنیت ملی آمریکا این است که دولت آمریکا 38 سال است قدرت ملت ایران در مقابله موفق با توطئه‌های خارجی از جمله کینه توزی‌های دولت آمریکا را تجربه کرده‌اند و در رویاروئی با جمهوری اسلامی ایران شکست‌های فراوانی را متحمل شده‌اند و در عین حال از این همه شکست درس نگرفته‌اند و همچنان به راه غلط خود ادامه می‌دهند. در اصل حمایت از رژیم شاه و مقابله با انقلاب اسلامی مردم ایران، در حمله طبس، در حمایت از صدام و تجهیز او در جنگ تحمیلی، در تحریم‌های متعدد و طولانی ایران، در تحمیل انواع جنگ نرم و در سیاسی کردن فعالیت‌های هسته‌ای ایران، همواره آمریکا با ملت ایران زورآزمائی کرد و در تمام این صحنه‌ها شکست خورد و در عین حال از این همه شکست درس نگرفته و همچنان به شیطنت ادامه می‌دهد. این نیز از ویژگی‌های شیطان است که بر ادامه راه غلط خود اصرار دارد و حاضر نیست از آن بر گردد.
برخورد شیطانی آمریکا اختصاص به ایران ندارد و در سرتاسر جهان همین روش غلط و انحرافی را بکار می‌برد. تازه‌ترین نمونه، ماجرای شهر حلب است که حتی بعد از پیروزی کامل ارتش سوریه و هم پیمانان آن، باز هم دولت آمریکا برای استفاده از باقیمانده تروریست‌ها که در محاصره بودند هرچه در توان داشت انجام داد و هر چند راه به جائی نبرد و حلب بطور کامل و نهائی از سلطه تروریست‌ها و حامیانشان خارج شد.
این فساد سیاسی دولتمردان آمریکائی متاسفانه کاملاً مسری است بطوری که به کشورهای اروپائی هم سرایت کرده و آنها نیز با حمایت از باقیمانده تروریست‌های حلب، نشان دادند که ژست‌های مبارزه با تروریسمشان فقط یک شعار توخالی است و غرب، اعم از آمریکا و اروپا، ذاتاً تروریست پرور است و از تروریست‌ها برای تامین اهداف سلطه‌جویانه خود در هر نقطه‌ای از جهان که بخواهد استفاده می‌کند، هر چند در مواردی که لازم بداند به مبارزان راه آزادی و استقلال نیز برچسب تروریست می‌چسباند تا آنها را از سر راه زیاده‌خواهی‌های خود و مهره‌های منطقه‌ای خود بردارد.
این واقعیت آشکار که با تجربه‌های متعدد عملی برای تمام ملت‌های آزادیخواه به اثبات رسیده، باید یک سرفصل مهم برای اتفاق نظر و اتحاد عمل ملت‌های مسلمان جهت مقابله با شیطان بزرگ باشد. جای هیچگونه تردیدی نیست که آمریکا با هیچیک از ملت‌های مسلمان براساس عدل و انصاف عمل نمی‌کند و به چیزی غیر از سلطه طلبی رضایت نمی‌دهد. بنابر این، مسلمانان برای در امان ماندن از شیطنت‌های این محور شرارت باید با هم متحد شوند تا از فتنه‌هائی از قبیل جریان‌های تکفیری در امان بمانند. غربی‌ها و به ویژه آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که در برابر جبهه مقاومت ضعیف هستند و امیدی به پیروزی ندارند. مسلمانان باید از این موقعیت برای وادار ساختن غرب به عقب‌نشینی استفاده کنند و قدرت‌های سلطه گر را به تجدیدنظر اساسی در نگاهشان به ملت‌های مسلمان وادار نمایند. اگر هفته وحدت و گردهمائی‌هائی که به این مناسبت تشکیل می‌شوند، به برداشتن گامی برای رسیدن به این هدف منجر شوند، مایه خوشحالی است.