شعار سال: یکسال دیگر در غم بافت تاریخی فرهنگی شیراز گذشت، در یکسال گذشته خیلی ها در مورد احیا و توسعه بافت سخن گفتند که همه شعار بود و در عمل اتفاقی نیفتاد.

در ۳ دهه گذشته که اوج مهاجرت اصالت از بافت قدیم شیراز بود، تمام آنهایی که از این منطقه رفتند حتی برای یک لحظه هم پشیمان نشدند و فکر بازگشت به سرشان خطور نکرد.

بافت قدیم شیراز یعنی بوی اعتیاد، یعنی محلی برای اسکان مهاجران داخلی و خارجی، یعنی محل درهم آمیختن فرهنگ ها، سقف های سست در حال فروریختن که با سی سال پیش خود هیچ فرقی نکرده است، اگر بگوییم در این منطقه کاری انجام شده، آنقدر بزرگ و تاثیر گذار نبوده تا بزرگی فاجعه فرهنگی بافت را پوشش دهد.

حال این سیل جمعیتی مهاجر است که برای بافت قدیم شیراز تصمیم می گیرد؛ مصرف مواد مخدر در اولویت باشد یا مواد الکلی چه منکری بیشتر در دسترس باشد و کدام منفعت بیشتری خواهد داشت و در یک کلام این نقطه کانون آسیب های اجتماعی است، چرا که ساکنان بافت اینگونه تصمیم گرفته اند و اگر بخواهیم تصمیم شان را عوض کنیم باید از صفر تا صد داستان مهاجرت و بیکاری را بازخوانی وبازنشر دهیم!!!

اوایل سال ۹۵ بود که سردار غیاثی فرمانده سپاه فجر فارس در سخنانی در جمع اصحاب رسانه از وضعیت بافت قدیم شیراز گلایه کرد و گاهی خیلی قاطع اعلام کرد راسا برای حل مشکلات بافت قدیم وارد عمل خواهد شد چرا که چندین ساعت پای پیاده در این گذر بازدید داشته و مشکلات و منکرات این نقطه را در جوار بارگاه حرمین شریف قابل تحمل ندانسته است؛ اما سال ۹۵ به پایان رسید و اخبار مداخله این سردار در بافت قدیم بدستمان نرسید! حالا مهندس رجبی نماینده شیراز در مجلس دوباره از مشکلات بافت قدیم شیراز گفته، گفته هایی تکراری و در حد شعار و خالی از عمل! برای ما سوال است که چرا در طول تمام این سالها فقط و فقط حرف زده می شود و در عمل قدمی برداشته نمی شود؟

در بافت قدیم دکان های بسیاری باز شده است که تماما شعار دهندگان خوبی هستند. یکی از بهسازی بافت می گوید و یکی از استحکام بخشی آن، یکی از فرهنگ و یکی از هنر، دیگری هتل می سازد و دیگری چای خانه، عده ای هم دنبال مرمت و حفظ آثار تاریخی هستند، بافت بیشتر از هر نقطه دیگر شهر محل استقرار حوزه های علمیه است، بازار شیراز در این نقطه متمرکز شده است و بسیاری از بناهای تاریخی شهر در این نقطه قرار دارد؛ در یک کلام بافت قدیم قلب شیراز است.

حالا همه نگران وقوع یک زلزله چند ریشتری هستند تا بافت برسرمان خراب شود و میدانیم امداد رسانی به این نقطه غیر ممکن است.

همه منتظریم و کاری از دستمان برنمی آید؛ هر چند تازه منظور بزرگان قوم را متوجه شدیم که چرا اینهمه در مورد بافت شعار میدهند و تمایل دارند گفته هایشان مکتوب و در رسانه ها منعکس شود؛ این بهترین شیوه برداشتن مسوولیت از روی دوش است چرا که اگر اتفاقی افتاد، مستندا ارایه خواهند کرد که ما گفتیم و کسی گوش نکرد.

حالا این کسی چه کسانی هستند خدا می داند، مسوولین به تازگی یادگرفته اند تذکر می دهند و فراموش کرده اند خودشان مسوول هستند و باید پاسخگو باشند. مثلا مسوولین امنیتی باید پاسخگوی مسایل امنیتی حول محور مهاجرت در بافت باشند، شورا و شهرداری و وزارت راه وشهرسازی باید پاسخگوی فیزیک منطقه باشند، سازمان تبلیغات اسلامی و اداره ارشاد فارس و البته تمام نهادهایی که اعتبارات فرهنگی دریافت می کنند باید پاسخگوی مسایل و منکرات بافت قدیم باشند و از همه مهمتر و پر مسوولیت تر وظیفه نمایندگان شیراز است تا پاسخگوی تمام کم کاری های مدیران شهر باشند که چرا تا کنون از آنان نخواسته اند، پاسخگو باشند و البته موضوع پیگیری اعتبارات ویژه بافت قدیم از مرکز نیز وظیفه نمایندگان است تا با تعامل مدیران شهر این اعتبارات را در مرکز مطالبه نمایند. متاسفانه مشکلات شهرمثل توپ فوتبال شده است و هر لحظه در زمین یکی است. حالا این بازی فرسایشی چه زمان به پایان خواهد رسید خدا می داند.

با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی موج ما، تاریخ انتشار: 24 اسفند 1395، کد مطلب: 91846: www. mojema.ir