شعار سال: با نگاهی ساده به تاریخ و ورق زدن اتفاقات در عصر مادها، ریشه چاپلوسی در سرزمین ایران کاملا قابل مشاهده است، همان روزهایی که عده ای بادمجان دور قاب چین، به فرماندهان آن زمان می گفتند شایسته شما نیست که در چادر بنشینید شما باید قصرنشین باشید، شما نباید با عوام نشست و برخاست کنید، شما خدا هستید و باید خدایی کنید.

این روزها تا پرچم انتقاد بلند می شود، عده ای مصلحت اندیش (بخوانید دلواپس) دائما برای بر کرسی نشاندن استدلال های پوچ خود، بند و تبصره ردیف کرده و اندگی خدا و پیر و پیغمبر هم چاشنی آن می کنند تا شاید صورت توجهات به سمت آنها تغییر مسیر دهد.

هرچند که این روزها، باب تملق باز است و هر آنکه در ابتدا و انتها نشسته از انتقادکنندگان، روی گردان است اما عده ای هم هستند که نقد را با جان و دل بپذیرند و سعی بر رفع کمبودهای مجموعه خود داشته باشند.

اگر روزی فرهنگ دروغ، چاپلوسی و دو رویی ها حذف می شد، همان روز هم بساط منتقدان برچیده می شد و دیگر لازم نبود دائما بر سر و کله هم بکوبیم و این و آن را زیر سوال ببریم، آن موقع بود که «خادمان» وارد راه می شدند و «خائنان» از مسیر جدا، اما چه کنیم که دور است این منزل.

توقعی از یک تملق‌گر نداریم، این دسته افراد، خودشان وکیل اند و خودشان قاضی، خودشان می برند و خودشان می دوزند، جای حق می نشینند و تصمیم می گیرند که ای کاش، از جای حق بلند می شدند تا حق، کار خودش را بکند اما ملالی نیست ما راه خودمان را بلدیم.

این میز و صندلی ها رفتنی اما حقیقت پایدار و باقیست، اگر به دنبال راه سعادت هستیم باید انتقاد را با جان و دل بپذیریم و اگر هم بی توجه باشیم قطعا دود این آتش در چشم خودمان فرو خواهد نشست.

با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از پایگاه خبری صدای خرامه، تاریخ انتشار: 21 بهمن 1395، کد مطلب: 6048: www. sedaykherameh.ir